O BENİ ANLADI (BxB)

23.Bölüm

Önceki bölümü atlamayın lütfen...

Korhan, karşısındaki bedene yutkunarak baktı. Bütün gece düşünmüştü. Uluç'a karşı hissettiği duygular minnet değildi. Böyle olduğunu düşünüyordu ama değildi. Daha fazlasıydı. Gönlünü Uluç'a kaptırmıştı. Karşılıklı duygular hissettiği biri vardı ve bu çok güzel hissettiriyordu.

Uluç sessiz kalırken, Korhan ona doğru yürümeye başladı. Uluç'tan zaman istemişti. Ama bu kadar kısa süreceğini, kendisi de tahmin etmiyordu. Korhan, Uluç'a doğru ilerlerken, Uluç gözlerini üstünden çekmiyordu sevdiği bedenden. Günlerdir görmüyordu. Çok özlemişti. Korhan, Uluç'un yanına geldi ve elini uzattı.

"Günaydın." dedi gülümseyerek. Uluç da gülümsedi ve elini tuttu Korhan'ın.

"Günaydın." dedi sesi titreyerek. "Günler sonra seni görmek çok güzel." dedi. Korhan, eli hâlâ Uluç'un elindeyken cevap verdi.

"Seni de." dedi o da kısık çıkan sesiyle. Hâlâ el ele olduklarını farkeden Uluç, hiç istemese de, elini yavaşça çekti Korhan'ın elinden. Bir şey demeden birbirlerine bakarlarken, Cemil'in sesiyle kendilerine geldi ikili.

"Korhan. Geçmiş olsun kardeşim." diyerek sırtına vurdu birkaç kez. Korhan'ın bakışları Cemil'e döndü ve hafifçe gülümsedi.

"Sağol Cemil." dedi ve okul binasına yöneldiler üç arkadaş. Okula girdikten sonra, en üst kata çıktılar, havadan sudan muhabbet ederek. Cemil ve Uluç aynı sınıftalardı. Korhan, diğer şubede okuyordu. Bu yüzden kendi sınıfına girdi o da.

Korhan, sırasına geçtiğinde, sıra arkadaşı Bade hemen Korhan'a doğru döndü.

"Günaydın." dedi neşeli bir sesle. Korhan da aynı şekilde cevap verdi.

"Günaydın. Hayırdır bu neşeni neye borçluyuz?" dedi. Bade, gülümsedi ve peteğe dayadı sırtını.

"Miraç'la Ayaz halvet oldular." dedi sırıtarak. Korhan, şaşkın bir şekilde baktı arkadaşına.

"Kim onlar?" diye sordu. Bade, Korhan'a doğru yaklaşıp cevap verdi.

"Okuduğum bir kitaptaki karakterler." dedi. Korhan, daha fazla kurcalamak istemedi bu meseleyi. Bu yüzden çantasına yöneldi ve defteriyle kitabını çıkardı.

"Ne güzel. Ne mutlu sana." diye geçiştirdi kızı. Bade de sırtını petekten çekip, oturuşunu düzeltti.

"Keşke benim de eşcinsel arkadaşlarım olsa. Ama yok. Of o kadar mutlu olurdum ki." dedi dudaklarını büzerek. Korhan, bunu duyunca mutlu olduğunu hissetti. Çünkü, etrafındaki herkes homofobik değildi. Bu iyi bir şeydi. Ama yine de söyleyemezdi. Herkes Bade gibi anlayışlı değildi.

"Umarım olur Bade." dediği sırada, öğretmen geldi sınıfa ve derse başladılar.

***

Öğle saatinde, Bade ve Korhan sınıftan birlikte çıkıyordu. Sınıftan çıkarken kapıda Uluç'la karşılaştı ikili. Korhan'ın kalbi deli gibi atarken, yüzünün de yanmaya başladığını hissediyordu.

"Selam." dedi Uluç. Korhan da aynı şekilde karşılık verdi, yüzünde hafif belirgin bir gülümsemeyle.

"Selam." dedi. İkili arasında suskunluk oldu bir süre. Bade, ikili arasındaki elektriği hissetmişti. Bu yüzden olsa gerek şaşkınca bakıyordu karşısındaki manzaraya.

"Şey..." dedi ve sahte bir şekilde öksürdü. Korhan ve Uluç kıza baktılar.

"Bir şey mi dedin Bade duyamadım da." dedi Korhan. Bade, hızla başını salladı. Bir şeyler farketmişti ve acilen gitmesi gerekiyordu. Bu iki genci yalnız bırakması gerekiyordu.

"Ben gittim." dedi ve hızla ayrıldı yanlarından. Gençler Bade'nin garipliğini farketseler de, fazla üstünde durmadılar konunun. Çünkü, konuşulması ve üstünde durulması gereken daha önemli konular vardı.

Yorumlarınızı bekliyorum ❄