Lina Kara, babasıyla ettiği kavga sonucu babasını kendi kafasına sıktığı bir kurşunla kaybeder. Bu kayıp kendisinden de birçok şey götürür. Borçlar ve vicdan azabı arasında sıkışırken zaman pek iyi davranmaz ona. On ay kadar sonra eski halinden eser...
Dile kolay 2 aydır bölüm atmıyormuşum, inanın bu kadar geçtiğini fark edecek zamanım bile olmadı. Çok sıkışmış ve tükenmiştim fakat toparladım. (Bu sefer gerçek)
Beşinci kitaba başlarken ara vereceğiz deyip sonra bir ay sonrasında bölüm atmıştım, pek iyi bir fikir değildi fakat o vermemiz gereken arayı 41'den sonra verdik sayalım olur mu? UNUTUN BU İKİ AYI ! BAŞTAN BAŞLIYORUZ.
Üçüncü kitabı baskıya hazırlarken hem kurguyu okur hem de tüm kurguyu toparlamaya çalışıyorum. Detaylı bir kurgu olduğu için detayların sonuçlarını doğru yerlere yerleştirmeye çalışıyorum. kurgulaması vakit alıyor ama çok keyifli. İnanılmaz bölümler okuyacasınız güvenin bana.
Bu yaz her hafta atamasam bile belli bir düzende bölüm atmayı hedefliyorum. Tarih vermeyeyim şaşarım beşerim ama sizi bölümsüz bırakmayacağım. Sizler de pasajlara yorum bırakarak bana motivasyon verebilirsiniz. yorumlar ve oylar en büyük motivasyon kaynağım, bizi besleyin hayadımlar.
Sosyal medyada bana nereden ulaşacağınızı biliyorsunuz. #biby veya #bazıinsanlarböyleyaşar taklerinde paylaştığınız her şeye bakıyor olacağım. Hikayemize destek vermeyi unutmayın <3
çokça öpüldünüz <3
Cehennemde açan cennet çiçeklerine...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM 42 | DİRİM MEZARDA, ÖLÜM DİNLENİR AYAKTA
♪ Near Light - Olafur Arnalds
♪ Theta - fredrick sunburn
♪ Remembrance - Balmorhea
♪ Sen Bilmezsin - Dedublüman
♪ Lan - Zeynep Bastık
Yaşam ve ölüm arasında ince bir çizgi. Herkes doğacak ve bir gün dönecek geri. Ölüm alır her şeyimi ama silmez hatırımdakileri. Ceza bu bana, unutamıyorum. Acılarım taze hâlâ dünkü gibi. Ne hatırda tutulanım ne de hatırlanan yeri. Ne kalırım akılda ne de bir yerim var gönülde. Kaybettiklerim de gelmez hiç geri. Bana saymak kalır: eksikleri, kesikleri, sevişleri ve silişleri. Tanrım, bana verilen isim bir dağ belki ama taşımayı ben istemedim bu ismi. Eksildim, eksildim ufaldım. Dağdan geriye kalan bir toz bulutuyum şimdi. Ya al yükümü ya da izin ver ben seçeyim yağacağım yeri. Zira üzeri kapatılmamış mezarla dolu kafamın içi...
