.
.
"မႈံ ေအာက္ထပ္မွာ အားသြင္းထားတဲ့ ဖုန္း ျမည္ေနတယ္ စာဝင္တာလား ဖုန္းလာတာလားမသိဘူး"
ေက်ာင္းမွ ျပန္လာၿပိးခ်င္း ဖုန္းကို ေအာက္ထပ္မွာပဲ အားသြင္းခဲ့ကာ ေရခ်ိဳးေခါင္းေလ်ွာ္ေနခဲ့သည္...အဝတ္စားလဲၿပီး ဆံပင္သုတ္ေနစဉ္ တစ္ခန္းထဲအတူေနသူက လာေျပာေတာ့ မွ ေအာက္သို႔ ျပန္ဆင္း ..လာရသည္...မႈံက ဆံပင္သာ ရွည္ေပမယ့္ ဘယ္ေတာ့မွ ေခါင္းေလ်ွာ္ၿပီး dryer နဲ႔ကို မမႈတ္ အေျခာက္မခံ...တဘက္ျဖင့္သာ သုတ္ေနက်မို႔ မႈံဆံပင္ေလးေတြခုထိ လွပတုန္း..
"ဟင္ မႏွင္းေခၚတာပါလား "
ဖုန္းက က်ၿပီးေနၿပီ...မကိုင္လိုက္ခင္ပါ...အၿမဲတမ္း မႏွင္းဖက္က ျပန္ျပန္ေခၚလာတတ္တာကို ေစာင့္ဖူးေသာ္လဲ ဒီတစ္ခါေတာ့ မႈံကပဲ ျပန္ေခၚလိုက္သည္...
တူခနဲ ဝင္တာနဲ႔ တန္းကိုင္လာသည္..
"ဟလို မႈံ"
"ဟုတ္ မႏွင္း.ခဏက မႈံအေပၚေရာက္ေနလို႔ မကိုင္လိုက္ခင္ဘူး'
"ခုပဲ ျပန္ေခၚမလို႔လုပ္ေနတာ မႈံရဲ့ ခ်ခ်င္ျပန္ခ်လိုက္ေလ အစ္မ ျပန္ေခၚမယ္"
အလကားသက္သက္ သူမအတြက္ ေဘလ္အကုန္မခံေစလိုတဲ့ မႏွင္းေစတနာကို မႈံ နားလည္ပါသည္...ထို႔ေၾကာင့္ မႈံဖက္က စေခၚထားလို႔ ခ်ခိုင္းေနတာေပါ့..
"ဟာ ရပါတယ္ မႏွင္းရဲ့ ခုလိုေျပာလဲရပါတယ္"
"အစ္မက အၾကာႀကီးေျပာမွာေလ မႈံေဘလ္ကုန္ေနဦးမယ္"
"မႈံက ဒီလိုမွမသံုးရင္လဲ ေဘလ္ေတြက ဒီတ္ကုန္ေရာ့မယ္ မႏွင္းေရ ကဲပါ အားမနာနဲ႔ ဟုတ္ၿပီလား အၾကာႀကီးေျပာလို႔ရတယ္ မႈံလဲ အားသလို ေဘလ္လဲရိွတယ္"
"ဟုတ္ပါၿပီ...ညေနစာ စားၿပီးၿပီလား"
"စားရေသးဘူး ခုဏကမွေက်ာင္းျပန္ေရာက္တာ ေရခ်ိဳးေခါင္းေလ်ွာ္ၿပီး အခု မႏွင္းနဲ႔ ဖုန္းေျပာေနတာ"
"သဲနဲ႔ေတြ့ေသးလား"
ဟြန္႔..သိသားပဲ.´မႏွင္းဆက္လာတယ္ ဆိုတည္းက အစ္မဆိုင္ႏြန္း အေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ပဲ ဆိုတာကို...အင္းေပါ့ေလ...မႏွင္းနဲ႔ မႈံက ဆိုင္ႏြန္းေၾကာင့္မို႔လို႔သာ သိၾကခင္ၾကတာမဟုတ္လား...
