Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🪐
Sarsıntı.
Kalbine yapılan bu amansız saldırının sebebi uykulu gözlerini hemen kürsüde, Felsefe öğretmeni olarak kendini tanıtan Bayan Kim'in yanında dikilmekte olan çocuğa bakan kişiden dolayıydı. Siyah saçları dağınık, açılmakta zorlanan gözlerinde olan yıldızlardan rol çalmış bakışlar ile biraz önce kapattığı kapıdan çıkıp gitmek istemesine sebep oluyordu. Yutkundu, bedeni sarsıntının etkisi ile nefessiz kalırken kalbi deli gibi atıyor, göğüs kafesini zorluyordu.
En arka sırada oturan beden dudaklarının arasında dilini gezdirdikten sonra başını yeniden sıraya yaslarken hâlâ kürsüde dikilmekte olan çocuğa yaptıklarından habersiz gibiydi. "Buraya oturabilirsin." Bir başka ses dikkatini çekerken bakışlarını çevirdi, bileğinde renkli ince ip bilekliklerin olduğu bir çocuk elini kaldırmış, onu hemen bir yanındaki boş masaya çağırıyordu. Sırt çantasının kulpunu sıkı bir şekilde tutarak oraya ilerlerken başını hafif eğerek teşekkür etti, çantasını hemen yanına, yere bırakarak sıraya oturdu.
Sınıf gürültülüydü; sabahın bu saatinde okulda olmak bir kişi dışında kimsenin umurunda değil gibiydi. Yeni öğretmenlerini tanımak için ona sorular soruyorlar, felsefe konusunda alakasız tahminlerde bulunuyorlardı. Üzerine giymek zorunda olduğu gömlek, süveter ve ceket üçlüsü onu zorlarken "Ceketimi çıkarabilir miyim?" diye sordu ona yer göstermiş olan çocuğa, başını olumlu anlamda sallamasından güç alarak lacivert ceketi çıkardı, henüz defter ve kitapları ile dolmamış masanın üzerine koydu.
"Ben Park Jimin."
Çocuk bu kez kendini tanıttığında dikkatini tüm sınıfta gezinenlerden çekerek ona yöneltti; dolgun dudakları, hafif tombul yanakları, gülümsediğinde bile çizgi haline gelen gözleri ile sevimliydi. "Merhaba." dedi, kendini tanıtmak zorunda olmaktan nefret ediyordu. İlk kez yeni bir okula gelmiyordu, annesinin mesleğinden dolayı en az iki yılda bir okul değiştirmeye alışmış hâle gelmişti ama ilk kez başka bir şehirde yeni hayata başlıyordu.
"Kim Taehyung."
Ders işlemeyeceklerini anlayan öğrenciler tanışma(?) adı altında yapılan ders kaynatmadan memnun bir şekilde kendileri hakkında kimsenin umurunda olmadığı bilgiler verirken gözlerini kısa bir anlığına kapattı. "Uyumakta olan arkadaşımız kim?" Kürsüdeki kadının sorusu ile gözlerini araladı, tüm bakışlar arka sırada oturan ve başını montuna gömerek uyumaya devam çocuğa çevrildi. Sınıfa girdiği ilk anda gözleri ile kalbine ve ruhuna sarsıntı geçirmiş olan bu çocuk tüm gözlerin üzerinde olduğundan habersiz bir hâlde uykusuna devam ediyordu. "Adı Jeon Jungkook." dedi Jimin, önünde duran kağıtlardan birini top haline gelene kadar buruşturdu ve uyumakta olan Jungkook'a fırlattı. "Üzgünüm öğretmenim, kuzenim fazla uykucudur da." Jimin'in söylediği tüm sınıfın gülmesine sebep olurken atılan kâğıt görevini yerine getirmiş ve Jungkook'un uyanarak olaylara anlam veremeyen bakışlarını masadan kaldırmasına sebep olmuştu.
