•you need someone who will love you• Marcus Lopez Arguello

•52•

Pov Marcus

Nie spałem kilka dni, ten skurwiel dobrze się z nią ukrył. Ciągle czekałem na jakiś trop lecz nic nie mogłem znaleźć..

- Marcus!- gdy usłyszałem głos Kuroki od razu spojrzałem na nią z nadzieją.

- mamy list! Chcę się spotkać nad jeziorem w lesie.. mówi, że będzie miał ją ze sobą- moje serce zaczęło szybciej bić i od razu zrobiłem zebranie.

Po jakim czasie wszyscy moi przyjaciele przyszli do mojego pokoju czekając na nowe informacje.

- ten dupek chcę się z nami spotkać, ma moją Nadię. Spotkanie odbędzie się dzisiaj o 00:00 nad jeziorem w lesie. Oczywiście nie pójdziemy tam bez niczego. Musimy ogarnąć jakąś broń

- ja się tym zajmę!- szybko uniósł do góry rękę Lex.

- ja ogarnę lepsze auto- wtrąciła się Kuroki.

Każdy miał zadanie i wyrobił się do 23:00, o tej godzinie ruszyliśmy do lasu. Nie powiem stresowałem się, nawet bardzo. Było tam ciemno i musieliśmy uważać na jakiekolwiek pułapki. Bez szwanku dotarliśmy na miejsce. Była tam jakaś stara chata, paliło się w niej światło a przed nią stały dziwaki tego pojeba.

Szybko się nimi zajęliśmy i wbiliśmy do środka. Lex mocno oberwał ale daliśmy im radę. Jeden pokój był zamknięty na klucz. Szybko się do niego dostaliśmy lecz nikogo nie było w środku.

- kurwa!- krzyknąłem najgłośniej jak potrafiłem.

Z okna było widać jezioro i coś się na nim zaświeciło. Była to mała łódź a na niej on z Nadią przywiązaną do krzesła.

Od razu wybiegliśmy przed dom i szukaliśmy czegoś na czym byśmy mogli się do niej dostać.

- Marcus! Myślałem, że nie przyjdziesz! Nadia tęskniła za tobą tak samo jak ja!- krzyknął Chester przez megafon.

Naprawdę nie wiedziałem co robić i wbiegłem do wody płynąć w jego stronę. Miałem przy sobie tylko jedną broń i nóż, myślałem tylko o tym by ją odzyskać.

Usłyszałem za sobą dźwięk silnika, gdy się obróciłem byli to moi przyjaciele. Od razu do nich wskoczyłem. Szybko podpłynęliśmy do łodzi i na nią weszliśmy.

Niestety ten dupek trzymał Nadię na krawędzi.

- podejdziesz a to krzesło razem z twoją damą pójdzie na dno- zaśmiał się.

Nie miałem dużo czasu musiałem działać, wyciągnąłem broń i do niego strzeliłem.

Pov Nadia

Już wcześniej się próbowałam uwolnić lecz na marne. Byłam przywiązana do ciężkiego krzesła. Gdy ten psychopata trzymał mnie na krawędzi, wiedziałam, że wyląduje w wodzie. Widziałam jak Marcus sięga po broń i strzela Chesterowi prosto w serce.

Chłopak mnie pościł a ja wpadłam do wody powoli opadając na dno. Wiedziałam, że to już mój koniec, musiałam się z tym pogodzić.. musiałam zostawić miłość mojego życia.. traciłam powietrze i ciemniało mi przed oczami.. w klatce piersiowej odczuwałam ogromny ból jakbym połknęła wielką bryłę ostrego lodu która rozcięła mi tchawicę. Nagle nastała ciemność...

Pov Marcus

Gdy strzeliłem do tego dupka ona od razu wpadła do wody. Chciałem tam wskoczyć lecz na łodzi nie byliśmy sami. Dostałem od wysokiego chłopaka z kija bejsbolowego prosto w brzuch.
Ja też miałem mój ukochany kij i użyłem go. Gościa szybko załatwiłem i podszedłem do Chestera strzelając mu prosto w łeb.

Nie miałem czasu, musiałem ją ratować. Odrzuciłem kij na bok, wyjąłem nóż z kieszeni i wskoczyłem za nią do wody. Szybko się znalazłem obok niej, prawdopodobnie to przez adrenalinę. Nożem starałem się jak najszybciej przeciąć liny, widziałem, że była nie przytomna i to mnie najbardziej martwiło.

Szybko wypłynąłem z nią na powierzchnię i Billy wziął nas na małą łódkę i płynęliśmy do brzegu.

Niestety ale nie oddychała. Szybko zacząłem ją reanimować. Gdy dotarliśmy na brzeg ja nadal próbowałem ją ratować.

- Nadia kurwa! Obudź się!- krzyknąłem łamiącym się głosem.

- już za późno..- powiedział cicho Billy i w tym momencie moja ukochana się obudziła.

Zaczęła mocno kaszleć, usiadła a ja pod wpływem emocji się rozpłakałem i ją przytuliłem.

______________________________________

Zbliżamy się do końca kochani<33