My New Stepbrother |Larry stylinson||Dutch|

Hoofdstuk 34: Baby hoor je mij?

Pov. Louis
Harry valt weg en ik begin nog harder te huilen. Ik til Harry onhandig op en leg hem over mijn schouder heen. Ik zet mijn verstand op nul en ren zo snel mogelijk naar de uitgang van de school. Als ik daar ben zie ik allemaal ouders wachten op hun kinderen. Politieagenten komen naar ons toe gerent en ik zoek voor de ambulance. 'Hij is neergeschoten samen met twee andere kinderen' snik ik. 'Ambulance!' Schreeuwt èèn van de politieagenten.
Ik zie hoe Harry in de ambulance wordt gelegd en ik stap ook in.

꧁꧂

Ik zit in de wachtkamer als ik Des en mama hoor aankomen. 'Lieverd je bent okay' snikt mama. 'Ik wel mama, maar Harry niet' huil ik en ik voel de hand van Des op mijn schouder voor steun.

'Iemand hier voor Harry Styles?' Roept een dokter. Mama, Des en ik lopen naar de dokter toe die ons in een kamer wijst. Ik zie Harry liggen aan allemaal draden en zijn ogen zijn dicht. 'De kogel heeft gelukkig geen organen geraakt, maar hij heeft wel veel bloedverlies gehad. We hebben hem geopereerd en de kogel eruit gehaald. Alles is verder goed gegaan, al denk ik wel dat hij een flinke trauma heeft opgelopen' eindigt de dokter zijn verhaal.

'Ligt hij nu in coma?' Vraagt Des. 'Nee dat hoefde niet, omdat de kogel geen organen heeft geraakt. Hij is ook niet vanuit zichzelf in een coma gekomen, dus dat is een positief dingetje'. Mama en Des vragen nog wat dingetjes aan de dokter, terwijl ik naar Harry toe loop. Ik pak zijn hand vast en geef een klein kneepje. 'Ik ben bij je Hazz' fluister ik en druk een kusje op zijn voorhoofd.

꧁꧂

Mama, Des en ik zijn weer thuis. Ik lig in Harry's kamer op zijn bed. Ik mis hem en wil bij hem zijn, maar het bezoekuur was voorbij. De dokter had nog wel Des gebeld dat Harry wakker was geworden, maar we hem pas morgen mochten zien. Ik kijk op de wekker en zie dat het één uur 's nachts is. Ik zie de deur een stukje opengaan en mama en Des verschijnen in de deuropening.

'Sliep je nog niet?' Vraagt mama. 'Nee ik mis hem mam' snik ik zachtjes. Des komt naast mij zitten en legt een hand op mijn rug. 'Louis, de dokter heeft net gebeld' begint Des. 'En?' Vraag ik ongeduldig. 'Harry vroeg of je kon komen, toen de dokter nee zei schreeuwde hij het hele ziekenhuis bij elkaar' zegt Des. 'Mijn arme engel' snik ik. Ik zie mama en Des elkaar aankijken en dan weer naar mij toe draaien. 'De dokters vroegen of je vannacht bij Harry kon blijven?' Vraagt Des. 'Ja ja ja' huil ik.

꧁꧂

Ik loop het ziekenhuis binnen en ga naar de tweede verdieping toe. Ik loop door de gangen heen en ik merk dat het echt stil is, wat wel logisch is omdat het nu twee uur 's nachts is. Ik loop verder, maar stop als ik iemand hoor snikken. Ik kijk de kamer in en zie Harry zachtjes huilen. Blijkbaar was ik al bij zijn kamer aangekomen. 'Harry?' Vraag ik zachtjes. 'Louis' huilt Harry. Hij draait zich naar mij toe en ik loop langzaam naar hem toe.

'Baby wat is er? Heb je pijn? Of ben je bang?' Vraag ik snel. 'Allebei' snikt hij zachtjes. 'Ik haal even een zuster' zeg ik en wil weglopen, maar voel dat Harry mijn hand heeft gepakt. 'Blijf bij me' huilt Harry nu. 'Lieverd ik kom terug okay? Beloofd' zeg ik en laat zijn hand los. Harry begint nog meer te huilen, maar ik loop door.

Als ik uiteindelijk een zuster zie, zucht ik opgelucht. 'Mevrouw mijn vriend, Harry Styles, heeft heel veel pijn' zeg ik zachtjes zodat ik de mensen op de afdeling niet wakker maak. Ze knikt en begint naar zijn kamer te lopen. Als we bij Harry's kamer zijn ligt Harry nu nog harder te huilen dan dat hij al deed. Het is hartverscheurend om hem zo te zien liggen. 'Lieverd, ik heb een zuster gevonden' zeg ik en loop naar zijn bed toe. Ik verplaats de reling van zijn bed naar beneden en ga naast hem op het bed zitten. Ik voel hoe Harry op mij duikt en mij stevig knuffelt. 'Hey schatje het is goed, ik ben hier' fluister ik zachtjes.

'Ik heb hier meer pijnstillers' zegt de zuster en dan loopt ze weg. 'Hier neem ze in' zeg ik en geef hem een glas water dat al naast zijn bed stond. Harry neemt de medicijnen in en gaat weer op zijn rug liggen. Hij is al minder aan het huilen en grijpt naar mijn hand. Ik ga naast hem liggen en Harry legt zijn hoofd op mijn borst.

'Wil je erover praten?' Vraag ik zachtjes. 'Ik weet het niet' zegt hij terug. 'Het is okay om erover te praten' 'dat weet ik, maar het was zo eng' zegt hij en begint weer zachtjes te huilen. Ik knuffel hem tegen mij aan en druk mijn neus in zijn haren. Zo liggen we een tijdje totdat ik de stilte verbreek. 'Weet je hoe je je beter gaat voelen?' Vraag ik een beetje speels. 'Nou?' Vraagt Harry zachtjes. 'Een dikke kus van mij' zeg ik. Harry kijkt op en ik zie hem nu veel beter.

Rode ogen van het huilen, rode wangen van het huilen, haren door de war van het liggen en zijn wenkbrauwen vormen samen een frons. Ik leun naar beneden toe en druk mijn lippen op die van Harry.

Ik denk dat we misschien al wel twee minuten aan het zoenen zijn voordat we elkaar loslaten. 'Ik hou van je' zeg ik zachtjes. 'Ik hou ook van jou' zegt Harry. 'En je had gelijk, ik voel me nu al een stukje beter' 'Harry, weet dat je niet alleen bent, okay? Ik ben en blijf bij je schatje, ik laat je niet meer alleen. We gaan hier samen doorheen' zeg ik en druk nog een kusje op zijn lippen. 'Bedankt en ik hou van je' zegt Harry nog een keer en valt daarna langzaam in slaap.

—————————————————
Sorry voor het weinig uploaden!