Escape Dreamnotfound/DNF

Ten

Po wróceniu do celi Clay odrazu położył się na łóżku. Cały czas myślał o tym co powiedział mu przyjaciel. Nie wiedział dlaczego aż tak bardzo się tym przejmował, w końcu w ogóle nie znał tego chłopaka, a jednak nie chciał aby ten cierpiał. Znał Nick'a i wiedział, że jeśli już coś postanowił, to tak zrobi. A może, po prostu Dream nie chciałby znaleźć się na miejscu Karl'a i dlatego tak reaguje?

George odrazu zauważył, że Dream po przyjściu ze stołówki był jakiś inny. Szczerze to miał nadzieję, że po powrocie będzie zaczepiał go jak zawsze, jednak ten odrazu się położył. Do tego był odwrócony twarzą do ściany, dlatego brunet nie wiedział czy Clay śpi, czy nie.

Na początku starał się trzymać od blondyna ma dystans, jednak w ostatnim zdecydowanie się to zmieniło. Chciałby cały czas otrzymywać atencje od wyższego chłopaka. Oczywiście nie pokazywał tego wprost aby nie dać Dream'owi żadnej satysfakcji. Nie żeby chłopak zaczynał mu się podobać. Co to, to nie! Jednak uważał, że mogliby zostać naprawdę dobrymi przyjaciółmi.

Jednak wiedział, że może być z tym problem. Już jakiś miesiąc temu został poinformowany o tym, że za jakiś czas będzie mógł w końcu opuścić więzienie za dobre sprawowanie. Nawet nie macie pojęcia jak bardzo ucieszył się, gdy to usłyszał. Do opuszczenia tego miejsca zostało mu naprawdę niewiele. To nie tak, że teraz nie chciał stąd wychodzić, ale zdał sobie sprawę z tego, że już nie będzie widywał się z Quackity'm oraz Wilbur'em.

Nawet będzie tęsknił za Sapnap'em którego poznał całkiem niedawno. Za Clay'em również.   Czasami chłopak bywał trochę denerwujący ale umiał rozbawić i pocieszyć. Bardzo chciałby zabrać tą czwórkę, ze sobą na wolność, jednak nie mógł.

Doszło do niego również, że tak naprawdę na zewnątrz nie ma już nikogo bliskiego oprócz Toby'ego. Codziennie myślał o swoim młodszym bracie i starał się wytrzymywać każdy dzień tutaj z myślą o tym, że pewnego dnia stąd wyjdzie i będą ponownie mogli zamieszkać razem. I tak się stało, już niedługo chłopak opuści zakład karny i będzie ponownie mógł spędzać czas se swoim bratem.

Co do Toby'ego to chłopak radził sobie naprawdę dobrze. Jak już wiemy, znalazł on sobie dwójkę przyjaciół z którymi spędza czas. Praktycznie codziennie gdzieś wspólnie wychodzą i dobrze się bawią. Oczywiście im również nie brakło przypałowych sytuacji, ponieważ Mateusz, jak to Mateusz, zawsze musiał coś odwalić. Chyba każdy z nas ma w klasie taką osobę która ryzykuje wszystko, aby tylko nas rozśmieszyć. I właśnie taki był Mati.

George o tym wszystkim wiedział przez to, że mógł się spotkać ze swoim bratem. Toby opowiedział mu wtedy praktycznie wszystko, co wydarzyło się przez ten czas.

Brunet w końcu wyrwał się ze swoich przemyśleń i ponownie spojrzał na leżącego chłopaka. Nie wiedział jak mu to powiedzieć, że za niedługo będzie miał nowego „współlokatora". A może Dream'a to w ogóle nie interesowało? Bo przecież co to za różnica czy będzie miał cele z George'm, czy z jakimkolwiek innym chłopakiem?

Brunet jednak nic nie musiał robić bo Clay w końcu obrócił się w drugą stronę i powoli zaczął otwierać oczy. Gdy zobaczył, że George siedzi przed nim i wpatruje się w niego, postanowił również wstać do siadu i uśmiechnąć się do niego. Brytyjczyk mimowolnie odwzajemnił uśmiech, po czym odwrócił wzrok w innym kierunku.

—Cały czas się na mnie patrzyłeś, a gdy w końcu spojrzałem ci w oczy to się odwracasz? Nie rozumiem cię.
—Co? Skąd wiesz, że się na ciebie patrzyłem? Przecież leżałeś tyłem do mnie.—zapytał zdezorientowany.
—Czułem twój wzrok na sobie. Było to trochę niekomfortowe dlatego się obróciłem.—wzruszył ramionami.
—Przepraszam.—odpowiedział chowając twarz w dłoniach. Dream zaśmiał się cicho na gest chłopaka i podszedł do niego bliżej, aby usiąść przy nim, na jego łóżku. Zabrał jego ręce, po czym spojrzał na jego lekko zaróżowioną twarz. George odrazu obrócił głowę w drugą stronę przez co Dream ponownie zaczął się śmiać.