O BENİ ANLADI (BxB)

8.Bölüm

İyi okumalar

Önceki bölümü atlamayın lütfen...

Korhan
Okulda kimse duymamıştı eşcinsel olduğumu. Sadece dört kişi biliyordu işte. Akın, garip bir şekilde kimseye söylememişti. En azından, herkese yayar diyordum. Neyse ki öyle bir şey yapmamıştı.

Uluç ve Cemil'le ayrıldıktan sonra, sınıfa geçtim. Sıra arkadaşım Bade, yine telefona gömülmüştü. Allah bilir yine o kitaplardan okuyordu. Yanina oturup, göz ucuyla telefona baktığımda, yanılmadığımı anladım. Yüzünde bir sırıtışla, wattpadden kitap okuyordu. Beni, bir dakika sonra falan farketmişti. Hayır, ufak tefek olsam neyse...

Beni farkedince, uygulamadan çıkıp, telefonu masaya bıraktı.

"Günaydın." dedi. Başımı salladım hafifçe. Çok samimi değildik. Yani, özelimizi anlatacak kadar samimi değildik.

"Günaydın." dedim ve ilk ders olan tarih için defterimi ve kitabımı çıkardım.

"Dün akşam biraz moralin bozuk gibiydi. Gelecektim yanına ama arkandan Uluç geliyordu. O yüzden gelmedim yanına." dedi. Yutkundum sessizce. Demek ki görmüştü.

"Gastritim tutmuştu da, ondan." diye yalan söyledim. İnanmadığını biliyordum. Bade tam cevap verecekken, hoca geldi ve diyeceğini yutmak zorunda kaldı.

"Bu konu kapanmadı ama. Gastrit diye geçiştiremezsin." diye mırıldandı. Ben de sessiz kaldım ve derse başladık.

***

Öğle arasında, okulun biraz ilerisindeki kafede oturuyorduk. Uluç, ben ve Cemil vardık. Cemil, sohbet sırasında telefonu çalınca, dışarı çıktı. Ben de Uluç'a döndüm hemen.

"Cemil sabah dediklerinde samimi miydi sence?" diye sordum. Uluç, dudağını büktü.

"Bilmiyorum ama bana samimi gibi geldi. Yani, Akın'a kafa tuttu. Bence rol değildi." dedi ve çayından yudumladı.

"Neden bizim yanımızda olmayı seçti sence?" diye sordum. Birkaç dakika düşündü ve sonra cevap verdi.

"Bunun için geçerli sebepleri var. Ama bunu benim söylemem doğru olmaz." deyince, daha fazla bir şey demedim. Zaten birkaç dakika içinde de Cemil geldi.

"Kusura bakmayın beyler. Annem aradı da. Açmam gerekiyordu." deyip, Uluç'a döndü. "Aksam geliyor musun salona?" diye sordu. Uluç, başıyla onayladı.

"Geleceğim tabii. Sınav haftası geçti nasılsa?" dedi ve bana baktı. "Sen de gelsene Korhan." dedi. Ne salonu olduğunu bile anlamamıştım ki?

"Nereye?" diye sordum. Cemil, Uluç'dan önce cevap verdi.

"Spor salonuna. Biz düzenli olarak spora gidiyoruz." dedi. O kadar belliydi ki spor yaptıkları...

"Hem belki sen de başlarsın. Bir yerden başlamak lazım." dedi Uluç. Cidden bana yardım etmeye kararlıydı.

"Yani ben..." diye gevelerken, Cemil atıldı.

"Şöyle fit bir vücudun olsun istemez misin? Hem birilerine kapak olur." dedi. Akın'ı kast ediyordu. Cemil, işini çok iyi biliyordu gerçekten.

"Bence de. Hem daha sağlıklı olursun. Ne dersin? Akşam gel bizimle. Biraz etrafa bakarsın. Ortamı görürsün. Sonra istersen başlarsın. Hem hocamız sana bir de program hazırlar. Üç aya kalmaz toparlarsın." dedi. Aslında doğruydu. Bir yerden başlamak lazımdı.

Kafamda biraz ölçüp tarttım. Önce salonu görecektim. Eğer aklıma yatarsa, bizimkilerle konuşup, kayıt olacaktım. Onlar da sevinirdi hem bu girişimime.

"Tamam. Akşam gidelim bakalım." dedim. Cemil ve Uluç gülümsediler cevabım üzerine.

"Sen kendini bize bırak. Bak nasıl değişeceksin. Aynaya bakınca, sen bile tanıyamayacaksın kendini." dedi Cemil. Bu iddialı konuşmalarıyla, herkesi ikna edebilecek bir yeteneğe sahipti.

"Evet ama önce bir spora başlaması lazım. Değişim, sonraki iş." diye destekledi Uluç. Cemil başıyla onayladı ve elini çenesine koyup, yüzümde, saçlarımda gezdirdi gözlerini.

"Sen önce bir spora başla da, şu saçlarını falan da hallederiz. Uluç haklı, bu ufak detaylar, sonraki iş." dedi. Sanırım... Kendimi cidden onlara bırakmalıydım. Cemil bu işlerden anlıyor gibiydi ve ben, gerçekten değişebileceğime inanıyordum. Sonuçta inanmak, başarmanın yarısıydı...

Eveeet, Uluç ve Cemil duruma el atıyor...

Yorumlarınızı bekliyorum ❄