Lina Kara, babasıyla ettiği kavga sonucu babasını kendi kafasına sıktığı bir kurşunla kaybeder. Bu kayıp kendisinden de birçok şey götürür. Borçlar ve vicdan azabı arasında sıkışırken zaman pek iyi davranmaz ona. On ay kadar sonra eski halinden eser...
Bir araya gelişimizden bu yana iki ay geçmiş ve bu gerçekten uzun bir süre. Bunun bir ayı Şubat ayı ve anlatmama gerek yok neler yaşandığını biliyoruz hepimiz. Söyleyebileceğim tek şey çok üzgün olduğum. Gerçekten çok üzgünüm. Her şey için. Zeynep için, Nazlı için, Simge için ve adını bilmediğim ulaşmadığım her bir okurum ve insanımız için çok üzgünüm yalnızca. Umarım daha güzel günlerde, gökyüzünde, bulutlar ve güneş için bir araya gelebiliriz onlarla.
Bu bölüm dönüm noktalarından biri. Bu yüzden yazmakta en zorlandığım bölümdü kendisi. Daha önceki bölümde domino etkisine girdiğimizi söylemiştim size. Ne demek istediğimi anlayacaksınız okudukça. Sorularımız azalmayacak ama yerinde de saymayacak cevap aldıklarınız da olacak çokça ve yeni sorular doğacak bunlardan. Dikkatle okumanızı tavsiye ediyorum bu yüzden.
Bekleyen herkese teşekkür ederim. Farkında olmadan uzun bir ara vermiş oldum ama bölümle meşgul olduğum için hiç öyle hissetmemiştim. Yine kaldığımız yerden devam ediyoruz.
Twitterdan #Biby teriyle attığınız her twiti okuyor olacağım. Hikayemize destek verirseniz mutlu olurum.
Aynı zamanda oy ve yorum bırakmayı da unutmayın lütfen. Neler düşündüğünüzü ve hissettiğinizi merak ediyorum <3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM 27 │JOKER'S WILD
♪ In This Shirt - The Irrepressibles
♪ Gravity - a2zMP3
♪ Scopin - Kordhell
♪ Homelander in Hallway - Christopher Lennertz
♪ Kendime Rönesans - Adamors
İnsan olarak geldim bu dünyaya. Sevmek istedim bana kollarını açanı. Merhametim her eğdiğinde başımı, geçirildi boynuma bencilliğin tasması. Boyun eğmek bile genetiğimin bir mirası. Kanımı emenler; omuzlarımda en çok taşınmak isteyenler. Şeytanlar, cehennemi terk ettiler, artık yeryüzündeler. Boynundaki kayış iki karış ve boynuna sarılan kurbanının parmakları. Hangi kutsal kitap kabul eder bu yaptıklarını? Geçen üç yüz elli milyon yıl ve öğrenemediğimiz insanlık. Sürüdüğüm ayaklarım; hepsi birer adım. Temiz sandığım kirli ellerim. Ve arkamda bıraktığım kanlı olay yerim. Yerde yatan soğumamış cesedim. Bu hikâyenin katili değil kurbanı benim. Onca hayalim, keşkelerim. Yasaklı bir gülüş ve değişen ritimlerim. Şimdi birer birer terk ediyorlar beni. Uyu şimdi küçük tilki. Bırak yaksınlar evini. Ateş değil, ateşi tutan el öldürdü seni. Şimdi başka dünyaya gitme vakti...
