Taming His Demon

PROLOGUE

Prologue
[Taming His Demon]

Sa lawak ba naman ng mundo. Bakit may mga tao tayong hindi natin inaakalang makakabangga natin?

Mga taong, hindi natin alam na magiging parte pala ng buhay natin.

I am, Pattrisia Collen Dela Luna. Many of may classmates called me 'Collen' para raw sosyal pakinggan. But, I prefer, Patt. And I want somebody to call me in first name basis. Pero kahit isa, walang tumatawag sa 'kin no'n. Ang baduy raw nga kasi.

Sabi ko na lang, "'Edi, wow."

Not until, I was caught on the accident.

It was on my summer class. I was on the bus, enjoying the music on my playlist while my earphone was plugged in my ear. Every songs that hath been played, I memorized it, and in every beat I sang it into my mind.

And there, the music of Adele is on play when the bus started to swayed on the road. The driver announced that the bus was out of brake.

All the passengers trembled, syempre unang-una na ako roon. Habang patuloy ang tugtog ng 'Easy On Me' ni Adele, at siya ring walang humpay na pananalangin ko sa Ama na sana huwag namang maaksidente ang sinasakyan namin.

Hanggang sa 'di ko na namalayang, nakakapit na pala ako sa braso ng katabi kong pasahero.

Masasabi ko lang, bakit ang daya ng ilong n'ya? Pati mga pilik-mata n'ya, dinaig pa ang sa akin. 'Yung mga mata n'ya, nakaka-hipnotismo. Sadyang nawala sa isip ko ang pagka-wala ng preno ng sinasakyan kong bus. Para rin akong nabingi at hindi na narinig ang mga impit na takot at hiyawan ng mga pasahero sa loob ng bus dahil sa takot. Kahit labi n'ya...nakaka-asar! Para tuloy nakaka-tuksong halikan. Ang pupula ng mga ito. Bagay lumapat sa labi ko.

Acckk! Ano ba 'tong iniisip ko? Eighteen pa lang ako. Kung ano-ano na agad pumapasok sa inosente kong utak?!

Erase. Erase. Erase.

"Pattrisia?" pagbanggit n'ya sa pangalan ko.

Hindi ko akalaing may tatawag sa aking gano'n?! Mabilis kong tinggal ang earphone ko at pina-ulit muli sa kanya ang sinabi.

"I said, Pattrisia. You owned a beautiful name. Bagay dugsungan ng apelyedo ko."

Literal. Napatameme na lang ako sa kanya ng tuluyan. Hindi ko na nga namalayan na naka-tigil na pala ang bus na sinasakyan ko.

Laking gulat ko nang mapagtanto ang lahat. Naka-salpak kami sa malaking puno ng mangga at kaunting galaw na lang siguro namin, mahuhulog na kami sa bangin.

Muli akong napalingon sa lalaki kong katabi. Si kuyang pogi. Prente pa rin siyang nakaupo sa aking tabihan. Walang galos, ni pagbabago man sa kanyang pwesto ay hindi naiba. Nakatingin lang siya sa unahan ng bus. Hanggang sa nakaramdam na lang ako ng hilo at nawalan ng malay.

Kelan ko kaya uli siya makikita?