Hoe mijn leven veranderde...

De advertentie voor het gala

Maandag. Ik kwam op school. Ik stapte de klas binnen. Ik zag tevreden dat Nick me vernietigend aankeek, maar dat hij me niet uitschold voor slet of iets dergelijks. Ik glimlachte. Daarna liep ik naar mijn plaats. Alex was er al. Ik zei hem gedag.

'Wat is er gebeurd tussen jou en Nick?' vroeg hij me.

'Hij probeerde me te bedreigen, maar ik heb hem in elkaar getrapt,' antwoordde ik hem trots.

'Goedzo!' zei Alex, 'Ik ben trots op je!'

Ik voelde me al goed toen ik Nick geschopt had, maar nu Alex dit had gezegd voelde ik me eigenlijk nog beter. Ik glimlachte tevreden.

De les begon. Ik lette niet echt op, want ik was in gedachten. Ik dacht na over Alex. Waarom zijn woorden zoveel voor me betekenden. Begon ik hem leuk te vinden? Ja, ik denk het wel. Ik bedoel, hij is gewoon heel knap en hij is de eerste persoon van mijn leeftijd die aardig is voor me. Maar ik wil helemaal niet verliefd zijn op hem. Stel dat hij mij niet leuk vind? dacht ik. Dan zou dat onze vriendschap kunnen verpesten...

De les was eindelijk voorbij. Ik en Alex liepen naar de volgende les. In de hal hing een advertentie van een schoolgala, voor de eerstejaars, vrijdagavond.

'Wil je gaan?' vroeg Alex me.

Ik twijfelde. Ik was nog nooit op een gala geweest...

'Ik weet het niet,' antwoordde ik, 'wat wil jij?'

'Misschien wel leuk toch?' vroeg hij.

Ik dacht na. Naar een gala met de jongen die ik leuk vindt... natuurlijk ga ik!

'Dan gaan we,'antwoordde ik blij.

Na school ging ik nog even de stad in voor een jurkje. Ik was op zoek naar een leuk, kort jurkje. Nadat ik een stuk of 6 winkels afgeweest was, vond ik eindelijk het perfecte jurkje: een mintgroen, strak jurkje, dat net onder mijn billen eindigde. Ik kocht later ook nog een paar groene oorbellen en een groene ketting, die beiden heel goed bij mijn groene ogen pasten. Ik bekeek mijn totale outfit. Eigenlijk was ik er heel tevreden mee. Ik was benieuwd naar wat Alex zou dragen...