Zeynep (Tamamlandı)

7. Bölüm

Arkadaşlar okuduktan sonra yıldıza basmayı unutmayın.

Bizi takip etmeyen arkadaşlar

Burayı Jutenya_ tıklayarak takip edebilirler. 19k olmamıza az kaldı. Kocaman bir aile oluyoruz ve ben kocaman ailemi çok seviyorum.

Ve bol bol yorum yapmayı unutmayın. Yorumların hepsini okuyacağım çünkü Zeynep farklı bir kurgu ve ben düşüncelerinizi gerçekten çok merak ediyorum.

Sen benim gizli duam dile dökemediğimsin. Sevdamın bir adı olsaydı sadece Zeynep olurdu.

Kadir Soyhan

Zeynep dile dökemediğim, gönlüm de yer edenimsin...

Afran Alaz Karadağ

Zeynep sabah erkenden uyandı. Bugün Urfa'ya gidecekti. Aşağı inip gitmeden önce ailesine güzel bir kahvaltı hazırladı. Selvi hanım kızını o halde görünce biraz duygulandı kızı büyüyordu ve yarın öbür gün yuvadan uçacaktı. Hele bu günlerde telefon da mesajlaşıp ekrana sürekli gülmesi onu daha telaşlandırıyordu. Ya sevgilisi vardı ya da deliriyordu, ilk seçenek Selvi hanıma birinci seçenek daha mantıklı geliyordu ama babası ve abileri duyarsa çok sıkıntı çıkaracaklarını biliyordu. O yüzden annesini arayıp Zeynep'in ağzını aramasını isteyecekti.

Zeynep arkasını döndüğü gibi annesini gördü gülümseyerek gidip annesini öptü, sonrası Çınar abisi ve babasının kahvaltıya inmesi ile keyifli bir kahvaltı yapıldı. Zeynep gülümseyerek ailesine baktı, birkaç gün olsa bile onlardan uzak kalmak gerçekten zor olacaktı. Hewlin dayesinin özlemi ağır basmasaydı asla gitmezdi.

Evin tek kızıydı. Babasının değerlisi ayrılmak zor geliyordu. Çınar abisi Șadiye ile götürmeyi teklif etsede Halit bey kızımı ben bırakacağım deyip izin vermedi.

Ailesiyle vedalașıp arabaya bindiklerinde Halit bey arabayı çalıştırdı. Kızı büyüyordu. Bu kaçınılmaz bir gerçekti. Seneye üniversiteye gidecekti. İstanbul'da okumasını istiyordu. Evin tek kızı gonca güçlüydü. Onu evinin beytigülüydü. Birkaç günlüğüne gitsede şimdiden kızına hasret duymaya başlamıștı. Araba havalanına yaklaştıkça içini buruk bir özlem burnunda ise hasret sızlıyordu. Kızına isim arayışına girdiğinde çok düşünmüştü. Zeynep; Arapçada, Zeyn (süs) ve Eb (baba) kelimelerinin birleşmesinden oluşmuştu. Halit beyin merhameti vicdanı her şeyi Zeynep'ti. Gözlerinin önünde bir kadının olușumuna şahit oluyordu. Kız çocuğu erkeğin annesi, evladı, kız kardeşiydi. Baba her duyguyu kız çocuğunda tatardı. Zeynep'ti işte babasının süsü en değerlisi..

Arabadan indiklerinde valizini alıp onu elinden tuttu. İlkokula başladığı günde böyle yapmıştı. Üç defa geri dönüp benim kızım küçük okulda yapamaz demişti. Oysa ondan önce üç oğlu okula başlamıștı. Selvi hanımın onu ikna etmesiyle eve gidip hop oturup hop kalkarak akşam etmişti. Kızı eve geldikten sonra rahat etmiş küçük Zeynep ondan sonra babasını ikna edip yatmıştı. Zeynep sımsıkı tutulan eliyle gülümsedi.

Babası her seferinde böyle yapıyordu. İşlemleri yaptıktan sonra Zeynep babasına sarılıp ondan ayrıldı.

Son kontrolleri yapıp uçağa binişi derken Zeynep kendisini Urfa'da buldu. Kuzenleri Yusuf ve Serdıl onu karşıladılar. İkisini de çok seviyordu. Yusuf onlardan yaşça büyük olduğu için abi diyordu, Serdıl ise onunla aynı yaştaydı. Hoş geldin faslı bittikten sonra arabaya bindiler. Yarım saat sonra Karaköprü'ye varmışlardı. Zeynep'in içindeki heyecan büyüyordu Hewlin sultanı çok özlemişti. Eyyübiye' ye geldiklerin de eski taş evleri dar sokakları hayranlıkla izliyordu. Zeynep tarihi eskiyi seven biriydi. Gezdiği her yerde yaşanmışlıkları hayal ederdi. Bu yüzden Urfa ve Mardin vazgeçilmeziydi. Yusuf ve Serdıl söz vermişti onu Göbekli Tepe ve Harran kubbelerine götüreceklerdi. Zamanı yeterli olursa tabi bir de Hewlin hanımdan izin alabilirse Takoran vadisini gidip Fırat kanyonu tekne ile gezmeyi çok istiyordu.