Hoe mijn leven veranderde...

Waar is Alex?

Ik lag op bed. Ik hield de ketting die ik van Alex gekregen had in mijn hand en staarde ernaar. Mijn twijfels waren niet terecht, bedacht ik me, want waarom zou hij me zoiets geven als hij niet van me zou houden? Ergens diep in mijn achterhoofd twijfelde ik nog, maar ik zette die twijfels uit mijn hoofd en besloot om er gewoon niet aan te denken. Ik vertrouwde Alex, toch? Ik legde de ketting voorzichtig op mijn nachtkastje, deed mijn ogen dicht en viel in slaap.

De volgende morgen werd ik wakker. Ik rekte me uit, stapte uit bed en kleedde me aan. Ik had geen school vandaag dus ik besloot om Alex te whatsappen of hij zin had om langs te komen. Na 5 minuten had ik nog geen antwoord. "Laatst gezien gisteren om 23:14" stond er. Vreemd, dacht ik, normaal is hij 's morgens rond half 11 al lang wakker... Er zal wel niets aan de hand zijn, probeerde ik mezelf gerust te stellen. Dat kon echter niet voorkomen dat ik me zorgen maakte om hem. Alex was al eerder bijna vermoord, en er zou best iets met hem aan de hand kunnen zijn. Ik belde hem. Voicemail. Misschien is zijn batterij leeg? Voor de zekerheid fietste ik toch naar zijn huis. Ik belde aan. Alex woonde in een studentenhuis, dus er moest wel iemand open doen. Alleen was het dit keer niet Alex, maar een meisje dat ik niet kende.

"Hoi, ik ben Ella, ik kom voor Alex", zei ik,"ik ben zijn vriendin."

"Aangenaam kennis te maken", zei het meisje met een glimlach," ik ben Sofia. Ik vrees dat ik je teleur moet stellen, want Alex is er niet..."

"Weet je wanneer hij weggegaan is?"

"Geen idee, ik ben sinds 9 uur wakker dus hij moet voor die tijd vertrokken zijn", antwoordde Sofia.

"Dan probeer ik hem nog wel te bellen straks, maar toch bedankt", zei ik.

"Ik zal hem als hij terugkomt wel zeggen dat je langsgeweest bent."

"Bedankt. Dan ga ik maar weer naar huis.", zei ik, "doei!"

"Doei!", zei ze en ze deed de deur dicht.

Ik fietste naar huis. De gedachte dat er iets met hem gebeurd was bleef maar door mijn hoofd spoken. Waar kon hij toch zijn?