Zeynep (Tamamlandı)

35. bölüm

Hayırdır ne bu telaşın Afran.

Papatya seven bir kıza şiir yazmaya çalışıyorum Elfida

Papatya seven kız şiir sever mi?

Ben yazarsam sever Elfida,

Senin diğerlerinden farkın ne ki? Mısraların mı kelimelerin kalbe dokunuyor Afran

Benim onunla ilgili kurduğum her cümle, yaşanmamaş bir aşkın aşk dizeleri Elfida

Peki ya okumayı bilemezlerse, ya da okur yazar değilseler.

Aşkı bilmeyen zaten okuyamaz Elfida

Şiir yazmana değiyor mu Afran.

Şaire sormuşlar.
"Nasıl şair oldun diye"
O'da bana aşk namelerini yazdıracak bir güzel sevdim demiş.

"Ondan önce şiir yazmayı bilmiyormuydun demişler."

Gönül gözüm bu kadar açık değildi. Onu açmam için o güzelin gelmesi gerekti demiş.

"Şiirlerin hep acıyı yansıtıyor. Hiç mi mutlu olmadın demiş"

O'da aşk deryasına düştüm azizim, her kulaç atmam acı versede umudumu kaybetmiyorum demiş.

Tamam anladım Afran.

************************************

Kadir göğsünü şişirtecek kadar büyük bir nefes alıp " kim o!" Dedi .

Gerçi anın şaşkınlığı ile başka bir şey demek aklının ucundan bile geçmezdi.

Tabi Mevsim'in dışarıdan gelen "Zeynep'in çığlığı aşağıdan duyulur abi, babam yukarı çık bak ne oluyor diye beni gönderdi" sesi onu daha da uyandırmıştı.

Genç kız tedirgindi ve adamın tenine değen ılık nefesi onunda tedirgin olmasına neden oluyordu. Elini çektiğin de Zeynep rahat bir nefes alıp "Mevsim ben iyiyim hamam böceği gördüm ve korktum " diye yüksek bir sesle konuştu.

Giden ayak sesiyle başını kaldırıp Kadir'le göz göze geldiğin de yüzü kıpkırmızı olmuştu.

Oldukları yakınlık ikisi için de kolay değildi. Zeynep'in ki utangaçlıktı malum hiçbir erkekle bu derece yakın durmamıştı. Kadir'in banyodan çıkıp çıplak üstü ve beline sardığı havlu. Genç kızın karnında kelebekler uçmuyor veya kıramplar gitmiyordu. Kıp kırmızı kesilmiş soğuk terler dökerken utanıyordu.

Kadir ise sevdiği kızın nefesini teninde hissetmenin heyecanı veya tutkusundaydı. Sağlıklı bir erkekti ve inkar etmesi çok zorduki kolları arasında ki kızı arzuluyordu.

Zeynep olduğu durumun verdiği rahatsızlıkla hareketlenip ondan uzaklaşmaya çalıştığın da Kadir'in bedenibe sardığı havlu çözülüp bedeninden sıyrılarak yere düştü  ve en tuhafı ikisi bunun farkındaydı. Zeynep  ağzı açık irileşmiş gözleriyle ona boncuk boncuk bakarken Kadir gözlerini yumup boğuk bir sesle "Zeynep sakın aşağı bakma " diye söylendi.

Genç kız kalbi ağzında atarken yutkundu. Ne demek aşağı bakma zaten baksa da ömür billah yüzüne bakmazdı.

Kadir onu dişlerini sıkıp "gözlerini kapat " dedi ve Zeynep "ne" derken onu çevirip hızlıca eğildi ve yerde ki havluyu alıp beline sardı.

Zeynep garibim sanki gözlerini yummak yetersizmiş gibi iki eliyle sıkı sıkıya gözlerini kapatmıştı.

Kadir ise beline sardığı havluyla kaçar gibi banyoya girdi ve kısa bir süre yaşadığı anın stresinin geçmesini bekleyip başını kapıdan çıkarıp "Zeynep kendine geldin ise bana giyecek bir şeyler verir misin? Yoksa ben gelip alayım mı?" Diye sordu.