CRAPOTER / HunHan

22.BÖLÜM

Selaam. Bölüm atmayı unutan bu ozmozu umarım kırmazsınız ve yorum yaparsınız.

naquet sağol bebişim senin sayende telefonumda böyle bir uygulama olduğunu hatırladım skdkdk

Sizi seviyorum.

Görüşürüz...

Akşam olmuştu. Annemin yaptığı yemeklerin kokusu evin her yerine dağılmıştı neredeyse ve ışıkların tamamı açıktı. Dağınık odayı topluyordum. Sehun on dakika önceye kadar bana yardımcı oluyordu ama şimdi ortalıkta yoktu. Havuzun ışığı odanın loş sarı ışığına karışırken dalgın bir ifadeyle yerdeki tişörtü kaldırdım.

O sırada Sehun'un koridordan yükselen sesini duydum ama ne dediğini anlamadım. Başımı kapıya çevirip kaşlarımı çattığımda, odanın içine girdi ve kapıyı çarparak kapattı. "Babam sana ne söyledi?" diye çıkıştı doğruca. Elindeki telefonu yatağın üstüne attığında parlayan ekrana baktım. Arayan babasıydı.

Tişörtü sakince katlayıp yatağın kenarına koyarken, "Sana soruyorum!" diye bağırdı üstüme birkaç adım atarak. Sehun'un siniri saman alevi gibiydi, parlaması ve sönmesi bir oluyordu ancak daha önce bana bu şekilde sesini yükselttiği olmamıştı.

"Bağırma lütfen." dedim sessizce. "Bir çocuk gibi babanı gelip sana şikayet edecek değildim. Aramızda konuştuk ve bitti, bu kadar sinirlenmene gerek yok."

Babası ona ne söylemişti de benimle konuşurken böyle asileşmişti bilmiyordum ama tadını fazlasıyla kaçırdığı ortadaydı. "Bana söylemeliydin!" diye sesini yükseltmeye devam etti.

"Hiç hoş değil," Kollarımı göğsümde birleştirdim. "Benden sakladıkların yüzünden sana kızması gereken benim Sehun ama sen karşıma geçmiş bana bağırıyorsun. Bir gece öncesinde sadece doktorken bir gece sonrasında bir mafya ailesinin üyesi olduğumu öğrendim ama bunu yapman için bir sebebin olduğunu biliyordum. Sormadım bile. Bu konunun tadımızı kaçırmasını istemedim çünkü yaptıysan bir sebebin vardır diye baktım olaya." dedim ve kaşlarımı çattım. "Şimdi babanı haklı çıkartmak için çabalıyor gibisin Sehun, bunu niye yapıyorsun?"

"Yani seninle sadece sana benim yüzümden zarar gelmemesi için evlendiğimi mi düşünüyorsun?" diye sordu. "Babamı haklı mı bulmaya başladın?"

"Sehun bana bunu düşündüren sensin." dedim başımı iki yana sallayarak.

"Sakinliğin beni deli ediyor Luhan." dedi öfkeyle dişlerinin arasından. "Bana sorular sormuyorsun, açıklama beklemiyorsun, kendi içinde halletmeye çalışıyorsun, bu beni deli ediyor! Eğer bana bağırsan, benimle tartışsan kendimi sana affetirmeye çalışırım ama sen bu şekilde dururken ne yapmam gerektiğini bilmiyorum!" Yine bağırmıştı. "Pasifsin sen, kavga etmekten bile korkuyorsun."

Gözlerindeki beni kızdırma isteği yerine ulaşmıştı ama bir süre hareket etmedim. "Sendeki bu beni kırma isteğinin temelinde ne yatıyor çok merak ediyorum." dedim sessizce.

"Çünkü sen de sessiz kalarak bana bunu yapıyorsun!"

"Bana bağırmayı kes!" diye bağırdım bir anda. Duraksadı, kaşlarını hafifçe çattı ama öfkesi geri çekilmişti. "Benden bir şeyler saklayarak hayatımı değiştirecek adımlar atıyorsun ve buna rağmen bunu senin suratına çarpmadığım için suçlu ben oluyorum öyle mi?"

Yatağın üstündeki tişörtü ona attığımda havada yakaladı. "Suçlu sen değilsin, sadece böyle aptala yatıp beni pişkin pişkin sana yaklaşıyormuşum gibi hissettirdiğin için sinirleniyorum."