O BENİ ANLADI (BxB)

13.Bölüm

İyi okumalar

Önceki bölümü atlamayın lütfen...

Korhan
Abim, lavabodan döndükten sonra, arkadaşının aradığını ve biraz da onunla takılacağını söyleyip ayrıldı yanımızdan. Biz de ısrar etmedik. Sıkılabilirdi bizim yanımızda. Abim gittikten on dakika kadar sonra da, Cemil'in telefonu çaldı ve o da acil bir işinin çıktığını söyleyip ayrıldı yanımızdan. Sadece Uluç kalmıştı.

"Senin de işin çıkmaz değil mi?" dedim Uluç'a gülümseyerek. Kıkırdayıp cevap verdi.

"Yok merak etme." dedi ve kahvesinden yudumladı. "Ne yapalım? Filme girmek ister misin? Yoksa başka bir şeyler mi yapalım?" dedi. Omuz silktim.

"Akşamları pek dışarı çıkmadığım için, aklımda bir şeyler yok. O yüzden, sen karar ver." dedim. Başıyla onayladı.

"O zaman kahvelerimiz bitince dışarı çıkalım. Yürüyüş olur hem." dedi. Başımla onayladım ben de. Yürüyüş yapmayı severdim.

"Olur." dedim ve kahvelerimiz bitince, alışveriş merkezinden çıktık. Öylesine yürümeye başladık. Bir süre sonra, deniz kıyısına geldik. Onunla ilk konuştuğunuz yere...

Karanlık denizi izlerken, sessizdik. Uluç'un sessizliğini de seviyordum. Huzur veriyordu. Bir süre sessizce denizi izledikten sonra, aramızdaki sessizliği ilk bozan Uluç oldu.

"Eee sizinkiler ne dediler salon işine?" diye sordu. Elleri üstündeki sweatin cebindeydi. Ben de ellerimi hırkanın cebine koyup cevap verdim.

"Onayladılar. Yarın kayıt yaptırıp başlarım." dedim. "Ama çok heyecanlıyım da." diye ekledim.

"Merak etme. Zafer hocayla Tuna hoca çok iyidir işlerinde. Hem ben de yanında olacağım." dedi, son cümlesinde bana bakarak. Benim bakışlarım zaten onun üstündeydi. Gözlerimi ayırmadan cevap verdim.

"Sen zaten hep yanımdasın." dedim ve denize çevirdim bakışlarımı. "Sen yanımda olmasan, muhtemelen bu kadar kolay atlatamazdım Akın olayını." dedim iç çekerek. O gün düşündüğüm şey yine aklıma geldi. Keşke Akın değil de, Uluç olsaydı hoşlandığım kişi. Daha anlayışlı olacağı kesindi. Eşcinsel olmasa bile, Akın gibi terslemezdi de.

"Sen..." dediğinde, tekrar ona baktım. "Akın'a karşı bir şeyler hissediyor musun hâlâ?" diye sordu. Sorduğu soruyla, şaşırmıştım. Aslında böyle bir soru kaçınılmazdı zaten. Bakışlarımı, gözlerine çıkardığımda, parladığını gördüm. Nemliydi.

"Hayır, hissetmiyorum." dedim net bir şekilde. "Hatta bazen diyorum ki..." dedim ve ona doğru bir adım attım. Yüzüne daha yakından bakıyordum ve gözlerinin dolduğunu farkettim.

"Keşke..." dedim sesim kısılırken, "Keşke senin için atsaydı kalbim en başında. En azından, bu kadar kırılmazdı."

Nemli gözleriyle, gözlerime baktı ve titrek sesiyle cevap verdi.

"Keşke..."

Birazcık kısa ama daha uzatamazdım, böyle güzel oldu bence 💕

Yorumlarınızı bekliyorum 🐣