Hoe mijn leven veranderde...

Leugens

Ik zat op mijn kamer voor me uit te staren. Ik had Alex wel 20 keer gebeld en nog vaker gewhatsappt maar hij reageerde nog steeds nergens op. Toen hoorde ik mijn mobiel gaan. In de hoop dat Alex belde nam ik zo snel mogelijk op.

"Spreek ik met Ella?" vroeg een onbekende stem.

Ja...?" zei ik aarzelend.

"U spreekt met het ziekenhuis, uw vriend Alex ligt in het ziekenhuis. Hij wil je zien."

"Wat is er gebeurd? Is het ernstig? Hij gaat toch niet dood?" vuurde ik mijn vragen op de man aan de telefoon af

"Hij overleeft het wel. Als je wilt kun je nu op bezoek komen."

"Zeg alstublieft tegen hem dat ik zo snel mogelijk kom!"

"Zal ik doen, prettige dag nog!"

"Hetzelfde!", zei ik voordat ik ophing.

Een halfuurtje later was ik in het ziekenhuis onderweg naar de kamer waar Alex lag. Toen ik de kamer binnenstapte schrok ik. Alex' gezicht zat onder het bloed en hij had een blauw oog. Ik kon het echt niet aanzien hem zo te zien liggen. Een verpleegster veegde voorzichtig met een doekje het bloed van zijn gezicht af, precies op dezelfde manier waarop Alex die keer mijn gezicht afgeveegd had. Ik voelde een golf van jaloezie door me heen stromen toen ik haar dat zag doen, maar ik wachtte geduldig tot ze klaar was.

De verpleegster was klaar en zag me staan.

"Jij bent vast Ella", zei ze met een glimlach. Ik knikte. "Hij komt er wel weer bovenop hoor! Het leek erger dan dat het was", stelde ze me gerust.

"Kan ik alleen met haar spreken?" hoorde ik Alex' met krakende stem zeggen.

"Natuurlijk", zei de verpleegster en ze liep weg.

Ik snelde naar Alex toe en gaf hem een zachte kus op zijn lippen. Hij glimlachte en strekte zijn hand uit naar mijn gezicht om mijn wang te strelen. Ik glimlachte ook, maar er kwamen tranen in mijn ogen. "Ik was zo bezorgd", snikte ik zachtjes.

"Het is nu allemaal weer goed lieverd", stelde hij me gerust.

"Wat is er gebeurd?" vroeg ik hem.

Zijn blik werd ernstig. "Nick en zijn vrienden..." zei hij zacht.

Mijn ogen werden groot. Ik wilde iets zeggen, maar voor ik dat kon doen legde Alex een vinger tegen mijn lippen aan.

"Niets zeggen, ik moet jou juist wat dingen vertellen. Ella, ik heb tegen je gelogen..."