𝓉𝒽𝑒 𝒷𝓊𝓁𝓁𝓎 • 𝓈𝑜𝓅𝑒

it's a little too late for you to come back

Yoongi nie miał planów na piątek wieczór. Szczerze, nawet się nad tym specjalnie nie zastanawiał. Rozważał pójście na imprezę, ale potem wybił sobie to z głowy. Nie miał ochoty siedzieć przy głośnej muzyce i patrzeć na obściskujące się pary. Miał dość wszystkiego. Nie pokazywał tego, ale przeżywał bardzo to, co wydarzyło się między nim, a Hoseokiem. Wczorajszego wieczoru chciał mu dopiec, mówiąc, że zabierze Solji na kolację. Jednak prawda była taka, że Min nawet nie miał ochoty z nią iść na koncert Xiaoyu Liu. Chciał być tam z Hoseokiem. A tymczasem brunetka ciągle się do niego przymilała i chwytała go pod ramię, podczas gdy Yoongi ciągle ją odpychał. Po skończonym koncercie, Min odwiózł ją do domu i na szczęście uniknął pocałunku, który Solji zapragnęła mu skraść. Wrócił do domu późnym wieczorem i było mu wstyd za to, co zrobił. Bowiem wszedł po cichu do pokoju Hoseoka i stanął nad jego łóżkiem. Przez dobre kilka minut wpatrywał się w śpiącego szatyna, by po chwili delikatnie pogłaskać go po głowie. Wtedy poczuł nieprzyjemny ból w klatce piersiowej i opuścił jego pokój, biorąc z kuchni whisky. Większość nocy spędził przy szklance etanolu, wpatrując się beznamiętnie w ścianę. Zatem jedyne, o czym teraz marzył to sen. 

-Yoongi- usłyszał za swoimi plecami, gdy opuszczał budynek szkoły. Odwrócił się za siebie i westchnął cierpiętniczo, widząc przed sobą Solji.- możemy porozmawiać?- spytała niepewnie, a jej głos drżał.

-oby to było coś ważnego, spieszę się- oznajmił, a brunetka kiwnęła głową.

-chodźmy na ubocze, to prywatna sprawa- powiedziała cicho, a brunet zmarszczył brwi, lecz przystał na jej propozycję. Oboje poszli na tyły szkoły i stanęli twarzą w twarz. Solji wzięła głęboki wdech i spuściła głowę.- zachowałam się okropnie- wydusiła z trudem, a Yoongi spojrzał na nią niezrozumiale.- i jestem pewna, że mi tego nie wybaczysz- mówiła, starając się zignorować drżenie dłoni.- ale wiedz, że zrobiłam to dlatego, że- uniosła głowę i spojrzała na Mina.- od dawna coś do ciebie czułam- wyznała cicho.- chciałam cię mieć całego dla siebie- wzruszyła ramionami, czując, jak jej oczy napełniają się łzami.- byłam gotowa zrobić wszystko, byś był mój- przyznała.- odkąd cię znałam, byłeś chłodny w uczuciach i nie widziałam, byś był kimś szczerze zainteresowany, czy też zakochany,. . .dlatego pomyślałam, że mam szansę i być może przekonam cię do siebie- wzięła głęboki wdech, mrugając gwałtownie powiekami, by pozbyć się łez.- ale kiedy zjawił się Hoseok,. . .wszystko namieszał- prychnęła cicho, a brunet zmarszczył brwi.- zacząłeś się uśmiechać, ciągle na niego patrzyłeś i jestem pewna, że. . .byłeś przy nim szczęśliwy- powiedziała cicho, łamiącym się głosem. Yoongi odwrócił wzrok, wypychając policzek językiem i wkładając dłonie do kieszeni. Temat Hoseoka był dla niego dość drażliwy.- ale wcześniej byłam zaślepiona swoimi własnym uczuciami i pragnieniami, dlatego nie dostrzegałam tego, że byłeś naprawdę w nim zakochany,. . .nie rozumiałam, że będzie lepiej, jeśli zostawię was w spokoju- przyznała, a Yoongi spojrzał na nią podejrzliwie. Nie miał pojęcia, do czego dąży Solji.- właśnie dlatego chciałam was rozdzielić i. . .udało mi się- spuściła głowę, a brunet zmarszczył brwi, przyglądając się jej sceptycznie.- Hoseok cię nie zdradził- wyszeptała, kręcąc głową.- to ja kazałam Kyungwonowi dosypać mu tabletek nasennych do drinka i upozorować zdradę- wyjawiła, a Yoongi poczuł, jakby dostał właśnie od kogoś w twarz. Cały świat się zatrzymał, a jego oddech przyspieszył. Lekko rozchylił usta, marszcząc brwi. Do jego umysłu uderzyły wszystkie chwile, w których był wredny dla szatyna, który okazał się być niewinny. Jego dłonie zaczęły drżeć, a on poczuł pustkę.- przepraszam- powiedziała cicho, ledwie hamując łzy.- powinniście być razem, przy nim byłeś naprawdę szczęśliwy, Yoongi-

-zamknij się- przerwał jej ostro, na co brunetka drgnęła zlękniona.- nic nie usprawiedliwia tego, co zrobiłaś, do cholery!- krzyknął na nią, a Solji schowała twarz w obie dłonie i zapłakała cicho.- gdybyś mnie naprawdę kochała, chciałabyś, bym był szczęśliwy, nieważne z kim- syknął, a dziewczyna zaszlochała cicho.- nie chcę cię znać- powiedział po chwili, a Solji spojrzała na niego zapłakana.- nie pokazuj mi się nigdy więcej na oczy, bo w przeciwnym razie będę musiał cię skrzywdzić tak, jak ty zrobiłaś to mi- sarknął, po czym odszedł, zostawiając za sobą roztrzęsioną dziewczynę. Wsiadł do swojego auta, trzaskając drzwiami. Oparł dłonie o kierownicę i krzyknął głośno. Dysząc głośno, oparł głowę o kierownice i poczuł, jak jego oczy napełniają się łzami. Był głupcem, który właśnie uświadomił sobie, że stracił najcenniejszą osobę w swoim życiu.