Hoe mijn leven veranderde...

Te perfect om waar te zijn?

Alex had me net thuisgebracht en nu was ik mijn huiswerk aan het maken. Tenminste, dat probeerde ik. Eigenlijk was ik na aan het denken. Ik bedacht me dat ik voor het eerst sinds hele lange tijd echt gelukkig was. Ik was weg bij mijn vader, en ik had een geweldig vriendje, die me tegen mijn pesters beschermde en me troostte als dat nodig was. Een vriendje waar ik me echt veilig bij voelde. Ik vertrouwde hem. Ergens in mijn achterhoofd vroeg een klein stemmetje zich af of ik hem niet te snel vertrouwde. Wat als het weer zo af zou lopen als de vorige keer? Die gedachte bande ik snel uit mijn hoofd. Ik wilde er niet aan denken. En bovendien, Alex had nog nooit tegen me gelogen. Maar toch bleef de vraag waarom Alex verliefd was geworden op mij, iemand die al haar hele leven gepest is. Hij had kunnen kiezen uit bijna elk meisje bij mij op school. Ze lagen allemaal aan zijn voeten omdat hij zo knap was, maar toch koos hij mij. Ik besloot om er voorlopig maar niet meer aan te denken en ik boog me over mijn huiswerk.

Mijn mobiel ging af. Het was Alex. Ik nam op.

"Hee lieverd, met Alex!"

"hee"

"Heb je zin om mee uit eten te gaan straks?"

"Ja natuurlijk, lijkt me geweldig!", zei ik verrast.

"Ik haal je om 5 uur op, oke?"

"Is goed, tot straks!"

"Tot straks, hou van je"

"Hou ook van jou"

Ik hing op. Het was al half 5, dus ik besloot om me om te gaan kleden. Ik trok een strak, zwart jurkje aan en deed er zwarte hakken onder. Daarna werkte ik mijn make-up nog even bij. Toen ik net klaar was ging de bel. Ik deed snel open. Ik glimlachte toen ik zag dat het Alex was. Ik liep naar hem toe en omhelsde hem. Hij kuste me kort op mijn lippen.

"Je ziet er prachtig uit", zei hij. Ik bloosde. We liepen naar zijn auto, stapten in en reden weg. Toen we eenmaal stopten keek ik waar we gingen eten. Ik was verrast. Een 5 sterren restaurant!

We waren net klaar met eten. Het was echt heerlijk. Alex betaalde de rekening en we gingen weer weg. Alex reed naar mijn huis. Hij deed de deur van de auto voor me open en hielp me met uitstappen. Ik bloosde verlegen. Hij glimlachte. We liepen naar de deur en ik deed die open.  

"Kom je nog even binnen?" vroeg ik hem.

Hij knikte en stapte achter me aan naar binnen. We liepen naar mijn kamer. Eenmaal daar aangekomen haalde Alex een doosje uit zijn zak. 

"Ik heb iets voor je", zei hij zacht, en hij maakte het doosje open. Hij haalde er een prachtig kettinkje uit. Aan het kettinkje hing een hartje met daarin gegraveerd "Never forget I love you". Hij deed het bij me om. Zijn gezicht kwam heel dichtbij het mijne. 

"Dankjewel. Het is prachtig", zei ik zacht, en ik drukte mijn lippen tegen de zijne. De vlinders vlogen door mijn buik. Hij haalde zijn lippen echter na een paar seconden al van de mijne af. 

"Ella, ik moet je iets vragen... Zou je alsjeblieft mijn vriendin willen zijn?" vroeg hij.

"Heel graag", antwoordde ik met een glimlach. Hij drukte zijn lippen weer op de mijne. Mijn hart begon weer sneller te kloppen. Ik sloeg mijn armen om zijn nek heen en ik voelde dat hij zijn handen op mijn heupen legde en me nog strakker tegen zich aan drukte. Met mijn ene hand ging ik door zijn haar. Na een tijdje maakte hij zich voorzichtig van me los.

"Ik denk dat ik moet gaan", zei Alex.

Ik knikte. "Ik loop wel even mee."

We liepen naar de deur. Hij gaf me nog een kus en toen liep hij naar zijn auto en stapte in. Hij startte de motor en zwaaide naar me. Ik zwaaide terug en hij reed weg.