"ဒီေန့ အစ္မ ေက်ာင္းမတက္ဘူး မႏွင္း"
'ဘာလို႔လဲ "
"မေန့တည္းက ေျပာသြားတာ ဒီေန့ မတက္ဘူးတဲ့ အိမ္မွာပဲ စာလုပ္မယ္တဲ့"
တကယ္လဲ မေန့တည္းက ဆိုင္ႏြန္း ေန့လည္စာစားရင္း အဲ့လိုေျပာခဲ့တာပဲေလ....စာေမးပြဲနီးမွ အစ္မ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ဆင္းရဲေနဟန္တူသည္...ဘာစာမွလဲ ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ရေသးတဲ့ပံုမေပၚ...ကိုအိုက္ေထြးတို႔ စာေဆြးေနြးေနတာကိုလဲ ဘာမွမသိေသးတာခ်ည္း...က်ူရွင္စာအုပ္မွာလဲ ဘာမွ ေရးမွတ္ထားတာလဲ မရိွ...မႏွင္းနဲ႔မ်ား ဘာျဖစ္ထားၾကေသးလဲမသိ...
"အစ္မရင္ထဲေလ တအားသိခ်င္စိတ္ေတြ ျဖစ္ေနတယ္ မႈံ မႈံ႔ကို ရင္ဖြင့္ျပလို႔ရမလား"
"ေျပာေလ မႏွင္း မႈံ နားေထာင္ေနပါတယ္"
"ခုတေလာ သဲကေလ ဘာျဖစ္ေနလဲမသိဘူး သဲ ေနမွေကာင္းရဲ့လား"
မႏွင္းလဲ ခ်စ္တဲ့သူပဲ..သူ႔ခ်စ္သူက ဘယ္လိုဆိုတာ မျမင္မေတြ့ရလဲ အဆင္မေျပဘူးဆိုတာေတာ့ ရိပ္မိေနေလာက္မွာပါ..
"သူ ေနေကာင္းပါတယ္ မႏွင္း ေက်ာင္းတက္လဲမွန္တယ္ က်ူရွင္လဲ တက္ပါတယ္ ဒီေန့ေတာ့ မတက္ဘူး ထံုးစံအတိုင္း သူ႔အကိုနဲ႔ပဲ အျခား.ပြဲရံုေတြကို လိုက္သြားတာလား ေနမွာ"
ဟုတ္လဲဟုတ္ႏိုင္ပါသည္...ဆိုင္ႏြန္း တစ္ခါတေလ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြဆို လားရိႈးမွာသိပ္မေန...တစ္ျခား.သိန္းနီတို႔ မိုင္းရယ္တို႔ တန္႔ယန္းတို႔ မွာရိွတဲ့ ပြဲရံုခြဲေတြဆီ သူ႔အကိုနဲ႔ ေခၚခ်င္ေခၚ မေခၚခ်င္ေန တမင္ လိုက္သြားတတ္တာပင္..မႏွင္းလဲ ဒီေလာက္ေတာ့ သိထားဖူးမည္ ထင္ပါသည္....မႏွင္းဖက္က ဘာမွစကားျပန္မလာပဲ သက္ျပင္းခ်သံ သဲ့သဲ့ကို နားပါးလွေသာ မႈံ ၾကားျဖစ္ေအာင္ ၾကားလိုက္သည္..
