Got Married To My Longtime Crush

Chapter 57

Fiona pov

"fiona"

mabilis kong nilingon ang pinanggagalingan ng pamilyar na boses na yon ang buong akala ko ay guni guni ko lang ang narinig ko at malabong makausap ko siya matapos ng nangyari kanina

"xavier..."

hindi makapaniwalang sambit ko habang nakatingin kay xavier noong una ay nakatingin lang saakin si xavier ngunit kalaunan ay pumasok ito sa loob ng tent 

naramdaman ko ang biglang pagbilis ng tibok ng puso ko lalo na't sa tuwing naiisip ko na kaming dalawa lang ni xavier ang nasa loob ng tent ngunit naroon pa rin ang kaba dahil iniisip ko na sisihin ako ni xaveir dahil sa mga nangyari kanina lalong lalo na ng makita nitong nasaktan ni dalton si stacy kaya paniguradong galit ngayon si xavier lalo na sakin

"uhmm..."

"are you alright?"

hindi makapaniwalang nabalik ang tingin ko kay xavier hindi ko magawang makapaniwala dahil sa tinanong nito

'tama ba ang narinig ko?nag aalala saakin si xavier?'

" oo xav----hatchuu~"

naputol ang dapat sanang sagot ko ng bigla na lang akong bumahing nahihiya akong napatingin kay xavier at alanganing ngumiti

"uhmm ano---hatchuu~"

hindi tuloy ulit natuloy ang sasabihin ko ng bigla nanaman akong bumahing hindi ko tuloy maiwasang mahiya kay xavier 

"you have a mild fever"

0///0

dugdugdugdug

wala sa sariling napatitig ako kay xavier lalo na ng hipuin nito ang noo ko para malaman kung nilalagnat ba ako ngunit hindi roon nakatuon ang atensyon ko sa halip ay tanging kay xaveir lang at kitang kita ko sa mga mata nito ang pag aalala habang nakatingin saakin

"xavier...."

bulong ko sa sarili ko hindi ko namalayan na nasabi ko na pala iyon dahilan para matigilan si xavier at mapatitig saakin lalo na sa mata ko saka lang siguro nito narealize ang nangyari dahilan para mabilis nitong bawiin ang kanyang kamay at lumayo ng kaunti saakin

dugdugdugdug

"take a rest"
sambit ni xavier habang hindi nakatingin saakin

"xavier"
tawag ko para pigilan ito ng makita kong akma na sana itong lalabas paalis

ayoko pa sanang umalis si xavier gusto ko pa siyang makausap at makasama pero.....ano namang sasabihin ko?

"what?"

"uhmmm....ano kase.... xavier....galit ka pa rin ba sakin?"

lakas loob na sambit ko pakiramdam ko ay halos nakalimutan ko ng huminga dala ng kaba ng itanong ko kay xavier ang bagay na yon

Natigilan si xavier ngunit kalaunan ay nakabawi rin ito at nabaling ang tingin saakin hindi ko maintindihan kung paano ko ipapaliwanag ang mga tinging ipinapakita ni xavier batid ko na may gusto itong sabihin pero hindi ko magawang mabasa kung ano iyon o kung tungkol saan ang bagay na yon

Ilang minuto siguro ang lumipas ng pagiging tahimik naming dalawa ni xavier wala rin naman akong maisip na idadagdag sa sinabi ko kanina kaya naman ay mas pinili ko na lang manahimik kahit na iilang ako sa katahimikan

"Fiona..."

"?!..."

Bago ipagpatuloy ni xavier ang kanyang sasabihin ay lumapit ito saakin saka kinuha ang kamay ko pagkatapos ay may inilagay roon hindi ko alam kung ano yon dahil tanging kay xavier lang nakatuon ang atensyon ko ngunit naramdaman ko ang matigas at malamig na bagay na inilagay ni xavier sa palad ko pagkatapos ay isinarado iyon

Hindi ko maipaliwanag kung bakit nakakaramdam ako ng kaba para bang gusto ko ng umalis at tumakbo palayo para lang hindi marinig ang sunod na sasabihin ni Xavier Hindi ko maiwasang magisip ng mga negatibong bagay

"I....i think...this is not gonna work out....our marriage"panimula ni xavier habang nakatitig sa mga mata ko

Napalunok ako ngunit ramdam ko na parang may nakabara sa lalamunan ko at hindi ko man lang magawang makapagsalita

"I feel like, we're just pretending this whole time it's against of my will to marry you. Our marriage...seems like fake on me"

"X-xavier...."

