O BENİ ANLADI (BxB)

25.Bölüm

Önceki bölümü atlamayın lütfen...

Uluç'la Korhan, o günden sonra, sevgili gibi takılmaya başlamışlardı. İkisi için de, henüz erkendi bazı şeyler. Onlar da acele etmek istemiyorlardı. Zamanı gelince, her şey olacaktı zaten.

Hayat, her zamanki rutiniyle devam ediyordu. Yeni olan şey, Korhan'ın kalbinin ritminin sürekli hızlı olmasıydı. Uluç, iki yıldır aynı durumda olsa da, Korhan için yeniydi hissettiği şeyler.

"Spordan sonra takılalım mı biraz?" diye sordu Uluç, Korhan'a. Öğle arasında, kantinde çay içiyorlardı. Cemil, telefonla konuşma yaptığı için yanlarında değildi.

"Olur. Yani, eve haber vermem gerekiyor." dedi Korhan. Uluç gülümseyip, başıyla onayladı.

"Tamam. Zaten annen izin verir. Ders çalışacağız dersin." dedi. Korhan, sesli bir şekilde güldü.

"Kesin yaşanır bu." dedi. Uluç da güldü ve sevdiği yüze bakarak cevapladı.

"Seninle oturup ders çalışmak da güzel olur. Ama iki sene sonra bulmuşum, ders çalışmak sonraki iş." dedi. Korhan, hâlâ alışmış sayılmazdı bu tür güzel sözlere. Bu yüzdendi yüzünün kızarması. Utanarak gülümsedi Uluç'un sözleri üzerine.

"Beni sevdiğin için teşekkür ederim Uluç." dedi, yüzündeki tebessümle. "Uzun süredir bu kadar mutlu hissetmiyordum." diye ekledi. Uluç, şu an o kadar çok sarıp sarmalamak istiyordu ki Korhan'ı, ortamın müsait olmaması, işini zorlaştırıyordu.

"Gel benimle." dedi ve masadan kalktı Uluç. Korhan, neler olduğunu anlamasa da, Uluç'un peşinden gitti. Uluç, okulun zemin katının bir altındaki kata indi ve kullanılmayan malzemerin olduğu odaya girdi. Korhan da peşinden girdi.

Korhan odaya girer girmez, Uluç Korhan'a sarıldı ve dudaklarını dudaklarına bastırdı. Korhan, ayağıyla kapıyı ittirip kapattı, aklı başından gitmeden hemen önce.

Uluç, yıllardır hasretini çektiği dudakları öpmenin tadına bir kez daha varıyordu. Korhan da, henüz sevgili olmadığı ama sevgili olma yolunda emin adımlarla yürüdüğü çocukla, üçüncü kez aynı hazzı tadıyordu.

Uzun bir öpücük sonrası, ikilinin dudakları ayrıldı, nefes alma ihtiyacıyla. Dudakları hala birbirine değerken, nefeslerini de birbirlerinin dudaklarında hissedecek kadar yakınlardı.

"Korhan..." diye fısıldadı Uluç. Korhan, ne zaman kapattığını bile bilmediği gözlerini açtı ve küçük pencereden içeri sızan gün ışığının aydınlattığı yüze baktı. Uluç'un kalbinin güzelliği, yüzüne yansımıştı. Bu kadar güzel olması bundandı.

"Hm?" diye mırıldandı, karşısındaki oğlana cevap olarak. Uluç, yutkundu ve dibinde duran dudaklara sürttü dudaklarını.

"Sevgilim ol lütfen. Sana artık sevgilim demek istiyorum." diye fısıldadı. Korhan, yüzü güller açarak baktı sevdiği yüze. Kalbi deli bir hızla atarken, Uluç'a tekrar sarıldı ve cevap verdi fısıldayarak.

"Olur... Sevgilim..."

Finalin ucu göründü...

Yorumlarınızı bekliyorum 🌸