Hoe mijn leven veranderde...

De gebeurtenis die alles weer in de war schopte...

3 weken later...

Alex en ik liepen naar de fietsenstalling. Onderweg zagen we een advertentie hangen van een schoolfeest dat aanstaande zaterdag plaats zou vinden.

"Zullen we daar heen gaan?" vroeg Alex me.

"Lijkt me leuk!" antwoordde ik enthousiast. Dat werd weer even shoppen straks, dacht ik.

Een paar uur later was ik thuis, mét een outfit voor zaterdag: een wijd wit jurkje met een donkergroen riempje dat mijn taille goed uit deed komen, en daaronder crèmkleurige hoge hakken. Nu alleen nog maar wachten op zaterdag...

Zaterdag...

Ik had me net omgekleed en opgemaakt en bekeek het resultaat in de spiegel. Ik glimlachte tevreden. Ik deed nog snel het kettinkje om dat ik van Alex had gekregen. Nu alleen nog een paar minuutjes wachten en dan zou Alex me ophalen met de auto.

De bel ging. Ik deed met een glimlach de deur open. Alex had een mooi zwart pak aan, en het stond hem zo vreselijk goed... Hij had één hand achter zijn rug.

"Ik heb iets voor je", zei hij, en hij haalde een prachtige rode roos tevoorschijn. Ik bloosde.

"Voor mijn beeldschone vriendin", zei hij, terwijl hij me een kusje gaf op mijn wang. "Mijn vriendin die er trouwens ongelofelijk mooi uit ziet", voegde hij er op flirterige toon aan toe.

Ik bloosde. "Dankjewel. Ik ben zo terug." Ik zette de roos gauw in een vaas en liep weer terug naar de deur.

"Je hebt mijn kettinkje om", zei Alex met een tevreden glimlach.

"Natuurlijk", zei ik, terwijl ik hem een kusje gaf en vervolgens naar buiten stapte en de deur dicht deed. Galant hield Alex de deur van de auto voor me open en deed hem achter me dicht. Daarna stapte hij zelf in en reed weg.

Eenmaal aangekomen bij het feest deed Alex weer de deur van de auto voor me open. Ik vond dat echt zo lief van hem! Ik pakte zijn hand vast en samen liepen we naar binnen.

"Eerst wat drinken?" vroeg hij aan me.

Ik knikte. "Graag."

"Cocktail?"

"Liever een cola. Ik hou niet zo van alcohol."

"Ook goed hoor!" zei hij vrolijk, en hij bestelde een cola en een cocktail.

Hij sloeg zijn cocktail in één keer achterover. 'Als hij maar niet té dronken wordt...' dacht ik. Ik overwoog om er iets van te zeggen, maar Alex was ook volwassen, hij wist echt wel hoeveel alcohol hij kon hebben. Dat hoopte ik althans. Ik was bang dat hij me te bezorgd zou vinden, dus ik zei maar niets. Bovendien kon ik altijd nog naar huis gaan als het niet leuk meer was.

Een paar uur later

We waren aan het dansen. Alex had nog een paar keer wat te drinken gehaald en was behoorlijk aangeschoten. Ik vond dat hij echt niet meer moest drinken, dus dat had ik hem gezegd. Hij had beloofd niets meer te zullen drinken, en tot nu toe had hij zich aan zijn belofte gehouden.

"Kom eens!" riep Alex zo hard dat ik het door de muziek heen net kon horen, en hij pakte mijn hand vast en voerde me weg van de dansvloer. Hij stond stil vlakbij de ingang, vlakbij het toilet, waar de muziek nog maar een klein beetje te horen was. Er waren ook niet heel veel mensen hier. Alex drukte me met zijn handen op mijn heupen tegen de muur aan en drukte zijn lippen op de mijne. Zijn normale tederheid was weg, verdrongen door de alcohol. Ik wilde dit niet. Niet op deze manier. Ik probeerde hem weg te duwen, maar hij drukte me nog strakker tegen de muur aan en zijn kus werd nog ruwer. Dit was niet fijn, totaal niet... Ik kreeg tranen in mijn ogen. Het lukte me niet om me los te wurmen, dus deed ik dat wat me de laatste mogelijkheid leek: ik schopte hem tegen zijn schenen, in de hoop dat hij dan zou beseffen waar hij mee bezig was. Het werkte. Hij liet me onmiddelijk los en er verscheen een kwade blik op zijn gezicht, die echter snel plaats maakte voor bezorgdheid.

"Ella, het spijt me zo!" riep hij uit,"het spijt me zo erg!"

"Dit kun je niet zomaar goedpraten Alex", zei ik, terwijl er enkele tranen uit mijn ogen liepen. Hij wilde nog iets zeggen, maar ik wilde niet maar hem luisteren, omdat ik wist dat ik weer zou zwichten en hem zou vergeven, dus ik rende, voor zover dat kon op hakken, naar de enige plek waar hij me niet zou volgen, het meisjestoilet. Hij riep mijn naam nog, maar ik keek niet eens meer om. In het toilet zag ik in de spiegel dat mijn make-up vreselijk uitgelopen was. Ik werkte het snel bij en liep naar de deur. 'Gewoon opendoen en snel naar de bushalte lopen', nam ik mezelf voor. Niet naar Alex kijken, en al helemaal niet naar hem luisteren. Ik haalde diep adem en stapte naar buiten. Ik zag Alex staan, maar wat ik zag beviel me totaal niet. Ik zag namelijk dat hij met een meisje aan het zoenen was en dat het meisje hem van zich af duwde. Ik werd woedend en wilde eigenlijk naar Alex toelopen en hem vertellen wat een verschrikkelijke klootzak hij was, maar denkend aan mijn voornemen liep ik in plaats daarvan zo snel mogelijk naar de ingang. Ik hoorde hem mijn naam nog roepen, maar ik haastte me naar de bushalte, die gelukkig redelijk dichtbij was. Ik had heel veel geluk, want de bus stond er. Ik stapte in en keek naar buiten. Alex kwam aanrennen. Ik zag dat de buschauffeur op hem wilde wachten, maar ik legde hem snel uit dat hij mijn ex was, en de buschauffeur reed gelukkig snel weg. Ik haalde opgelucht adem en bedankte de buschauffeur. Ik plofte neer op een van de stoelen. Geweldig feest, dacht ik sarcastisch.