O BENİ ANLADI (BxB)

4.Bölüm

İyi okumalar

Önceki bölümü atlamayın lütfen...

Sahilden çıkarken, keyfim daha iyiydi. Tamamen yerine gelmese de, daha iyi hissediyordum artık. Birinin desteğine çok ihtiyacım varmış meğer. Uluç bana destek olunca anlayabilmiştim bunu.

Telefonum aklıma gelince, cebimden çıkarıp baktım. Annem, babam ve abim defalarca aramıştı. Mesajlar da vardı abimden.

17:30
Abim: Nerdesin olum sen?

17:40
Abim: Lan arıyorum açmıyorsun da, başına bir şey mi geldi? Endişeleniyoruz görüyorsan aç şunu!

17:45
Abim: Sikwym nwrdesim aq

Mesajlara bakıp, dudağımı ısırdım. Abim canıma okuyacaktı. Son mesajı sinirden yazamamıştı muhtemelen. Sadece bir saat geç kalmıştım. Tam annemi arayacaktım ki, abim aradı. Korkarak açtım telefonu.

"Efendim abi?" dedim. Uluç da yanımda, duyuyordu beni. Abimin edeceği küfürleri duymasın diye, elimle bir dakika işareti yapıp, birkaç adım uzağına gittim.

"Efendini sikeyim senin! Neredesin lan it? Öldük endişeden burada. Beyefendi kalkmış efendim diyor!" diye bağırınca, telefonu kulağımdan uzaklaştırmak zorunda kaldım.

"Ya telefon sessizdeymiş. Bir arkadaşla takıldık biraz
Haber vermeyi unutmuşum. Geliyorum yoldayım." dedim. Abim sinirle soludu ve cevap verdi.

"Gel de senin ağzına sıçacağım it." dedi ve telefonu kapattı yüzüme. Bana çok değer veriyordu ve başıma bir şey geldi diye korkmuştu. Evet bana bir şey olmuştu aslında. Kalbim paramparça olmuştu. Akın, ayaklarının altına alıp, ezmişti kalbimi.

"İyi misin?" diyen sesle kendime geldim. Uluç, yanıma gelmiş, omuzuma dokunmuştu yine.

"Ha? Şey, iyiyim. Abim merak etmiş de." dedim ve yürümeye başladım. O da benimle yürümeye başladı.

"Sesi bana kadar geliyordu. Çok korkmuş olmalı." dedi. Başımla onayladım sadece. Umarım küfürleri duymamıştır.

Uluç'la, biraz sohbet ederek biraz da sessizce yürüdük. Benim evime geldiğimizde durdum.

"İşte, burada oturuyorum." diyerek, apartmanı gösterdim. "Dördüncü kat." dedim. Bu gereksiz ayrıntıya neden girdiğimi bile bilmiyordum. Bina da göz gezdirip, bakışlarını bana çevirdi.

"Tamam o zaman. Görüşürüz sonra." dedi. Başımla onayladım ve eve doğru döndüm. Tam bir adım atmıştım ki, bana seslendi. "Korhan!" deyince, arkama baktım.

"Efendim?" dedim. Yanıma geldi ve cebinden bir şey çıkardı.

"Doğum günün kutlu olsun." diyerek, elindeki hediyeyi uzattı. Şokla yüzüne baktım. Doğum günümü nereden biliyordu?

"S-sen..." dedim ama devamını getiremedim şaşkınlıktan. Gülümseyip, elimi tuttu ve hediyeyi elime tutuşturdu.

"Biliyorum işte. Boşver. Sonra görüşürüz." dedi ve arkasını dönüp yürümeye başladı. Ben hala olduğum yerde dururken, arkasına dönüp, elini hafifçe kaldırıp salladı ve yan sokağa dönerek, gözden kayboldu.

Elimdeki hediyeyi cebime atıp, eve yöneldim. Doğum günümü, hiç ummadığım kişi hatırlamış, hediye bile vermişti. Bugün olan en iyi şey, sanırım buydu.

Uluç seni yerim 😻

Yorumlarınızı bekliyorum 🦋