Hoe mijn leven veranderde...

Nieuwe huisgenoot

Ella pov

Ik was blij dat het weer goed was tussen mij en Alex. Ik had hem nodig, of ik dat nu wilde of niet. Het enige wat ik kon bepalen was of ik hem nodig had als mijn beste vriend of als mijn vriendje, en ik had zojuist die keuze gemaakt. De juiste keuze, dacht en hoopte ik. Nu moest ik gewoon verder gaan met mijn leven, en mijn relatie met Alex achter me laten. Ik moest gewoon niet meer terugkijken naar het verleden, niet denken aan wat er in het verleden gebeurd is. Misschien zelfs wel een nieuw vriendje, als de tijd daar rijp voor is. Ik wist dat dat Alex veel pijn zou doen, maar ik nam aan dat hij er wel overheen zou komen. Voorlopig was het in ieder geval nog lang niet zover, en Alex zou genoeg tijd hebben om te accepteren dat ik niet meer de zijne was, en dat ook nooit meer zou zijn...

Ik zuchtte en probeerde mijn aandacht op mijn studieboeken te richten, wat uiteindelijk met veel moeite lukte.

3 dagen later

Het was donderdagmiddag, en ik zat op mijn kamer muziek te luisteren. Ik hoorde mijn kamerdeur opengaan.

"Ella?" hoorde ik Miranda vragen.

Ik deed mijn oortjes uit en keek haar aan.

"Ik wil je graag aan iemand voorstellen."

Een jongen van mijn leeftijd met lichtblonde krullen en blauwe ogen stapte mijn kamer binnen.

"Dit is Timothy", zei Miranda.

"Hoi!" zei hij met een glimlach.

Ik glimlachte terug. "Ella."

"Misschien dat jullie even met elkaar willen praten?" vroeg Miranda,"Tim komt hier namelijk ook wonen."

We knikten. Miranda vertrok en liet Timothy achter op mijn kamer.

"Je kunt op mijn bed zitten", zei ik vriendelijk.

Hij knikte en ging zitten.

"Hoe kom jij hier terecht?" vroeg ik nieuwsgierig.

"Ik... Mijn ouders zijn pas gescheiden, en mijn moeder was daar kapot van... Ze reageerde haar woede en verdriet af op mij..."

Ik keek hem medelevend aan. "Kon je niet naar je vader dan?"

Hij schudde zijn hoofd. "Mijn vader heeft me nooit gewild", zei hij zacht,"hij deed alleen maar aardig tegen me waar mijn moeder bij was..."

Hij kreeg tranen in zijn ogen. Ik liep naar het bed toe en ging naast hem zitten. Ik sloeg een arm om hem heen.

"Het gaat wel", zei hij, te trots om als jongen enig teken van zwakte te vertonen tegenover een meisje. Ik haalde mijn arm weg.

"Waarom ben jij hier? "

"Ik werd al heel lang door mijn vader mishandeld..." zei ik zacht,"en ik ben uiteindelijk weggelopen. "

Hij knikte begrijpend.

"Dat moet zwaar zijn geweest voor je."

Ik knikte.

Een tijdje zwegen we, de stilte en de anders aanwezigheid waren genoeg om zijn verdriet af te laten nemen, en om mij mijn vader weer te laten vergeten. Ik voelde me op een of andere manier verbonden met deze jongen. We hadden allebei soortgelijke dingen meegemaakt, en dat schepte een band. Ik wist dat ik er waarschijnlijk binnenkort een vriend bij zou hebben.

"Laten we al onze problemen maar gewoon proberen te vergeten", doorbrak Tim de stilte.

Ik knikte. "Dat is altijd het beste."

Daarna praatten we nog een beetje over onszelf, en kwamen we erachter dat we best veel op elkaar leken. Zo hielden we allebei van tekenen en hielden we allebei van dezelfde muziek.

Miranda riep ons voor het avondeten. Ik keek hoelaat het was en verbaasde me over het feit dat het al half 7 was. Dat betekende dat Tim hier al zo'n tweeënhalf uur zat! Wat ging de tijd toch snel...

We liepen naar de eetkamer en namen plaats.

Nadat we gegeten hadden besloten Tim en ik om op zijn kamer een film te gaan kijken. Ik kon absoluut niet tegen horrorfilms, maar Tim bleek een fanatiek horror liefhebber, dus ik moest er toch aan geloven: het werd een horrorfilm.

Tijdens de film kroop ik tijdens de enge stukjes steeds weg bij Tim, en omdat de film aan het einde zo bloederig en eng was had ik mijn ogen maar dicht gedaan en was ik tegen Tim aan in slaap gevallen.

Ik hoorde mijn wekker afgaan en slaperig deed ik mijn ogen open. Ik zette mijn wekker uit. Ik lag in mijn bed, hoewel ik me niet kon herinneren hoe ik daar terechtgekomen was... Ik kleedde me aan en liep naar de eetkamer om te ontbijten. Tim zat er al.

"Goedemorgen!" riep hij vrolijk.

"Goedemorgen", zei ik met een onderdrukte geeuw.

"Ik had je gisteren even naar je bed gebracht", zei Tim.

"Dankje", zei ik,"en sorry dat je me helemaal naar mijn kamer hebt moeten dragen..."

"Maakt niet uit hoor."

Ik maakte mijn ontbijt en at het op. Ik keek op de klok.

"Ik moet naar school", zei ik.

"Dan zie ik je straks wel."

"Tot straks!" riep ik nog terwijl de deur uit stapte.

"Tot straks!" hoorde ik hem nog roepen. Ik deed de deur achter me dicht en reed weg.