Sobrang lakas ng tibok ng puso ko na halos lumabas na ito sa dibdib ko sobrang nilalamon ako ng takot ngayon dahil sa sasabihin ni Xavier at hindi ko alam kung anong gagawin ko natatakot ako at nawawalan ng lakas habang nakatitig sa walang emosyong mga mata ni xavier

"Many things had happened let's cool off a bit and then let's talk again.... together with our parents"

Hindi ko na namalayan ang pag alis ni xavier natulala na lamang ako sa singsing na nasa palad ko habang paulit ulit na nag e-echo sa tenga ko ang mga sinabi ni xavier pati na rin ang huling sinabi nito bago umalis

Hindi ko namalayan na sunod sunod na pala ang pag agos ng mga luha ko sobrang sakit ng dibdib ko na halos hindi na ako makahinga parang pinipiga ang puso ko dahil sa sobrang sakit ng dibdib ko

Hindi dapat ako umiiyak,hindi dapat ako nasasaktan ng ganito dahil umpisa pa lang ay inasahan ko nang mangyayari ang mga bagay na to pero bakit ganon?bakit sobrang sakit pa rin? Mas doble pa sa sakit na nararamdaman ko noong hindi pinapansin ni xavier ang mga ginagawa ko sa kanya,mas doble pa ang sakit na nararamdaman ko ngayon kesa noong ini-stalk ko pa siya

-
-
-
-

Halos buong magdamag ang lumipas na nasa isip ko pa rin ang mga sinabi ni xavier hindi ko rin namalayan na umaga na pala at oras na para kami ay umuwi ngunit lumipas ang ilang oras hanggang sa makaalis na kami ay hindi ko pa rin nakikita o nakakausap man lang si xavier tinanong ko na rin yung mga classmates namin pati yung mga kaibigan ni xavier pero isa man sa kanila ay walang nakakita sa kanya kaya naisip ko tuloy na baka nauna na siyang umuwi

Lumipas ang mahigit ilang oras na biyahe pauwi ay sa wakas ay nakarating na rin ako sa bahay namin ni xavier at kahit ramdam ko ang pagod sa buo kong katawan ay hindi ko ito pinansin ang tanging mahalaga para saakin ay masigurado ko na nakauwi ng ligtas si xavier ngunit doon ko lang napagtanto na wala pa si xavier sa bahay dahil tahimik ang buong paligid naka lock pa ang pinto at gate wala rin ang sasakyan niya

Halos buong mag damag rin akong naghintay sa kanyang pag uwi iniisip ko na baka na traffic lang ito sa Daan o baka naman ay may importante itong dinaanan lalong lalo na ang kumpanya nila ngunit halos malapit ng mag umaga ay hindi pa rin umuuwi si xavier nag aalala na ako para sa kanya at sinusubukan ko na rin siyang tawagan pero hindi siya sumasagot hanggang sa hindi ko na siya ma contact

Tatlong araw ang lumipas at bumalik na kami sa school at iyon na lang ang natitira kong pag asa na makikita ko ulit siya pero....bigo pa rin ako

Minsan ay nagugulat na lang ako dahil namamalayan ko na lang ang sarili ko na umiiyak kasabay non ang hinanakit sa dibdib ko kahit naiinis ako kay xavier dahil bigla na lang itong umalis ng hindi nag papaalam ay hindi ko pa rin maiwasang mag alala para sa kanya Hindi ko rin maiwasang isipin na baka mag kasama na sila ni stacy pero nag kamali rin ako sa hinala ko dahil maski si stacy ay hinahanap rin siya saakin at halos gumawa pa ito ng eksena sa classroom kahapon dahil sa sobrang galit nito dahil iniisip nito na itinatago ko si xavier pero mabuti na lang at naroon si dalton pati na rin ang iba pa nitong mga kaibigan kaya naman kahit papaano ay walang gulong nangyari hindi ko alam kung anong ginawa nila dalton para awatin si stacy dahil wala rin ako sa sarili kahapon kakaisip kay xavier ngunit kahit ganon ay nagpapasalamat pa rin ako sakanila dahil kung wala sila ay paniguradong nalaman na ng buong school ang katotohanan saaming dalawa ni xavier at sigurado ako na maraming magagalit saakin