Lina Kara, babasıyla ettiği kavga sonucu babasını kendi kafasına sıktığı bir kurşunla kaybeder. Bu kayıp kendisinden de birçok şey götürür. Borçlar ve vicdan azabı arasında sıkışırken zaman pek iyi davranmaz ona. On ay kadar sonra eski halinden eser...
Bir cuma akşamı daha birlikteyiz. Bölüm yine çok uzun, kitap olsa seksen sayfayı bulurdu sanırım. Öyle uzun yani. Siz de oy ve yorum bırakarak destek ve motivasyon verebilirsiniz bana. Harika olur bu <3
Sanırım birinci kitap sonu diyebileceğimiz bir bölüm bu. Ufak bir ara verebiliriz gibi duruyor. Tabi ben o sırada yazıp biriktirebilirim. Arka planda Ateş 3 ile ilgileniyorum bilenler bilir. Yazarlık hayatımla ilgili bir durum vardı, uzun zamandır haberini bekliyordum ve bu beni strese sokan bir durumdu. Stresten kaçıp Biby'e sığınıyordum ve bana harika geldi. Umarım size de öyle gelmiştir. Birinci kitabı da bitirmişken ufak bir ara verip acelesi olan işlerimi halletmeyi planlıyorum. Ateş 3'ü bitirmek gibi mesela. Fakat dediğim gibi ufak bir ara olmasını umuyorum çünkü çok güzel bir düzen oturttuk birlikte. Arayı açmayı istemiyorum. Olmadı bölüm atarım ama bu kadar uzun olmazlar ya da her hafta atamam. Duruma göre bakacağız artık. Instagramdan beni takip ederseniz haberdar olursunuz durumdan. Teşekkür ederim desteğiniz için. Sizi seviyorum <3
Bana ulaşabileceğiniz hesaplar:
Instagram & Twitter & Spotify: filizpuluc
Instagram: baziinsanlarboyleyasar
Twitter'da #Biby veya #BazıİnsanlarBöyleYaşar taglerini kullanarak sevdiğini alıntıları ya da düşüncelerinizi twitlerseniz okuyabilirim ben de. Birlikte sohbet ederiz. Bakıyor olacağım.
Cehennemde açan cennet çiçeklerine...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM 10 | SAVAŞIN İZLERİ
♪ 22 - Çağan Şengül
♪ Kördüğüm - Çağan Şengül
♪ Belki de Aşk Lazım Değildir - Sezen Aksu
Hayat bazen bitti dediğiniz anlarda yeniden başlar. Yaralarınızı sarmaya vaktiniz olmadan yeni bir savaşa girmek zorunda kaldığınız zamanlar olur. Yürü der hayat, yürümek zorunda kalırsınız. Seç der birini, ama her seçim bir vazgeçişi de beraberinde getirir. Küsemezsiniz bile hayata çünkü zaten yüzünüze bakmıyordur. Yürü der, düşersiniz. Yardım eli beklerken aldığınız tek destek dizlerinizi parçalayan zemin olduğunda toprağı daha çok benimsersiniz. Her var oluş yok oluşuna dönmek ister çünkü. Parçalanan dizlerle gözünüz toprağa dikili tırmanırsınız o yokuşu. Her zirve bir ödül değildir. Hayat bitti demeden bitmez çünkü hiçbir zaman. İn şimdi der hayat, her şey boşunaydı. Kendi kanınızla ıslattığınız o yokuşu göz yaşlarınızla inerdiniz. İşte içinizdeki cennet çiçekleri böyle böyle yeşerirdi.
