SAVCIM (TAMAMLANDI)

SAVCIM (48.BÖLÜM)

BARLAS'IN İSMİ BARKIN OLARAK DEĞİŞTİ.

Sınır 300 oy 300 yorum

DUYURULARDAN HABERDAR OLMAK İÇİN HESABIMI TAKİP ETMEYİ UNUTMAYIN (:

Hesabım: 3_kardesler

Bölüm sınır dolunca gelecek.

Keyifli okumalar Savcım okuyucuları ❤

&&&&

Yol boyu Yağız kutlama olarak bahsettiğim şeyin ne olduğunu anlamaya çalıştı. Fikirleri şunlardı:

Parti gibi bir şey yapmak.

Onunla yalnız vakit geçirmek.

Pusat'ı dövmek.

Sondakini hangi mantıkla söyledi bilmiyorum ama söylerken gayet ciddi duruyordu.

Eve geldiğimizde kanıtlar elimizde olduğu için Nurşani Bey babanın savcısıyla görüşme yapmak için yanımızdan uzaklaştı. Söylediğine göre bu kanıtlarla mahkemeye gerek kalmadan babasını çıkarabilirdik.

Ama hâlâ anlayamıyorum.

Barkın'ın böyle bir şey yapacağı aklımın ucundan geçmezdi.

Gerçi bu durumu daha ne kadar ilerletebilirdi ki?

Bir gün bırakması gerekecekti ve o vakit çoktan gelmişti.

Hayatında ilk defa mantıklı bir davranış gösterdi.

Yağız gelene kadar, bu durumu Pusat ve Gece'ye de anlattım. Onlar da ilk duyduğunda şaşırmıştı. Barkın'ın anlattıklarını söylediğimde Pusat "Anne demeye bin şahit isteyen o kadın abimin yaşadıklarını Barkın'a da yaşatmış olmalı. Yoksa Barkın bu kadar yaklaşmışken bırakacak biri değil." Dedi.

Anne sevgisi olmadan yaşamanın nasıl bir şey olduğunu biliyorum maalesef.

Gece "Haklısın. Başka açıklaması olamaz." Diyerek onu onayladı.

O sırada Yağız içeri girdi. Yüzünden sevinç okunuyordu ama az da olsa üzgün olduğunu hissettim. Gözlerini bana çevirip yanıma oturdu. "Dosyaya bakan savcıyla konuştum. Şu an şehir dışında gelmesi bir günü bulurmuş. Yarın uçağım iner inmez haber veririm, dedi."

"Önemli değil. Onca yıl bekledik bir gün daha bekleyebiliriz."

Yağız hafifçe gülümseyerek beni onayladı. Aklına ona bahsettiğim kutlama gelmiş olmalı ki heyecanla bana baktı. "Şu kutlama işini söyleyecektin?"

"Evet." Diyerek tüm bedenimi ona çevirdim. "Dün ne oldu biliyor musun?"

"Ne oldu?"

"Korumalar yemek yapmam için çok güzel domatesler aldı. Dolapta yer olmadığı için hâlâ tezgahta şu anda. Ben diyorum ki biz dördümüz bu domatesleri kessek-"

Üçü aynı anda "Olmaz!" Diye bağırdı.

Sinsice gülümsedim. "Size zorla yaptırmamı istemiyorsanız güzelce kabul edin kardeşim, dostum ve sevgilim."

Yağız yüzüne aşık olduğum gülümsemelerinden birini ekledi. "Bana domates mi kestireceksin güzelim? Bana, bana yemek yapmayı zerre bilmeyen sevgiline? Ya elimi kesersem hiç mi üzülmeyeceksin?"

"Üzülmem aşkım. Pansuman yaparız geçer."

Yağız kabullenerek yerine sindi. Pusat ve Gece başlarını olumsuz anlamda sallayıp reddetti. "Gece, sen annemi özlemiştin değil mi?"