My New Stepbrother |Larry stylinson||Dutch|

Hoofdstuk 35: Een moeilijke tijd

POV. Harry
Het is nu al een maand later na het schietincident op school en ik heb het nogsteeds moeilijk. Ik heb vandaag mijn eerste afspraak bij de psycholoog en vind het heel spannend. Ik pak mijn autosleutels en telefoon en loop naar de deur. 'Doei mam!' Roep ik. 'Dag lieverd, veel succes!' Zegt ze terug.

Ik sta voor een groot gebouw, groter dan dat ik had verwacht. Ik loop zenuwachtig naar binnen en en vraag aan de receptie waar ik moet zijn. Het meisje achter de balie geeft een briefje mee met de afdeling zodat ik het beter onthoud. Ook geeft ze mij een ander briefje, ik vouw het papiertje open en zie haar telefoonnummer staan. Ik kijk naar haar en ze krult haar vinger om een plukje haar heen. Ik loop weg zonder iets te zeggen en zoek de afdeling.

Als ik een tijdje in de wachtkamer heb gezeten wordt er geroepen. 'Harry Styles?' Vraagt er een man. 'Dat ben ik' zeg ik en loop naar hem toe. Hij steekt zijn hand uit, maar ik blijf wachten. Hij trekt zijn hand terug en zegt dat ik hem mag gaan volgen.

'Hai Harry, ik ben Christiaan, maar je mag mij Chris noemen' begint Christiaan. Ik kijk hem aan en zeg niks. 'Dus op je brief staat dat je bent betrokken geweest in een schietincident, klopt dat?' Vraagt hij. 'Ja' antwoord ik kort.

'Okay, voordat we verdergaan wil ik zeggen dat alles wat je zegt tussen deze vier muren blijft en ik niks aan iemand doorgeef, tenzij je dat zelf wilt' zegt Chris en ik knik.

'Kun je mij vertellen wat er is gebeurd?' Vraagt hij. 'Er waren schoolschutters, ik werd opgepakt en neergeschoten, kwam in het ziekenhuis terecht' zeg ik. Hij knikt en schrijft wat dingetjes op in zijn notitieboekje.

'Dankjewel Harry, dat je dit met mij deelt. Nu weet ik al iets meer van waarom jij hier bent' zegt Chris. 'Wat voelde je toen ze je oppakte? Wat gebeurde er? Kun je de situatie voor je schetsen?' Vraagt hij.

'We hadden Engels les en toen hoorde we een harde knal en nog een paar. Toen had mevrouw Smith het klaslokaal opslot gedaan en de lampen uitgedaan, terwijl wij allemaal in een hoek gingen zitten. We zaten helemaal opgepropt tegen en op elkaar. Ik raakte een beetje in paniek, omdat ik Louis niet kon vasthouden, want hij zat te ver weg' begin ik.

'En wie is Louis?' Vraagt Chriss. 'Mijn vriendje' zeg ik met een glimlach. 'Okay ga verder' zegt hij.

'Toen hoorde we de schutters naar ons lokaal roepen dat we open moesten doen. Toen zijn ze toch binnengekomen en het waren drie mannen met bivakmutsen op. Er liep ééntje van hun naar mij toe en pakte mij op. De andere twee mannen pakte ook allebei iemand en ze duwde ons tegen de muur. Ik was bang en ik keek in zijn ogen, ik denk opzoek naar medelijden, maar er zat gewoon geen emotie in zijn ogen. Daarna richtte hij het geweer naar beneden en schoot een paar keer in mijn buik, en een kogel in mijn been. Toen werd alles vaag en hoorde alleen nog maar Louis roepen. Daarna werd alles zwart' zeg ik.

'Dankjewel Harry, ik kan zeggen van zie de goede dingen in het leven etc, maar dat gaat je alleen maar helpen voor een tijdje. Ik ga je helpen om deze trauma te verwerken' legt Chriss uit. 'Okay' zeg ik.

꧁꧂

Ik lig in bed naast Louis. 'Hoe ging het?' Vraagt Louis. 'Mwa' zeg ik. Louis draait zich om zodat hij op mij licht en we elkaar aankijken. 'Wil je erover praten?' 'Nee. Er valt niks over te praten. Wat moet ik zeggen? Ja, ik ben neergeschoten. Ja, ik was bang. En nu? Wat willen ze er tegen doen? Het is niet dat ze het nog kunnen veranderen' zeg ik geïrriteerd. 'Dat klopt.' Zegt Louis. 'I know' zeg ik.

'Ze kunnen het niet veranderen. Maar ze kunnen je wel helpen om met je trauma om te gaan' zegt Louis. 'Waarom zegt iedereen dat? Ik heb geen trauma. Punt. Ik ben neergeschoten, maar ik ben erover heen' zeg ik nu boos. 'Lieverd, wil je even naar mij luisteren? Alsjeblieft?' Vraagt Louis lief. 'Okay' zeg ik zacht.

'Je hebt een trauma, okay? Het is niet jouw schuld en ik begrijp dat je niet zit te wachten om steeds er maar weer over te praten, vooral niet omdat je er ook niet voor heb gekozen. Maar je moet dit verwerken okay? Anders gaat het je vanbinnen opvreten' zegt Louis en gaat met zijn handen door mijn haren heen. 'Wil je de volgende keer mee? Ik wil niet alleen zijn' zeg ik zachtjes.

'Ja staat nooit alleen Hazza, ik ben en blijf altijd bij jou okay? En natuurlijk wil ik met je mee. Ik hou van je' zegt Louis. 'Ik hou ook van jou' zeg ik en geef een kus op zijn lippen.

——————————————

Merry Christmas!🎄