Liderin Kadını

Özel Bölüm

Nazlının anlatımı

Sessiz göz yaşlarım her zaman ki gibi yastığımın yüzeyini küçük bir göle çeviriyordu. Neden. Neden diye hep sorardım kendime. Neden bir annem yoktu. Neden babam beni sevmek yerine dövüyor.

Neden saçımı okşamadı. Neden hep beni dövdü. Neden vücudumda sigarasını söndürdü. Koskoca bir neden havuzunun içinde boğuluyordum.

Berat Arca bugün ölen karısına ve kayıp kızına olan derin özlemini ve sevgisini dinledikten sonra çok istemiştim onun benim babam olmasını. Ama maalesef benim babam o değildi.

Kızı kayıp olmasına rağmen bir kere bile görmemesine rağmen onu sevmesi kıskandırmıştı beni. Çünkü ben babamın gözünün önünde olmama rağmen bir kere olsun beni sevmedi. Sevmeyecektide.

Keşke Berat amcanın kızı olsaydım. Kızına olan sevgisi imrendirmişti beni. O sevgiyi kıskandım. Bir keşke kızı olsaydım diyordum birde iyi ki kızı değilim diyordum. Çünkü bunca yıl ondan o sevgiden mahrum büyümek çok canımı yakardı. Bazen geç kalırdık. Sevgiye bile geç kalırdık. O sevgiye geç kalmamak için iyi ki onun kızı değilim diyorum.

Ama kıskanıyordum. O baba sevgisini başkaları gördüğü zaman kıskanıyordum. İnciyi bile kıskanıyordum. Kuzenimin baba sevgisini kıskanıyordum. Ve başkalarını kıskandığım için kendimden utanıyordum. Hakkım değil başkalarının sevgisini kıskanmak.

Ama diyorum neden bende sevilmiyorum. Bende hak etmiyor muyum baba sevgisini. Bazı geceler isyan ediyorum. Ben kötü bir insan mıyım o yüzden mi baba sevgisini hak etmiyorum. Ya da diğer insanları kıskandığım için mi hak etmiyorum.

Zor çok zor. Diğer kızların o baba sevgisini şefkatini görmelerini kıskandığım için ya babaları ölsün ya da o sevgiden mahrum kalmaları için beddua ediyorum. Belki de bu yüzden hiç o sevgiyi görmedim.

"Allahım lütfen affet beni. Benim kötü bir niyetim yoktu ki çocuktum. Babam beni sevmiyor diye diğer çocuklarında babaları onları sevmesin istiyordum. Ben kendimce durumu eşitlemeye çalışıyordum"

Sessiz yakarışımı her zaman olduğu gibi kimse duymadı. Çünkü bu yakarışlarımı ben bile zor duyuyordum. Rüzgar amca bana sevgisini veriyordu ama yetmiyordu. Doyurmuyordu aç kalbimi. Çünkü ben babamın sevgisini istiyordum.

Ağlamaktan dolayı tıkanan burnum nefes almamı zorlaştırıyordu. Yattığım yatağımdan doğrularak ayrıldım. Dolaptan hırka alarak odayı terk ettim. Biraz nefes almam rahatlamam lazımdı. Sessiz adımlarla kimseyi uyandırmadan evden ayrıldım.

Anında yanımda korumanın belirmesiyle irkildim. Rüzgar amcanın koruması kaşları çatık yüzüme bakıyordu.

"Bir sorun mu var Nazlı hanım"

"Hayır sorun yok. Sadece hava almak için çıktım. Yürüyeceğim lütfen uzaktan beni takip eder misiniz yalnız kalmak istiyorum"

Koruma bir şey demeyerek kafasıyla onayladı beni. Rüzgar amca güvenliğim için nereye gitsem hep bir iki koruma verirdi. Ama bu sefer yalnız kalmak istiyordum. En azından uzak bir şekilde takip edebilirdi beni.

Uyuşuk adımlarla ilerledim. Ev sahile yakındı. Adımlarımı sahil yoluna çevirdim. Omzumun üzerinden geriye baktığımda on adım gerimden takip ediyordu koruma. Önüme dönerek devam ettim yoluma.