O BENİ ANLADI (BxB)

FİNAL

Önceki bölümü atlamayın lütfen...

5 yıl sonra
Üç genç de okulu bitirmiş, mesleklerini eline almıştı hepsi. Uluç, özel bir ilkokulda, psikolojik danışman olmuştu. Aynı okulda, sevgilisi Korhan da, sınıf öğretmenliği yapıyordu.

Cemil, mimarlık okumuştu ve okul biter bitmez aile şirketinde, babasının işlerini devralmıştı. Anne ve babası da bir süre sonra, emekliliğin tadını çıkarmak için, yurtdışına, uzun bir tatile çıkmışlardı. Bu da Cemil'in işine geliyordu çünkü şimdilik ailesi onun için bir sorun teşkil etmiyordu. Sevgilisiyle daha rahat zaman geçirebiliyordu.

Turan, hâlâ güvenlik olarak çalışmaya devam ediyordu ama bu kez, özel bir şirkette, daha iyi bir maaşa çalışıyordu. Alışveriş merkezinde değildi artık.

Akın, besyo bölümünden mezun olmuş, ailesinin de yardımıyla, kendi spor salonunu açmıştı. Kendi salonunda spor eğitmenliği yapıyordu. O olaydan sonra, defalarca kez Korhan'la konuşup, pişmanlığını dile getirmişti. Korhan, defalarca kez geri çevirmişti. Akın, bunun pişmanlığını uzun bir süre daha yaşayacak gibi duruyordu. Kırılan hiçbir şey, eskisi gibi olmuyordu. Buna, kalp de dahildi.

Neticede, herkes kendi hayatını kazanmış, mesleğini eline almıştı. Korhan ve Uluç, ayrı eve çıkmış, birlikte yaşıyordu. Okuldaki herkes, ikisini de arkadaş sanıyordu ama bazı shipperların gözünden kaçmamıştı aralarındaki tatlı ve gizli ilişki.

Cemil'de hep hayalini kurduğu gibi bir eve çıkmıştı sevgilisiyle. Ev arkadaşı gibi görünüyordu onlarda. Ama eve girdikleri anda, her şey daha farklı bir hâl alıyordu.

***

"Psikolog bey, müsait misiniz acaba?" diyerek, Uluç'un okulda bulunan odasının kapısından içeri kafasını uzatarak sordu Korhan. Yüzünde, güzel bir tebessüm vardı. Uluç'da gülümseyerek cevap verdi.

"Sana her zaman müsaitim ben, biliyorsun?" dedi ve içeri giren sevgilisinin dudaklarından öptü. Korhan da karşılık verdi öpücüğüne ve dudaklarını ayırıp, Uluç'un masasına oturdu.

"İşin var mı? Çıkıyor muyuz?" diye sordu. Uluç, başını olumsuz bir şekilde salladı ve masadaki mavi dosyayı alıp, cam kapılı dolaba koydu.

"Yok. Çıkarız şimdi." dedi ve ceketini giydi. "Hadi." dedi ve Korhan'ın elini tuttu. Korhan, Uluç'un elini tutarak masadan indi ve kapıdan çıkmadan önce ayırdılar ellerini mecburen. Okul dağılıyordu ve herkes görebilirdi.

Yan yana bir şekilde okuldan çıktılar ve Uluç'un arabasına bindiler. Uluç direksiyona geçerken, Korhan da yanına yerleşti. Uluç arabayı çalıştırırken, Korhan başını çevirip sevgilisine baktı. Neredeyse altı yıldır birliktelerdi. Bir kez olsun kavga etmemişlerdi.

Yaklaşık yarım saat süren bir yolculuktan sonra eve geldiler. Korhan eve girer girmez, kendini koltuğa bıraktı yine, her zamanki gibi. Uluç, Korhan'ın yanına gidince, başını koltuğa dayamış ve gözlerini kapatmış olduğunu gördü. Kendisi de koltuğa uzandı ve başını sevgilisini dizine koydu. Korhan, kucağında hissettiği baskıyla, kucağına doğru baktı. Kendine doğru bakan bir çift gözle karşılaşınca gülümsedi. Elleri sevgilisinin saçlarına yöneldi ve yumuşak tutamları okşamaya başladı. Uluç ise, saçlarında gezen elin de etkisiyle, gittikçe mayışıyordu.

"Ömür boyu böyle kalalım. Ömür boyu benimle kal." diye mırıldandı Korhan. Uluç, sevgilisinin gözlerine bakarak gülümsedi.

"Ömür boyu seninleyim. Ömür boyu birlikte olacağız. Sana söz veriyorum Korhan. Seni sevmekten vazgeçmeyeceğim." dedi ve elinin üstüne öpücük bıraktı. Korhan gülümseyerek baktı bir süre ve cevap verdi sevgilisine.

"Seni seviyorum. Çok seviyorum." dedi ve dudağına eğildi. Uluç, sevgilisine cevap verdi, dudakları birleşmeden hemen önce.

"Seni çok seviyorum."

...

İki kalp birbirini buldu ve bulutların ardından çıkan Gökkuşağı, iki gencin dünyasını renklendirdi. Onlar birlikte vardı. Onlar birlikte mutluydu. Uluç ve Korhan'ın kaderi bir yazılmıştı. İki genç, şüphesiz ki birbiri için yaratılmıştı.

Bitti.

Yorumlarınızı bekliyorum 🌸

Bu kitabımdaki çiftlerimin aşkına tanıklık ettiğiniz için teşekkür ediyorum, her şekilde destek olan herkese.

Sizleri seviyorum. Renklerinizi kaybetmeyin 🌈

Diğer kurgularımda görüşelim 🌸