Hoe mijn leven veranderde...

De confrontatie met Alex

Ik kwam het 2e lesuur de klas binnen. Ik zag dat iedereen meteen begon te fluisteren.

'Slet, slet, slet,' hoorde ik. Ik voelde mezelf rood worden. Ik ging snel zitten. Ik staarde voor me uit. Ik wilde niet naar die fluisterende mensen kijken, niet naar die mensen die dat filmpje hadden gezien. Ik hoorde gelach. Ik keek om. Ik zag dat Nick het filmpje aan Brian, ook een oude klasgenoot, liet zien. Hij grijnsde naar me.

'Hé slet, wat krijg ik als ik je 10 euro geef?' zei hij. Ik keek weg. Ik keek naar de deur.

Alex kwam binnen. Ik werd zenuwachtig. Wat zou hij doen als hij het filmpje zou zien? Hij zwaaide naar me. Verlegen wendde ik mijn blik af. Ik keek weer naar Nick en de groep lachende mensen om hem heen. Alex zag waar ik naar keek. Hij liep naar hem toe.

'Wat is er zo grappig,' hoorde ik hem zeggen. Nick liet hem het filmpje zien. Het filmpje was nog niet afgelopen of Alex sloeg Nick in zijn gezicht. Ik zag dat hij een bloedneus had. Aan de ene kant vond ik het eigenlijk best een leuk gezicht, Nick met een bloedneus. Aan de andere kant vond ik het jammer dat Alex mijn kant koos. Zo verpest hij het voor zichzelf. 'Klootzak!,' hoorde ik Nick roepen, maar Alex liep al naar mij toe. Hij ging naast me zitten, alsof er niets gebeurd was. Ik zag dat Nick aanstalten maakte om naar Alex toe te lopen, maar toen kwam de docent binnen. Nick ging weer zitten.

'Wat is er gebeurd Ella?' vroeg Alex me bezorgd. Ik gaf geen antwoord.

'Ella?'

'Je hebt het filmpje toch gezien? Dan weet je wat er gebeurd is.' antwoordde ik rustig. Ik zag dat hij niet geloofde dat ik Nick had gezoend voor die 5 euro. Nou ja, dat was iets om me later druk over te maken. De les was begonnen.

Ik had maar 2 lesuren vandaag. Na de les liep ik naar buiten.

'Ella, wacht!' hoorde ik Alex roepen. Ik reageerde niet en liep door.

'Ella!' riep hij nog, maar ik liep nog steeds door. Ik hoorde hem naar me toe rennen. Opeens voelde ik dat hij mijn pols vasthield. Ik keek hem boos aan en ik probeerde me los te rukken. Het lukte niet. Hij hield me stevig vast. Ik wilde hem met mijn andere hand slaan. Vlak voordat ik dat kon doen pakte hij ook mijn andere pols vast. Ik schopte hem hard tegen zijn schenen. Ik zag tranen in zijn ogen van de pijn, maar zijn greep verslapte niet. Zijn blik stond hard.

'Ella, wat is er echt gebeurd vanochtend?' vroeg hij.

'Laat me los Alex.' zei ik boos.

'Ella, niet schoppen, alsjeblieft, ik doe je niets. Ik wil alleen weten wat er gebeurd is. Ik weet dat je hem niet hebt gezoend voor die 5 euro.' zei hij.

Omdat geweld niet werkte, besloot ik te smeken.

'Alex, laat me los...' zei ik op mijn beste smekende toon. Ik zag dat zijn blik zachter werd. Ik voelde een golf van triomf. Maar hij liet me nog steeds niet los. Dan maar liegen...

'Je weet wat er gebeurd is. Je gelooft het alleen niet, en dat is niet mijn probleem.' zei ik. Hij geloofde me nog steeds niet.

'Alex, accepteer het! Ik heb hem gezoend voor die 5 euro!' riep ik uit.

'Ella, je weet zelf dat dat niet waar is. Waarom lieg je tegen me? Wil je dat ik je een slet vind?" zei hij.

Wil ik dat hij me een slet vind? Nee, natuurlijk wil ik dat niet. Maar het is beter voor hem dat hij niets met me te maken heeft...