"ဖုန္းမေျပာျဖစ္ဘူးလား မႏွင္းနဲ႔....ခါတိုင္းဆို တရက္ မနက္ ေန့ည အၿမဲတမ္းဆက္ၿပီး အလြမ္းသယ္ေနက်ပဲဟာကို"
"အစ္မနဲ႔ သဲ ခုတေလာ အဲ့လိုေတြ အၿမဲဆက္သြယ္လို႔မရေတာ့ဘူး မႈံ အစ္မ ဆက္လိုက္ရင္ သဲက တစ္ခါတေလမွပဲ ကိုင္ေတာ့တာ တကယ္ပဲမအားတာလား မကိုင္ခ်င္တာပဲလား မသိေတာ့ဘူးမႈံရယ္...မေန့ကလဲ မနက္ အိပ္ယာမထခင္ေလး အစ္မ ဆက္တယ္ သဲက ေက်ာင္းသြားေနၿပီဆိုလို႔ ခဏပဲ ေျပာျဖစ္ၿပီး ခ်သြားတယ္ ၿပီးေတာ့ ညလဲ ထပ္ေခၚတယ္ စက္ပိတ္ထားတယ္.ခုထိပဲ "
"ဟုတ္လား သူ စာမရေသးဘူးလို႔ေတာ့ ေျပာသံၾကားတယ္ မႏွင္း....ကြာလီဖိုင္း ပဲ ဝင္ေအာင္ ႀကိဳးစားမလို႔လားမသိဘူး...ေနာက္ဆံုးႏွစ္ေတြ နည္းနည္းေတာ့ ေမးခြန္းခက္တယ္တဲ့ ဒါမယ့္ သူက စတည္းက ညဏ္ေကာင္းစာေတာ္ၿပီးသားကို...ေတာ္ရံုသာမာန္ ေအာင္ရံုေလာက္ေလးပဲဆိုရင္ အဲ့ေလာက္က်က္မွာမဟူတ္ဘူး ကိုအိုက္ေထြးတို႔လဲ ေျပာေနၾကတယ္ စတားပါရင္ ပါမွာတဲ့ ၿပီးေတာ့ မႏွင္းကို သူမဆက္သြယ္တာ အရင္ကလိုပဲ ဘာေတြ ႀကံေနမွန္းမွမသိတာ...မႏွင္းကို အံ့ၾသေအာင္လုပ္ဖို႔ေလ"
"မႈံ႔လိုေတြးရင္ေတာ့ ဟူတ္ေနသား...ဒါေပမယ့္ မႈံရယ္ ခုတေလာ သဲက တစ္မ်ိဳးႀကီးဆို လံုးဝအရင္ကနဲ႔မတူဘူး သိလား.. . အစ္မ ဖုန္းဆက္မွ ကိုင္ၿပီး အျခားေျပာစရာ မရိွသလို လြမ္းတယ္ ေတြ့ခ်င္တယ္ ခ်စ္တယ္ အဲ့ သံုးလံုးတည္းကိုပဲ ေျပာေနတာခ်ည္း....အရင္လို စိတ္ဆိုးစိတ္ေကာက္တာမ်ိဳးလဲမရိွဘူး...တစ္ခုခုပဲ မႈံရယ္..အိမ္ကနဲ႔ပဲ အဆင္မေျပတာလား အေနေဝးလို႔ပဲ အစ္မအေပၚ ေသြးေအးၿပီး စိမ္းသြားတာလား မသိဘူးကြယ္"
"အို မဟုတ္တာ မႏွင္းရယ္...အစ္မက မႏွင္းကို သိပ္ခ်စ္တာ အျခားသူေတြ မသိရင္ေတာင္ မႈံသိပါတယ္ မႏွင္းရဲ့...အဲ့လို သံသယေတြ မထားရဘူးေလ...အေနေဝးတာေတာ့ မွန္ပါတယိ...နဂိုတည္းကမွ ေဝးေနၾကတဲ့သူေတြပါဆိုမွ အဲ့လို စိမ္းသြားၿပီလား မခ်စ္ေတာ့တာလား ဆိုတဲ့ အေတြးအမွားေတြ သံသယေတြ ဝင္လာၿပီဆိုရင္ စိတ္လဲ ခ်မ္းသာရမွာမဟုဆ္သလို ပ်က္ကိန္းဖက္ ဆိုက္ေရာက္ေနၿပီလို႔သာ သတ္မွတ္လိုက္ေတာ့....သံသယဆိုတာ ျမဴ မႈန္ေလာက္ေလးေတာင္ ရိွသင့္တာ မဟုတ္ပါဘူး မႏွင္း....မႏွင္းရဲ့သဲကို အျပည့္အဝ ယံုၾကည္ေပးလိုက္...မႏွင္းရဲ့သဲက သာမာန္လူေတြလို ေပ်ာ့ညံ့ညံ့ေကာင္မေလးေတာ့မဟုတ္ဖူးဆိုတာ မႏွင္းက မႈံထက္ေတာင္ ပိုသိမွာပါ...သူ႔မွာ အေၾကာင္းကိစၥရိွကိုရိွေနလို႔ ခုလိုျဖစ္ေနတာ မႏွင္း အစ္မကို ယံုၾကည္ေပးလိုက္ အခ်ိန္ေလးေတာ့ေပးလိုက္ပါ"
