SAVCIM (TAMAMLANDI)

SAVCIM (14.BÖLÜM)

Oy verip yorum yapmayı unutmazsanız sevinirim (:

Keyifli okumalar Savcım okuyucuları!

&&&&

"Gitmeyi düşünüyor musun kızım?!"

İrkilerek öğretim görevlisine dönüp başımı sallayarak sınıftan çıktım.

Neye şaşırıyorum ki. Bela mıknatısı gibi tüm belaları üstüme çekiyorum zaten. En azından katil değil. Bu yönden düşüneyim. Gerçi bu olmayacağı anlamına da gelmiyor. Bende bu şans verken o da olur. Bu herifle kavga eder geberip gidersem şaşırmam.

Her şeyi bir kenara bırakıp sınıfıma geçtim. Sarışın, mavi gözlü isminin Ayça olduğunu öğrendiğim kızın yanına oturmuş ders boyu çıtımı çıkarmamıştım. Yeni tanıdığım insanlara karşı hep soğuk olmuşumdur. Belki de Kamar'ı da bu yüzden sevmedim diyeceğim ama onunla ne kadar vakit geçirirsem geçireyim daha çok soğuyordum.

Tenefüs olur olmaz aşağı kattaki kantine ilerledim. O sırada sabıka dosyasındaki o kişi olup olmadığına emin olmaya çalışıyordum. "Hayır, o değil." Demeyi çok istiyordum ama görsel hafızam kuvvetliydi. Barkın'ın o olduğunu çok iyi biliyordum.

Adam yaralama, evrakta sahtecilik..

Daha birçok suçu olduğunu hatırlıyordum. Yağız, nasıl olur da beraatine ses çıkarmaz?

Gerçi öyle bir devirde yaşıyoruz ki adaleti bile zenginler sağlıyordu. Eğer paran varsa suçlu olman imkansız oluyordu. Neden şaşırıyorum ki? O da öyle serbest bırakılmıştır.

Kaşlarım çatık bir şekilde yürürken öylesine dalmıştım ki karşıdan gelen koca cüsseli adamın bedenime çarpması bir oldu. Yere yapışmamla öfkeyle yerden kalktım.

"Önüne baksana!"

Bağırmamla koridordaki birçok kişinin gözü bizi bulmuştu. Çarptığım kişinin Barkın olduğunu yeni fark ettiğimde aklıma geberip gitmekle ilgili düşüncelerim gelince anlık bir korku içime oturdu. Ama öfkem baskın çıktığından 5 saniye falan sürmüştü.

Boşuna öfkeyle oturan dayak yiyerek kalkar dememişler.

"Ne dedin duyamadım?!"

Hiç tereddüt etmeden konuştum. "Önüne bak dedim. Kulaklarında mı sağır?"

Barkın'ın gözleri öfkeye büründüğünde yakamdan tutup duvara yapıştırması bir oldu.

"Bırak beni! Haddini bil, karşında askerlik arkadaşın değil, bir kadın var."

"Canına mı susadın sen?!"

Sözlerini umursamadan elini itmeye çalıştım. "Bırak dedim!" Diyerek yumruğumu yüzüne geçirdiğimde birkaç adım gerilemesine sebep oldum.

Fırsattan yararlanarak kollarından kurtulduğumda patlayan dudağına öylece bakarak dehşetle bana döndü. Koridordaki insanlar kendi arasında fısıldaşırken ben hızla kendi katıma çıkarak sınıfıma geçtim.

Bu girdiğim ilk kavga değildi ama korktuğum ilk kavga olabilir.

İnşallah filmlerdeki gibi çıkışta sıkıştırıp arkadaşlarını çağırarak dövme alışkanlıkları yoktur.

Evet, yapmasını beklerdim. Sadece bağırdığım için öfkesini kusandan her şey beklenirdi.

Gitmeden önce yüzünde gördüğüm o ifade çok garipti. Bir erkeğin bir kız tarafından dövülmesi onun için utanç verici bir durum olmalı, dövdüğüm kişinin bir suçlu olduğunu göz önüne aldığımda bunun sonunda bana zarar gelmesi muhtemeldi.