Zeynep (Tamamlandı)

19. Bölüm

Evettt ben geldim.

Hoş geldim.

Bakın özletmeden geliyorum afferin bana sdsdssds

Yani bu yazar daha ne yapsın değil mi?

Neyse çok şey yapmayayım.

Burada 👉🏻 Jutenya_ olduğum için takip etmeyi unutmayın.

İnstagram hesabım jutenya82

Twitter hesabım jutenya82

Bölüm sınırı 600 vote

2500 yorum.

Keyifli okumalar.

************************************
-Biliyor musun Elfida bana hiç sevdin mi diyorlar.

-Peki sen ne diyorsun

- Dinlemeye gönülleri yetmez diye susuyorum Elfida

- En güzeli de susarak sevmek değil mi Afran

- izin verselerdi seni sevdiği mi bağırarakta söylerdim Elfida

- sen sussan da ben duyuyorum Afran.

Bazı hikayeler bir varmış bir yokmuş diye başlar.

Bazı hikâyelerin ise başladığı zaman dilimi belli değildir. Öyle bir varmış veya bir yokmuş gibi deyimleri yok'tur. Sanki var olduklarından öteye başlamış gibilerdir.

Onlardan biri Kadir'di.

Sevdası ne zaman kalbine düştü. Nasıl filizlendi muamaydı.

Afran'ın hikayesi ise bir varmış bir yokmuş gibiydi... Bir Zeynep vardı çok sevmiş, bir'de ayrılık vardı. Hasretiyle ölmüş.

Çınar aradan geçen kısa bir zamanla elinde tuttuğu kupa bardağıyla Zeynep'in odasına girdi. Kupa bardağını komidine bırakıp bakışlarını yatakta uyuyan Zeynep'te gezdirdi ve elini daçlarında gezdirerek "uyumadığını biliyorum. Konuşmak istemediğini de papatya çayı bıraktım. Yarın konuşuruz" dedi ve saçlarını öpüp dışarı çıktı.

Bazı insanlar hayatta nimet gibiydi. Abi kardeş en yakın sırdaş.

Çınar gibi.

Öbür günün sabahın da Zeynep erkenden kalktı. Hiç uyumadı denilmesi daha doğru olurdu. Genç kız dün geceyi yatağında ağlayarak geçirmiş sabahın ilk ışıklarıyla yatağından çıktıp elini yüzünü yıkadıktan sonra yatağını toplayarak güne başladı.

Perdesini açıp dışarıya baktığın da onca olumsuzluğa rağmen yüzünde küçük bir gülümseme oluştu.

Bakışları çalışma masasında olan telefonuna gittiğin de adımlarını oraya yönlendirdi ve ekran da gördüğü "Rojbaş xéwná dilé min " (günaydın gönlümün rüyası) mesajıyla gülümsedi.

O da karşılık olarak "günaydın gönlümün duası" yazıp gönderdi. Her sabah be olursa olsun ilk mesaj Afran'dan geliyordu.

Alamadığı uykusu paytak adımlarla dolabına ilerleyip pijamalarını çıkarıp üstünü giydi ve çantasını hazırlayıp omzuna aldı ve aşağı indi. Mutfağa girdiğin de annesi kahvaltı hazırlıyordu. Yüzünde sahte bir tebessümle "günaydın" deyip annesinin yanağını öptü.

Selvi hanım elini uzatıp şevkatle "yavrum kırgın gibisin hasta mı olacaksın" dedi.

Zeynep kafasını olumsuzca sallayıp "dün gece geç gelince uykumu alamadım. Bir kahve içeyim kendime gelirim" diyerek annesinin endişesini gidermeye çalışarak gülümsedi ve annesine yardıma koyuldu.