"မႈံ ေျပာတာ မွန္ပါတယ္ အစ္မကမွ သဲနဲ႔ အဲ့လိုႀကီး စည္းျခားသလို အျဖစ္မ်ိဳးမွ ခံႏိုင္စြမ္းမရိွတာကို "
"ခဏပါပဲ သည္းခံလိုက္ ခဏေလးပဲ ေနာ္ အစ္မေကာ မႏွင္းေကာက မိန္းကေလးခ်င္းဆိုေတာ့ ခ်စ္ရတဲ့ သက္တမ္း ႀကံဳလာမယ့္ ဘဝလမ္းမွာ သူမ်ားေတြလိုေတာ့ ဘယ္ေျဖာင့္တန္းႏိုင္ပါ့မလဲ ဆိုတာသာ ေခါင္းထဲေတြးထားပါ စိတ္ညစ္ေနရင္ ေပ်ာ္စရာပဲ ရွာေတြး....တကယ္တမ္းေတာ့ မႏွင္းတို႔ေတြ မေဝးေတာ့ပါဘူး မႈံထင္တယ္ မႏွင္းတို႔ ဘယ္ေတာ့မွ မေဝးဘူး"
"သဲနဲ႔ အစ္မ လံုးဝ မခြဲႏိုင္ဘူး မႈံ ကံတရားကသာ ခြဲခဲ့မယ္ဆိုရင္ အစ္မ .......😭😭😭"
မႏွင္း ငိုေနတာ မႈံလဲ မတားရက္ပါ....မႈံ သိထားတဲ့ အစ္မအိမ္ရဲ့ ၾကမ္းတမ္းမႈကို မေျပာျပရက္....ေျပာျပလိုက္ရင္ မႏွင္းလို အလုပ္ႀကိဳးစားတတ္တဲ့ သူတစ္ေယာက္က ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ ေရာက္ေအာင္ လာခဲ့မွာမို႔လို႔...အဲ့က်ရင္ မျဖစ္သင့္တဲ့ အရာေတြ..ျဖစ္လာမယ့္ အရႈပ္အရွင္းေတြၾကား မလိုအပ္ပဲ တကယ္ခြဲသြားရလိမ့္မည္ေလ....ထို႔ေၾကာင့္ မႈံ မလိုအပ္ပဲ မေျပာျပပဲ မႏွင္းစိတ္ခ်မ္းသာမယ့္အရာေတြကိုသာ ေရြးခ်ယ္ ေျပာျပရံုေလးပါ...
"ကံ ကံရဲ့အက်ိဳးကို မႏွင္း.ယံုၾကည္ရမယ္ေလ..ဘာမွမလုပ္ပဲ ကံကိုခ်ည္း ယိုးမယ္ဖြဲ႔ ပံုခ်ေနလို႔ေတာ့မရဘူး..ကံကို လူကလုပ္တာ ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေကာင္းတာ ျဖစ္မွာပဲ...ခြဲၾကရင္ ေဝးသြားၾကရင္ဆိုတာမ်ိဳး လံုးဝမေတြးနဲ႔ မႈံ တစ္ခုပဲ ေမးမယ္ မႏွင္း အစ္မဆိုင္ႏြန္း ကို တကယ္ခ်စ္လား"
"ဘယ္လိုေမးလိုက္တာလဲ မႈံရယ္ ခ်စ္တာေပါ့ သိပ္ခ်စ္တာ ျမင္ျမင္ခ်င္းလဲခ်စ္တာ ဘယ္ေတာ့မွမေျပာင္းလဲတဲ့ ခ်စ္ျခင္းမ်ိဳးနဲ႔ ခ်စ္ေနမွာ"
"ဒါဆို အစ္မက မႏွင္းကို ခ်စ္တယ္ မခ်စ္ဘူး ခံစားလို႔ရလား"
"အစ္မ သဲကို တကယ္ခ်စ္တယ္လို႔ ယံုတယ္ သဲက အစ္မကို သိပ္ခ်စ္တာ ဒါမယ့္ ခုလိုက်..."
