Cage of Life (19)

298 44 0
                                    

     នៅពេលនោះតើខ្ញុំគួរឲ្យសង្វេគណាស់មែនទេ?...ខ្ញុំបានធ្វើឲ្យដុកទ័រជុងអស់សង្ឃឹមណាស់ហើយមើលទៅ។ខ្ញុំបានខំប្រឹងអស់ពេលមិនតិចទេហេតុអ្វីខ្ញុំនៅតែមិនអាចគ្រប់គ្រងចិត្តខ្លួនឯងបាន...តែវាពិតជាឈឺខ្លាំងមែន!!តើមានអ្នកណាអាចយល់អារម្មណ៍ខ្ញុំបានទៅ?

     ~តុក~តុក~
     សម្លេងគោះទ្វាបានឮដល់ត្រចៀកខ្ញុំហើយតែខ្ញុំបែរជាគ្មានកម្លាំងសូម្បីតែកម្រើកចុះពីលើគ្រែផង រហូតដល់ថ្នាក់ខ្ញុំធ្វើមិនឮព្រងើយកន្តើយនឹងសម្លេងគោះទ្វានោះ។

     « ជីមីន ខ្ញុំគិតថាមានអ្នកមកឯងមានឮទេ?» ហូស៊ុក ដែរទើបនឹងចេញពីបន្ទប់ទឹកមកក្រោយពីសម្អាតខ្លួនពេលព្រឹកហើយក៏សួរ ទាំងខ្លួនឯងនៅពាក់អាវនៅឡើយ។

     «ហឹមឮ...តែខ្ញុំមិនបានបើកទេលោកអាចទៅមើលបន្តិចបានទេ?» កាយតូចតបវិញ បង្អូសសម្លេងនិយាយបែបមនុស្សខ្ជិល។ ហូស៊ុក មិនមាត់តែដើរទៅបើកទ្វាដោយគិតថាអាចជាអ្នកសម្អាតឬបុគ្គលិកសណ្ឋានគារ។

     ~ក្រាក~

     «...» ហូស៊ុក បើកទ្វាមករៀងភ្ញាក់ផ្អើលដែរបន្ទាប់ពីឃើញអ្នកនៅចំពោះមុខ។គ្មានអ្នកណាផ្សេងទេក្រៅពី ហ្វីយ៉ាណា នឹង ជុងហ្គុក នោះ។នេះលេងពួយមកទាំងព្រឹកតែម្តងហើយ។

     «សួស្តី» ដោយឃើញនាយកម្លោះនៅឈរស្ងៀមមិនស្តីអ្វីបែបនេះទើបនិយាយចាប់ផ្តើមនិយាយមុន។

     «អ្នកទាំងពីរមានការអ៊ីឬ?»

     «គឺពួកខ្ញុំមករក ជីមីន ទេតែប្រហែលបុគ្គលិកប្រាប់លេខបន្ទប់ខុសហើយមើលទៅឲ្យខ្ញុំសុំទោសផងប៉ុន្តែលោកជាមិត្តគេតើដឹងថាគេនៅបន្ទប់ណាទេ?»

     «...មិន!» ដំបូង ហូស៊ុក នាយមិនចង់និយាយប្រាប់ឡើងព្រោះគិតថាបើឃើញមុខពួកគេទាំងពីរហើយ ជីមីន មិនសប្បាយចិត្តតែចំពេលជាមួយគ្នាស្រាប់តែ ជីមីន ស្រែកសួរពីចម្ងាយដោយសារឮសម្លេងរំខានពេក។

     «តើមានអ្នកណាមកមែនទេ??» សម្លេងរបស់រាងតូចឮយ៉ាងនេះទោះចង់ប្រកែកទៀតក៏គ្មានប្រយោជន៍ដែរ។

     «គេនៅខាងក្នុង» ហូស៊ុក បានត្រឹមដកដង្ហើមធំនឹងបើកផ្លូវឲ្យពួកគេទាំងពីរចូលទៅក្នុង។

ទ្រនុងជីវិត⛓️- 𝐂𝐚𝐠𝐞 𝐨𝐟 𝐋𝐢𝐟𝐞Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon