𝓉𝒽𝑒 𝒷𝓊𝓁𝓁𝓎 • 𝓈𝑜𝓅𝑒

this is me, who couldn't convey all my feelings to you

Seokjin przez cały poprzedni tydzień starał się pocieszać Namjoona, który mimo iż udawał niewzruszonego odrzuceniem, był przygnębiony. Brunet codziennie jadał z nim lunch na dachu szkoły, opowiadając mu anegdotki ze swojego życia, plotkując o najpopularniejszych piosenkarzach koreańskich i rzucając żartami. A robił to tylko i wyłącznie po to, by zobaczyć uśmiech starszego. Bywały także dni, gdzie po prostu siedzieli w ciszy, wpatrując się w błękitne niebo, czy też słuchając ćwierkania ptaków. A kiedy tylko lekcje się kończyły, Seokjin wychodził z blondynem ze szkoły, wręczając mu ciasteczka, które piekł wieczorami specjalnie dla niego. Rzecz jasna wmawiał mu, że to jego mama piecze codziennie i zawsze daje mu nadmiar, a on sam by wszystkiego nie zjadł. Przecież nie mógł powiedzieć Namjoonowi, że spędza z nim czas i piecze dla niego, by się do niego zbliżyć i w końcu zyskać swoją upragnioną szansę. I mimo że z każdym dniem tracił nadzieję na polepszenie ich relacji, nie poddawał się. W poniedziałek także nic się nie zmieniło. Seokjin usiadł na dachu budynku szkoły wraz z blondynem. Tym razem jednak postanowił dać mu teraz swoje wypieki, ponieważ w poniedziałki kończyli o różnych godzinach. 

-twoja mama jest naprawdę uzdolnioną kucharką- stwierdził Namjoon, zajadając się ciasteczkami ryżowymi. Seokjin jedynie uśmiechnął się delikatnie, wpatrując się w jego profil.- ah, Jinnie- zwrócił się do niego zdrobniale, przez co serce młodszego zabiło szybciej.- przepraszam, że przez tamten cały tydzień byłem nie w sosie, pewnie było to męczące- westchnął smutno.- skoro w końcu nie rozmawiamy na mój temat, powiedz mi, jak ci idzie z chłopakiem, który ci się podoba- zerknął na niego z łagodnym uśmiechem, a brunet o mało, co nie zakrztusił się kimbapem. 

-sam nie wiem- uśmiechnął się smutno, po chwili namysłu.- wydaję mi się, że on chyba nigdy nie spojrzy na mnie w sposób, w jaki ja patrzę na niego- popatrzył tęskno na blondyna, który właśnie przymykał powieki i oblizywał palce.

-a powiedziałeś mu, co czujesz?- zagadnął starszy, unosząc wzrok na Seokjina, który speszył się nieco i schylił głowę. 

-nie- odparł cicho.- on. . .lubi kogoś innego- przełknął ciężko ślinę, a jego uśmiech zaczął blednąć. 

-może gdy powiesz mu, co czujesz, zmieni zdanie- wzruszył ramionami.- pamiętaj, że uczucia potrafią się zmienić w ekspresowym tempie- posłał mu pocieszający uśmiech.- być może twoje wyznanie sprawi, że ta osoba uświadomi sobie, że także cię lubi- dodał, a Seokjin pokręcił lekko głową.

-nie sądzę- westchnął cicho.- on raczej nie jest tym typem- dopowiedział, a blondyn zmarszczył lekko brwi.

-więc, jakim typem jest?- zainteresował się, a Seokjin przełknął ciężko ślinę. Ten temat był dla niego niezręczny.- jestem ciekawy, jakich chłopaków lubisz- dopowiedział, a ciemnowłosy spojrzał na niego niepewnie.

-jest przystojny i wysoki- zaczął niepewnie wymieniać, a Namjoon kiwał głową ze zrozumieniem.- ma ciepłe spojrzenie i łagodny uśmiech- mówił, patrząc na swoje dłonie. Nie był w stanie mówić takich rzeczy i wpatrywać się w te brązowe oczy.- zgrywa chłodnego i niedostępnego, ale gdy z bliska się go pozna, jest ciepły, miły i troskliwy- uśmiechnął się rozmarzony, czując, jak szybko bije jego serce.- zawsze ładnie pachnie, jego dłonie są duże, a ramiona szerokie- przygryzł wargę.- daje dobre rady i umie słuchać- dodał, kiwając powoli głową.

-brzmi, jak ideał- starszy zaśmiał się delikatnie, na co Seokjin uśmiechnął się pod nosem.

-bo nim jest- wymamrotał.- a ty?- zapytał, a Namjoon spojrzał na niego niezrozumiale.- jaki jest twój typ?- zagadnął.