"ရၿပီ ဒါမယ့္မပါနဲ႔ေတာ့ မႏွင္းေကာ အစ္မေကာ အျပန္အလွန္ အရမ္းခ်စ္တယ္ ၿပီးၿပီ....အဲ့လိုပဲ ယံုၾကည္ေနပါ...ယံုၾကည္မႈဆိုတာ ပန္းတိုင္ရဲ့ ခရီးတဝက္ပဲ ႀကိဳးစားဖို႔က တဝက္...ယံုၾကည္ၿပီး ႀကိဳးစားရင္ ပန္းတိုင္ေတာ့ ေရာက္မွာေသခ်ာေနၿပီ...အခ်စ္စစ္တို႔လမ္းက မေျဖာင့္တန္းဘူး...ခ်စ္တိုင္းလဲ မညားဘူးဆိုတာ ေတာ့ အလကား...ညားေအာင္ မႀကိဳးစားလို႔ ေဝးၾကတာ....ႏွစ္ေယာက္စလံုး ခ်စ္ေနၾကရင္ ဘယ္သူခြဲခြဲ လံုးဝကြဲသြားလို႔မရဘူး အဲ့လိုပဲ စိတ္ထဲထည့္ထား ဟုတ္ၿပီလား"
"အြန္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ မႈံ မႈံ႔လို ခ်စ္သူမရိွေပမယ့္လဲ ခုလိုႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ ေတြးေပးတတ္တဲ့ စိတ္ကေလးကို ေလးစားတယ္"
"Super girl ေလ မႏွင္းရဲ့ ဝမ္းနည္းမေနနဲ႔ဦး.ခုဘာလုပ္ေနလဲ"
"သူငယ္ခ်င္း ဆိုင္မွာ သူလက္ထပ္ဖို႔တြက္ ဖိတ္စာလာစီေပးေနတာ"
"ဪ..မႏွင္း ဘာေျပာဦးမလဲ"
"သဲကို အစ္မကိုယ္စား ဂရုစိုက္ေပးပါေနာ္"
"စိတ္ခ်ပါ မႏွင္းလဲ ဂရုစိုက္...."
"အြန္း ဒါျဖင့္ ဖုန္းခ်ေတာ့မယ္ေနိာ"
"ဟုတ္"
မႏွင္းဖက္က ဖုန္းခ်သြားေတာ့မွ မႈံ သက္ျပင္းခ်ရဲေတာ့သည္..
စိတ္ထဲေတာ့ ခပ္ထင့္ထင့္ရယ္...အရမ္းခ်စ္ၾကမွန္းေတာ့ ေဘးလူအျမင္နဲ႔ သိသည္....အခုဟာ တကယ့္ျပသနာက ေဝးေနၾကပါတယ္ဆိုမွ ခ်စ္သူျခင္းကို မပြင့္လင္းၾကတာ ခက္သည္....လ်ိဳ႕ဝွက္စရာလဲ မလိုပါ....မႏွင္းသိေအာင္ အစ္မက ေျပာျပသင့္တာ...ဘယ္သူမွေတာ့ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူကို လြယ္လြယ္နဲ႔ အရႈံးခံမွာမဟုတ္...အဲ့လို အရႈံးေပးရေအာင္ မႏွင္းက လူညံတစ္ေယာက္မွ မဟုတ္တာ..ဒီလိုသာ ဆက္ၿပီး အစ္မဖက္က ၿမံဳေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့..............
.
