O BENİ ANLADI (BxB)

5.Bölüm

İyi okumalar

Önceki bölümü atlamayın lütfen...

Korhan
Eve geldiğimde zile bastım. Kapıyı annem açtı ve hemen bana sarıldı. Ben de anneme sarılıp, sırtına vurdum hafifçe. Annem bana kıyasla minyondu. Ben baba tarafına çekmiştim sanırım.

"Neredesin sen oğlum? Öldüm meraktan." dedi ve benden ayrıldı. "Başına bir şey geldi sandım." dedi. Ayakkabılarımı çıkarıp, eve girdim.

"Bir şey olmadı annem iyiyim. Arkadaşla takıldık biraz. Telefon sessizdeymiş farketmedim." dedim ve odama yöneldim. Abim şu an beni hiç görmese daha iyi olacaktı. Annem, kolumdan tuttu.

"Gel de bir babana görün." deyince, tereddütte kalsam da salona yürüdüm.

Salondan içeri girince, neredeyse küçük dilimi yutacaktım şaşkınlıktan. Güzel bir masa hazırlanmıştı. Kuzenlerim ve amcamlar bizdeydi. Bir de pasta vardı masada. Herkes beni görünce, 'İyi ki doğdun Korhan.' diye bağırıp alkışlamaya başladılar. O kadar şaşırmış ve mutlu olmuştum ki, utanmasam ağlayacaktım.

Önce babam gelip bana sarıldı ve saçlarıma öpücük kondurdu. Daha sonra abim geldi, omuzuma vurup sarıldı bana sıkıca.

"Şimdilik yırttın." diye fısıldadı kulağıma ve benden ayrıldı. Yüzüne baktığımda sırıtıyordu. Ben de güldüm istemsizce. Daha sonra kuzenlerime ve amcamlara sarıldım. Tek iyi olduğumuz akrabamız iki amcamdı. Diğer iki amcamla konuşmuyordu babam ve amcam.

Birkaç saat boyunca, doğum günü kutlaması oldu. Kuzenlerimle bazı oyunlar oynadık. Sessiz sinema, tabu gibi. Birkaç saatin sonunda, hepsi tekrardan iyi dileklerde bulunup, gittiler.

Onlar gittikten sonra hediyeleri açtım. Genelde tişört ve kıyafet tarzı şeyler vardı. Abimin hediyesini açtığımda, gözlerim şokla açıldı.

"A-abi bu..." dedim şaşkınlıkla. Abim gülüp, kafama vurdu hafifçe.

"Senin telefonun emekliye ayrılma zamanı gelmişti bence artık." dedi. Abime sarıldım sevinçle. Ayrıldıktan sonra, telefonu elime aldım.

"Ama geçen sana dediğimde çok pahalı, alamam demiştin." dedim. Gözlerini devirip güldü.

"O zaman sürprizin anlamı kalmazdı. Hem babama da teşekkür et. O da para kattı. Yoksa hâlâ daha alamazdım bu telefonu." deyince, babama da sarıldım ve teşekkür ettim. Hediyenin önemi yoktu gerçi. Hatırlamaları bile beni çok mutlu etmişti. Ben telefonu açmış, ayarlarını yaparken, annem geldi yanıma oturdu.

"Benim hediyem, baban ve abininki kadar değerli değil ama içimden böyle bir hediye vermek geldi." dedi. Gözlerim dolmuştu anneme bakarken. Hediyesini açtığımda, ikili bir çerçeve vardı. Bir tarafında, ilk doğduğumda annemin kucağında olduğum fotoğraf, diğer tarafında da iki gün önce annemle çekildiğimiz fotoğraf vardı. Maddi olarak pek bir değeri olmasa da, benim için paha biçilemez bir hediye olmuştu. Gözümden yaş süzüldü. Çok duygulanmıştım.

"Çok teşekkür ederim anne. Bu benim için en değerli hediye oldu." diye fısıldadım, sarılırken. Bugün hem çok mutsuz hem de çok mutlu olmuştum. Ama şüphesiz, şu yapılan sürpriz doğum günü ve Uluç'un doğum günümü kutlaması, bana her şeyi unutturmuştu.

Korhan, sevilen bir karakter, kilolu olduğu için kendini soyutlamamış bir arkadaşımız 🤗

Yorumlarınızı bekliyorum 🦋