Lina Kara, babasıyla ettiği kavga sonucu babasını kendi kafasına sıktığı bir kurşunla kaybeder. Bu kayıp kendisinden de birçok şey götürür. Borçlar ve vicdan azabı arasında sıkışırken zaman pek iyi davranmaz ona. On ay kadar sonra eski halinden eser...
Bazı aksilikler nedeniyle bölümü yazmam uzun sürdü fakat buradayız. Yine önemli, uzun ve de bence güzel bir bölüm ehehehe *-*
Oy ve yorum bırakırsanız çok mutlu olurum. Yorumlarımız düşmüş bu beni üzer aşkolar :')
Neyse. Size kalmış artık. Ben bir şey demiyorumdu.
Sosyal medyadan bana ulabilirsiniz. Genel olarak ismim filizpuluc ve gunestozuperisi
Twitter'dan da düşüncelerinizi paylaşarak bize destek olabilirsiniz. Teşekkürler şimdiden *-*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM 25 | KALBE GİDEN DAMAR
♪ In This Shirt - The Irrepressible
♪ The City Holds My Heart - Ghostly Kisses
♪ Stay - Ghostly Kisses
Hayat; beklentilerle ilerler, gerçeklerle sendeler, geçmişle destekler kendini. Geçmişten kaçmak mümkün değil fakat geleceği inşa etme şansımız var hâlâ. İzin istemek ve bir gün şansın bize güleceği günü beklemek boşuna. Bazen kendi nefesinle yön vermen gerek yelkenlerine ve açılmak gerek derin denizlere. Batma ve kendini bulma ihtimalin her zaman yarı yarıya. Yaşamaksa yalnızca bir defa. Koşabiliyorken koşmak, konuşabiliyorken konuşmak, ağlayabildiğin anlarda ağlamak ve gülebilmek her daim her fırsatta... Bizler insanız. Düşmemek imkânsız. Taban alanın, yalnızca iki adım ve senden beklenen bir dik duruş hiç dönmese bile güneş yüzünü sana. Peki neden? Durmalar ve yaslanmalar, koşmalar ve uçmalar kadar hakkım. Hadi. Durma. Dene. Vazgeçirmeye çalış beni yaşamaktan. İstediğimi almadan senin istediğini almana izin vermeyeceğim. Dökülen göz yaşlarım ve suyun kaldırma kuvveti. Bulutlarda değiliz ama çok yakınım o hisse. Alacağım var bu hayattan. Hak etmiyor muyum yaşamayı? Toprak dolu tırnaklarımın altı. Benden beni almak isteyenlerin kazılı mezarı. Dik bir mezar taşı. Et hadi son duanı. Kim ağlar da iyi anar kötü insanı. Yaratılanı sorguya çeker Tanrı. O zaman açığa çıkar bu dünyada kral mıydın? Yoksa yalnızca bir soytarı mı?
8 ŞUBAT 2021
ARAL ÇAKIRCA
Bugün sekiz şubat iki bin yirmi bir. Bir ay önce, bir morgun önünde görüp, onu çok sevdiğim halde elinden tutamadığım o güzel kadın hayatıma yeniden girdi. Bu işe girerken bir noktada tekrar yüz yüze bakacağımızı biliyordum. Bir noktada, en azından gözümün önünde duracağını biliyordum. En azından içim rahat olacaktı. Olurda hatırlarsa beni, en azından ona çok ağır gelen bu yükü hafifletmesinde yardımcı olacaktım. Eski konuşmalarımızın bir flört ya da hoşlantı olduğundan hiçbir zaman emin olamadığım için bu saatten sonra da istese bile sevmez beni herhalde diye düşünmüş hiç umut dahi beslememiştim bu yüzden. Olayı çözmek, onu bir kere daha umutla, mutlulukla, heyecanla ve huzurla gülümserken görmek istiyordum yalnızca. Onu bir kere daha tasasız bir şekilde gülümserken görmek istiyordum. O gülümsemeyi bir fotoğraftan değil, canlı canlı görmek istiyordum. O gülümseme benim için olsun istiyordum yalnızca. Bir ay önce tek istediğim bundan ibaretti.