"ေမေမ"
ေမေမနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ျဖစ္တာ ၾကာလွၿပီေလ...အၿမဲတမ္း ကပ္ခြၽဲေနက် ခုလိုကာမွ ေမေမနဲ႔ေဝးေတာ့မွ တစ္ခုခုလိုအပ္ေနသလို ခံစားရသည္...အရင္ကဆို ေမေမကပဲ တပတ္စာ မုန္႔ဖိုးေပးေနက်...ခုက သူမလဲ စမေတာင္းရဲ...အပါးကလဲ အိမ္မွာအၿမဲမရိွ ခရီးခ်ည္းထြက္ေနေတာ့ အပါးဆီကလဲ မုန္႔ဖိုးမရ...ကိုကိုကလဲ သိန္းနီမွာ...ေမေမခုတေလာ မ်က္ႏွာေလးေတြပင္ ေခ်ာင္က်ေနသလိုမို႔ သူမ ေက်ာင္းမတက္တာ ဒီေန့နဲ႔ဆို သံုးရက္ရိွၿပီ... တရက္ႏွစ္ရက္ပ်က္ေနတုန္းက ေမေမ အိမ္မွာ မရိွ..ေဘးရြာေတြဆီ ေျပာင္းဖူးအဝယ္ထြက္ေနရသည္...စာကမရေသးတာတစ္ေၾကာင္း..ေမေမ့ကို ေျဖာင္းျဖခ်င္တာက တေၾကာင္းမို႔လို႔ တမင္ ေက်ာင္းကိုမတက္ေတာ့ပဲ အိမ္မွာသာ စာက်က္ေနလိုက္သည္...သူမ စိတ္ဆင္းရဲမႈကို မ နဲ႔ စကားေျပာရင္းမွ ေလလိႈင္းၾကားကေန ရိပ္မိသြားမွာစိုး၍ မ နဲ႔ သိပ္မေျပာျဖစ္...ဖုန္းကို ပိတ္ထားလိုက္တာ..
မ ကို ေမ့ထားတာ မဟုတ္ပါ....စကၠန္႔နဲ႔အမ်ွ လြမ္းေနရတာပါပဲ....
ခု အေပၚထပ္ကေနစာလုပ္ၿပီး ဆင္းလာေတာ့ ထူးထူးဆန္းဆန္း မီးဖိုခန္းထဲမွာ ေမေမ ရိွေနတာေၾကာင့္ ပထမဆံုး အရဲစြန္႔ေခၚလိုက္တာေတာင္ ေယာင္လို႔ပင္ လွည့္မၾကည့္
"ေမေမ သမီးကို မခ်စ္ေတာ့ဘူးလား"
"....."
ဂရုမစိုက္သလိုနဲ႔သူ႔ဟင္းအိုးေလာက္သာ စိတ္ႏွစ္ေနပံုရသည္...
"ေမေမ သမီး ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေမေမ ဘာျဖစ္ေစခ်င္တာလဲ ေမေမ ေျပာၾကည့္ပါ သမီး ဘယ္ေတာ့မွ ေမေမ့ကို စိတ္ဆင္းရဲေအာင္ မလုပ္ပါဘူး ေမေမရယ္....ေနာ္..ေမေမ ျဖစ္ေစခ်င္တာကို ေျပာၾကည့္ပါ..သမီးဘဝမွာ ေမေမမရိွလို႔ မျဖစ္ဘူး...ေနာ္ ေမေမ"
"ဟင္းအိုးေမႊေနတဲ့ လက္ေတြ ရပ္သြားသျဖင့္ သူမ ေျပာတာေတာ့ နားေထာင္သားဟု အားတက္သြားရသည္.....သို႔ေသာ္ ဘာမွေတာ့ ျပန္မေျပာေသး..
"ေမေမ သမီးကို ပစ္မထားပါနဲ႔ ေမေမကေတာ့ ေနႏိုင္မွာေပါ့ ေမေမ့မွာ ခ်စ္စရာ သားတစ္ေယာက္ရိွေသးတာကိုး....သမီးတစ္ေယာက္ပစ္လိုက္လို႔ ဘာမွမခံစားရဘူးဆိုရင္ေတာင္ သမီးမွာက ေမေမတစ္ေယာက္တည္းပဲ ရိွတာပါ ေမေမရယ္..-
ဟင္းအိုးက်က္ၿပီမို႔လားမသိ....ပလပ္ျဖဳတ္ၿပီး လက္သုတ္ကာ အျပင္သို႔ ထြက္သြားသည္...သူမလဲ လိုက္ထြက္ရင္း ေမေမ့ေရ႔ွအျမန္သြားကာ ေျခရင္းမွာပဲ ဒူးေထာက္ၿပီး ေမေမ့ေျခသလံုးကို ဖက္ထားလိုက္သည္...
