Hoe mijn leven veranderde...

Het filmpje

Ik liep naar school, want mijn fiets was nog niet gemaakt. Toen ik er bijna was, hoorde ik een bekende stem:

'Hé, Ginger, wat toevallig dat ik jou tegenkom!' riep Nick, één van mijn oude klasgenoten.

Ik zag dat Daniel, ook één van mijn oude klasgenoten, er ook was. Ik schonk hen een boze blik en ik liep weer door.

Ze kwamen naar me toe. Ik werd bang. De straat waar ik in liep was uitgestorven. Er was niemand op straat. De huizen zagen er ook niet gastvrij uit: ze hadden bijna allemaal de gordijnen nog dicht.

Nick had een mes in zijn hand. Ik keek geschrokken om me heen, op zoek naar hulp. Die was er niet. Ze kwamen nog dichterbij. Ik stond verstijft, ik kon me niet bewegen. Nick was bij me. Hij pakte mijn pols vast, ik kon niet weg. Hij begon vals te grijnzen. Hij bedreigde me met zijn mes. Hij strok me mee naar een steegje.

Ik deed mijn mond al open om te schreeuwen, maar toen zijn mes dichterbij kwam, besloot ik mijn mond weer dicht te doen. Honderden gedachten over wat ze met me wilden doen vlogen door mijn hoofd. Daniel haalde een camera uit zijn zak. We liepen door tot aan het einde van het doodlopende steegje. Nick drukte me tegen de muur. Hij pakte een briefje van 5 uit zijn zak. Daniel zette de camera aan.

'Zometeen pak jij dit briefje aan', snauwde Nick, 'alsof je er heel blij mee bent.'

Ik zag dat Daniel begon te filmen. Nick gaf me het briefje. Ik deed een poging blij te kijken, en ik stopte het briefje in mijn zak. Nick drukte zich tegen me aan. Zijn linkerarm, met het mes, hield hij achter mijn rug. Ik voelde de punt van het mes tegen me aan. Met zijn andere hand kneep hij in mijn billen.

'Zoen me,' fluisterde hij in mijn oor, 'of anders...'

Ik voelde het mes harder tegen mijn rug aan. Ik wist dat Nick niet zou aarzelen om te steken als ik niet luisterde. Met tegenzin zoende ik hem. Nick drukte zich nog strakker tegen me aan. Zijn tong ging mijn mond binnen. De hand die op mijn billen lag, bewoon hij naar beneden, tussen mijn benen. Ik kreeg het benauwd. Ik wilde dat hij ophield. Ik was bang wat hij nog meer ging doen. Plotseling haalde Nick zijn hand weg. Dat scheen het signaal te zijn om op te houden met filmen, want Daniel stopte de camera weg. Hij grijnsde naar me. Nick haalde zijn lippen van de mijne af. 'Hebben we een mooi filmpje van onze slet?' vroeg hij Daniel.

'Jazeker,' antwoordde die. Nick keek me aan.

'jij gaat dit aan niemand vertellen,' siste hij in mijn oor, 'je weet wat er anders gebeurd...'

Ik voelde de punt van het mes weer in mijn rug. Ik knikte haastig. Hij haalde zijn armen om me heen weg. Hij sloeg me in mijn maag. Ik sloeg dubbel. Hij gaf me nog een trap na, waardoor ik op de grond belandde. Toen renden ze weg.

Ik bleef alleen achter in het steegje. Ik wist niet wat ik moest doen. Ik durfde niet maar Miranda te gaan, ik schaamde me voor wat er gebeurd was. Bovendien mocht ik haar ook niet vertellen wat er gebeurd was... Naar school gaan kon ook nog niet, want mijn klasgenoten zouden er echt iets achter zoeken als ik bijna tegelijk met Nick en Daniel binnen zou komen. Ik besloot wat rond te zwerven op straat en om mijn 2e lesuur wel bij te wonen. Dan leek het net alsof ik me gewoon verslapen had. Toen bedacht ik me dat ze dat filmpje niet voor niets hadden gemaakt. Ze hadden het vast al aan mijn andere klasgenoten laten zien! Maar ik besloot om toch gewoon naar school te gaan. Het kon me niet schelen wat ze van me dachten. Ze pesten me toch, of ze dat filmpje zien of niet. Kon het me echt niet schelen wat iedereen over me dacht? En Alex dan?

'Waarom zou ik me druk maken om wat Alex over me denkt?' vroeg ik me af, 'vroeg of laat zal hij me ook gaan pesten. En als hij wel met me om zou willen gaan, zal hij ook gepest worden. Ik moet ervoor zorgen dat hij zich niet meer met me bemoeid, dat is beter voor hem.'