Liderin Kadını

Kumar Borcu

Medya: İncinin kolyesi

İnci'nin anlatımı

Bakışlarım penceremden parlayan yıldızlardaydı. Keşke her şey hayal olsaydı. İç çekerek boynumdaki kolyeyi sıkı sıkıya tuttum.

"Seni çok özledim. Babam!"

Dudaklarımda ki acı feryat kalbime batan  binlerce iğne alışmam gerekiyordu ama alışamıyordum. On yıl...  On yıl olmuştu babam öleli.

"Kırgınım baba gel. Beni bıraktığın için sana çok kırgınım baba beni bir başıma bıraktığın için. Ama ama diyorum sen istemezdin beni bırakmak sonra beni bulutların üstünde hissettirdiğin zamanlar geliyor kalbimdeki kırgınlık geçiyor. Ya sonra o bulutların üstünden çakılıyorum."

Göz yaşlarım yanaklarımdan tek tek özgürlüklerine kavuşuyordu. Annem olacak o kadın yine evde değildi. Allah bilir hangi barda veya pavyonda içiyordu. Hep böyleydi o babama ne de bana bir sevgi veya bir merhamet parçası göstermişti.

Bana vermesi gereken sevgi ve merhameti hep babam vermişti. O ise içip eve geliyordu tartışıyordu hep bağırıp kırıyordu. Babam ise onun kırdıklarını topluyordu benim için. Ve ben en büyük dayanağımı kaybetmiştim ağzımdan bir hıçkırık kaçtı.

Saat on bire beş dakika kalmıştı annem bugün de sabaha karşı gelecekti yavaşça pencere önüne koyduğum puftan kalktım yatağıma doğru harekete geçecekken kapı çaldı. Annem gelmişti.

Ağır adımlarla odamdan çıkıp koridoru geçip kapıyı açtım annem saçları dağılmış göz altı mosmor şekilde gözleri kanlanmıştı kenara çekilip içeri girmesine müsade ettim yayvan adımlarla içeri girip solana geçti bıkkın bir nefes verip solonun kapısına gelip durdum.

Alışmıştım onun bu hallerine en çok  zorumada giden bu olaya alışmamdı. Her seferine aklıma gelen evden burdan çok uzağa gitme fikrim bu evde babamla olan anılarım ve babamın hatıraları engel oluyordu. Annem kendini koltuğa attım gözlerini bana dikmişti.

"Uyuyorum ben açsan dolapta yemek var yersin"

Adımlarımı uzaklaştırmak için arkamı dönecekken annemin sözüyle durdum.

"Uyuma birazdan seni almaya gelecekler"

Anlamsız bir şekilde annemin suratına baktım ne demek beni almaya gelecektiler.

"Ne diyorsun bir şey anlamıyorum"

Annem önemsiz bir şeyden bahsediyormuş gibi rahat rahat söze başladı.

"Duydun işte seni almaya gelecekler birazdan burda olurlar kumar borcum için seni almaya gelecekler"

Annemim sözleriyle bedenim buz kesmişti ne diyordu bu kadın. Öfkeyle sesimi yükselttim.

"Ne diyorsun sen be ağzından çıkanı kulağın duyuyor mu? Ne kumar borcu kimse beni alamaz"

Sinirden ellerim titriyordu ne diyordu bu kadın ne saçmalıyordu sanki komşuya yumurta verir gibi beni kumar borcu olarak vereceğini söylüyordu. Sinirden gözlerim dolduğunda kendimi sıktım ellerim yumruk oldu.