"တစ္ခုခုေျပာပါေမေမ သမီးကို အဲ့လို ဥပကၡာ မျပဳပါနဲ႔"
ထိုအခါမွ မ်က္ႏွာထားကို ေအးစက္စက္ပံုစံတိုင္း မေျပာင္းလဲပဲ ငံု႔ၾကည့္လာကာ
"နင္ ဘာလူမ်ိဳးလဲ ဆိုင္ႏြန္း"
ဘာမွမေျပာပဲေနရာမွ ေမးမယ့္ေမးေတာ့လဲ ဘာမွမဆိုင္တဲ့ ေမးခြန္းႀကီးပါလား...မ်က္လံုးဝိုင္းကာ နားမလည္သလို ျပန္ေမာ့ၾကည့္ေတာ့ ေမေမက ထပ္မေမးေတာ့....
"ရွမ္းတရုတ္ပါ ေမေမ"
အပါးက တရုတ္ ေမေမက ရွမ္းဆိုေတာ့ သူမတို႔ေမာင္ႏွမကလဲ ရွမ္းတရုတ္ပဲေလ...
ေမေမက သူ႔ေျခေထာက္ကို ရုန္းလိုက္ၿပီး ဧည့္ခန္း ထိုင္ခံုမွာ ထိုင္လိုက္သည္မို႔ သူမလဲ အျမန္ကုန္းရုန္းထကာ ေမေမ့ ေရ႔ွက ခံုတြင္ ထိုင္ခ်လိုက္ရသည္...
"တရုတ္ေတြ ရွမ္းေတြက အမ်ားအားျဖင့္ သူတို႔ အမ်ိဳးခ်င္းပဲ လက္ထပ္ယူၾကတာ မ်ားတယ္"
"ေမေမ"
ေမ့ေမ့ စကားက တစံုတရာကို ျမႇားဦးလွည့္လာတာမို႔ အလ်င္အျမန္ ပိတ္မိဖို႔ ႀကိဳးစား၍ အလန္႔တၾကား ေခၚလိုက္မိစဉ္ ေမေမ လက္ကာျပေတာ့ ဘာမွေရ႔ွဆက္မရေတာ့...
"ညည္းတြဲခဲ့တဲ့ အိုက္ေထြး အခု တြဲေနတဲ့ ႏွင္းႏွင္းေဝ ၿပီးေတာ့ မႈံခ်ယ္ရီဦး ဆိုတဲ့ ကေလးမေလး အဲ့ဒါေတြနဲ႔ မရွင္းမရွင္း လုပ္ေနတာကိုလဲ ငါ မသိဘူး မွတ္ေနတာ.....အဲ့လိုထင္ေနရင္ သိပ္မွားမွာေပါ့....ညည္း စိတ္ထဲ ငါ့ကို ေခတ္တံုးတဲ့ အဖြားႀကီးမ်ားမွတ္ေနတာလား....ဆိုင္ခမ္း ပါးတယ္ဆိုတာ ဆီစိမ္စကၠူ ေတာင္ အေမေခၚရေလာက္ေအာင္ ပါးတယ္ဆိုတာ ညည္း မသိထားဘူးလား...အခု ညည္းအကို သိန္းနီက ေကာင္မေလးနဲ႔ ျဖစ္ေနတာကို ငါ စတည္းက သိတယ္ တားခဲ့သလား.ဟိုေကာင္မေလးကလဲ သူ႔အလုပ္နဲ႔သူ အဆင့္ရိွရိွ ၿပီးေတာ့ ရွမ္းလူမ်ိဳးပဲ...ငါသေဘာတူလို႔ ဘာမွမေျပာခဲ့တာ..."
"ေမေမ မလဲ အဆင့္ျမင့္ အင္ဂ်င္နီယာတစ္ေယာက္ပဲ မ မွာ ဘာအျပစ္ရိွလို႔လဲ တိုင္းရင္းသားမတူဘူး ဆိုတာ တစ္ခုတည္းနဲ႔ ပစ္ပယ္ပစ္ရမွာလား...ဗမာဆိုတာလဲ ဒီျမန္မာျမည္ႀကီးမွာ တိုင္းရင္းသားပဲေလ....ၿပီးေတာ့ မ က မိန္းကေလးျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတဲ့ အခ်က္ေတြနဲ႔ ေမေမ တဖက္သတ္ အျပစ္မလုပ္ပါနဲ႔"
သူမ စကားေတြကို ေမေမ ဂရုစိုက္မယ့္ပံုမေပၚ....ေအးေအးလူလူပင္ ေျခခ်ိတ္ထိုင္ေနေသးသည္....
