Lina Kara, babasıyla ettiği kavga sonucu babasını kendi kafasına sıktığı bir kurşunla kaybeder. Bu kayıp kendisinden de birçok şey götürür. Borçlar ve vicdan azabı arasında sıkışırken zaman pek iyi davranmaz ona. On ay kadar sonra eski halinden eser...
Aradayız ama aramızı da düzenli tutmayı düşünüyorum. Belli düzenle bölüm atmaya gayret ediyorum. Siz de oy ve yorum bırakarak beni motive ve mutlu edebilirsiniz. Bölüm 20.6K kelimeden oluşuyor. Sanırım en uzun bölüm bu bölüm. Kitap sayfasıyla 90 sayfa kadar olmalı. Doya doya okuyun istedim. Ben de doya doya yorum okurum umarım *-*
Sizi seven Filiz buradaydı <3
Bana ulaşabileceğiniz bazı hesaplarım:
Instagram & Spotify & Twitter: filizpuluc
Instagram: baziinsanlarboylayasar (Alıntı, bölüm isimleri ve gelişmleri buradan paylaşıyorum takip edebilirsiniz.
Twitter'da #Biby ve #BazıİnsanlarBöyleYaşar taglerine yazdığınız her şeyi okuyorum. Oradan da hikayemize destek verebilirsiniz öpüldünüz.
Cehennemde açan cennet çiçeklerine... 🥀
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM 13 | KÜRKÇÜ DÜKKÂNI
♪ First Snow - Amity Fall
♪ Sarı Söz - Cihan Mürtezaoğlu
♪ Ölsem Sana - Çağan Şengül
♪ Kördüğüm - Çağan Şengül
♪ My Name - Hwang Sang Jun
♪ Her An Gidebilirim - Sena Şener
Her seçiş bir vazgeçiştir der Sartre. Hayat tek bir yoldan ibaret değil, bin bir çeşit dallara ayrılıyor ve bizi diğerlerinden ayrı düşüren de bu çeşitlilik. Her insan kendine farklı bir çıkış yolu bulabiliyor. Her şey seçimler ve vazgeçişlerden ibaret. Akrep yelkovanı kovalar da atmış adımda bir yakalar. Atılan her adımda şansı yaver gidecek değil insanın. Şans böyledir; kovalar durursun ama ya seni ıskalar ya da olacak gibi olur seni oyalar.
Ben şanssız biri olduğumu kabullenmiş biriydim, şans karşıma dikilse tanıyamazdım onu. Öyle de olduğunu düşünüyordum. Tanıyabilsem, Azrail der miydim ona en başında? Ben, Aral Çakırca'nın şansım olmasını istiyordum.
Ben bir seçim yapmıştım. Aral Çakırca'ya güvenmeyi seçmiş, kaçış yolunu çoktan arkamda bırakarak o yoldan vazgeçmiştim. Ona güvenmediğim bıçak çektiğim olmuştu ama kör değildim, beni önemsediğini görebiliyordum. Rol yapan insanlar görmüştüm ama Aral Çakırca'nın omuzlarında sahtelik hiç durmuyordu, bir kere olsun rastlamamıştım. Bana kızdığında kızgınlığı hakikiydi, bana sarıldığında da tesellisi hakikiydi. Şimdi Hükümdar Çakırca bana Aral ile kalırsam yanarak değil ama nefes alarak öleceğimi ima ederken içimde ne ufak bir korku hissetmiyordum. Ve güven, benim gibi ürkek bir tilki için en büyük tuzaklardan biri.
