SAVCIM (TAMAMLANDI)

SAVCIM (45.BÖLÜM)

Keyifli okumalar...

Sınır: 300 oy 300 yorum.

&&&&

Gitmişti.

Nereye gideceğini ya da ne zaman geleceğini söylemeden.

Gitmesinin üzerinden 6-7 saat geçmişti ve hâlâ dönmemişti. Komidinin üzerine bıraktığım telefonumu elime aldım.

Hatunum: "Savcım, akşam oldu. Eve gelmeyecek misin?" (21.17)

Hatunum: "Bak seni anlıyorum ama bu şekilde sadece kendine zarar veriyorsun." (21.18)

Hatunum: "İzin ver sana yardım edeyim." (21.19)

Hatunum: "Yanında olayım." (21.19)

***
Hatunum: "Yağız iyi misin?" (19.02)

Hatunum: "Bak endişelenmeye başladım. Lütfen cevap ver." (20.08)

***
Hatunum: "İki gün oldu Yağız. Korkudan delirmemi bekliyorsan az kaldı." (14.20)

Hatunum: "Sadece iyiyim desen de yeter." (14.21)

Beklemediğim bir şekilde bildirim geldi. Rahat bir nefes verip mesaja girdim.

Savcım: "İyi değilim. Biraz daha zamana ihtiyacım var Ufaklık." (14.22)

Hatunum: "En azından nerede olduğunu söyle?" (14.22)

Hâlâ cevap vermedi. Cevap vermeyeceğini anlayıp telefonu bir kenara bıraktım. Yavaşça odadan dışarı ilerledim.

Tam 2 gün.

2 Gündür ona ulaşmaya çalıştım ve o sadece kafamın karışmasını engellemek yerine aklıma daha kötü şeyler getiren bir mesaj gönderdi.

"İyi değilim. Biraz daha zamana ihtiyacım var Ufaklık."

Gözlerimi salonda çevirdim. Pusat ve Gece koltuktaydı. Yavaşça yanlarına ilerleyip Gece'nin yanına oturdum.

Gece, elini omzuma yerleştirdi. "Bir haber var mı?"

Pusat, çenesinin ucuyla beni işaret etti. "Sence öğrenseydi bu halde olur muydu?"

Pusat'ı onaylarcasına başını salladı.

Bedenimi hızla onlara çevirdim. "Ben korkmaya başladım. Yağız kendine zarar vermez değil mi?"

Pusat, bilmiyorum dercesine başını olumsuz anlamda salladı. "Abim öfkeliyken ne yapacağı belli olmaz."

Gece, gözlerini etrafta çevirdi. "Abla, bir şey diyeceğim ama korkma. Sadece bir anda aklıma geldi." Kaşlarımı çattığım esnada devam etti. "Yağız abi bu yaşananları kaldıramayıp intihar etmeyi planlıyor olabilir mi?"

Pusat, göz devirdi. "Saçmalama Gece. Abim öyle bir şey-"

Bir süre durdu. Gözlerini yavaşça bana çevirdi. "Geçen gece beni aradı. Sana iyi bakmamı söyledi. Yoksa..."

Gözlerim yavaşça doldu. "Pusat, lütfen nerede olduğunu bul. Çok korkuyorum."

Gece, omzumu sıvazlarken Pusat başını olumsuz anlamda salladı. "Onu nerede bulabilirim bilmiyorum."

"Emin misin?"

Bir süre düşündü. "Şey... Şehrin biraz dışında eski bir piknik alanı var. Artık uçurumdan farksız ama kimse gitmediği için abimle nefes almak için genelde oraya gideriz. Onun dışında bildiğim bir yer yok."