The She Detective (Complete)

Chapter 15

📁Case File 5:
Love

The whole day was silent with only me being left alone in the house. A mug of coffee rested beside my laptop habang nagtatype ako sa case report tungkol sa last na crime investigation na nahandle ko. Kailangan kong ipasa ito mamaya dahil baka kunan ako ng lisensiya ni Inspector nito because of illegal investigation.

I caught my breath as I pressed the enter key. In relief, hindi ko mapigilan na agarang isara ang laptop saka tumayo sa kinauupuan.

"Finally!" a phew escaped from my throat, nilagay ko ang dalawang kamay sa bewang saka agad na ininom ang huling portion ng kape.

Habang umiinom ay sumulyap muna ako sa orasan just to check how fast I managed to write the reports.

Napasamid na lamang ako nang makita ang oras.

Geez, kailangan ko pang sunduin si Canon sa paaralan!

"Its already five?" shocked to realize the time, nagmamadali kong kinuha ang mga susi na nasa ilalim ng desk at akmang lalapit na sa pintuan when someone opened it.

And there, in front of me is my only child, Canon.

Akala ko siya lang mag-isa ngunit may nakatayo din palang isang babae sa kaniyan likuran. I looked down at Canon's hand na nakahawak sa kamay ng isang batang babae din.

"Canon, you brought guests." I remarked habang hinayaan si Canon na papasukin sa loob ng aking opisina ang mga bisita.

"H-Hindi naman siguro-" the woman hesitated.

May benda at kung anong band aids ang nasa kaniyang mukha saka buong katawan.

"Hindi." Canon insisted, "You can sit here po. Huwag po kayong mag-alala! My mama Agatha can help you." tumakbo siya papunta sa kin nang masigurado na nakaupo na ang babae at ang bata, "They're not guests, Mama Agatha. They need your help."

I raised my eyebrow, "What kind of help?"

He smiled, "Hmm! Justice!"

Justice?

"That is Shane, "turo niya sa bata, "And that's her mother."

May halong pagtataka akong bumaling sa mag-inang tahimik lamang na nakamasid sa amin. Nagsimula akong maglakad palapit sa katapat na sofa habang maayos na nilapag ang susi sa ibabaw ng desk.

"So, so..." I murmured to myself while glancing at Canon na may ngiting nakasunod sa akin.

"Narinig ko mula sa batang ito, "I glanced at Canon na tumabi sa kin, " ...na matutulungan niyo daw ako. Tell me, how can I give you justice?"

Natulala ang babae sa akin, "Magpakilala muna ako." she gulped, " Ang aking pangalan ay Shann Antonia Haman, at ito naman ang aking anak na si Shane. S-Sa paaralan k-kasi, h-hindi ko alam na umiiyak pala ang anak ko at hindi pumasok sa klase d-dahil sa nangyari sa amin noong nakaraang linggo. A-at, nakita siya ni Canon na kaklase lang pala niya saka dinamayan. Maraming salamat sa inyo sapagkat napagaan mo ang loob naming m-mag-ina."

I smiled at her, "Canon comforted the girl?"

My heart awed when I heard the news. What a little gentleman.

Well, he only knows how to comfort girls anyway.

What do I even expect from this little womanizer?

"O-oo. He did." sagot niya naman, "Pasensiya na kung medyo paos ang English ko, Maam. Kailangan kong matuto, eh. Kakatrabaho ko pa lang sa isang Call Center."

"I understand. Pasensiya na din kung medyo puro english lamang ang lumalabas sa aking bibig." I cleared my throat, "H-Hindi kasi talaga ako Filipino."

"Kaya pala hindi ka mukhang Filipino, Maam." she complimented me.