Hinahanap - Hanap Ko Siya

Chapter 25

Flashback Feb - March 2015:

TVOP S2  was coming to a close. Everyone was even more busier than before. Everyone's under pressure and a lot of stress. Everyone's anxious for the outcome of the finale. And everyone couldn't wait for it to be over, actually. Ito na yata ang pinaka intense and most tiring of all the seasons' of the show.

Walang time makapag usap or makapag bond ang mga coaches, hosts, nor ang mga staff and crew. Kaniya - kaniya silang mundo sa kabisihan nila.

Dagdag mo pa ang mga fans na di magkamayaw sa pagsusuporta at pagtatangkilik sa bawat artist na pambato, at siyempre, kung may taga tangkilik, meron ding taga lait, natural na iyon. Kaso, parang ngayung season, mas malala o mas grabe ang tutok ng mga tao sa nalalapit na pagtatapos ng show, kaya ulti mong mga coaches ay di maiwasang maapekto paminsan sa mga reaksiyon ng bawat panig.

Minabuti ni Sarah na di muna mag online sa mga social networking sites ng makaiwas sa mga issues, na tiyak kasasakit lang ng ulo niya. Mas kailangan niyang magfocus sa grand finalist niyang si Jason Dy, to make sure na maipapanalo niya ito.

Si Bamboo naman, kahit na noong mga panahon na iyon ay nagsisimula na siyang magprepare para sa kaniyang series of shows abroad, at kaliwa't kanan ang kaniyang ibang commitments, sama mo pa ang paghahanda niya sa pagrerelease ng bagong album for the year, ay di naman magkandaugaga sa mga plano niyang suyuin si Sarah.

Oo, sa gitna ng lahat ng kaguluhang iyon ay di nawawala sa prayoridad niya ang masuyo ang dalaga at nagawa pa niyang planuhin ang mga susunod niyang hakbang.

Palihim siyang naglalagay ng single flower sa dressing room ni Sarah, na si Ana lang ang nakakaalam. O kaya naman paminsan nagiiwan siya ng sweets para dito. Wala na siyang iniinclude na notes tutal alam naman niyang sinasabi ni Ana kay Sarah kung sino nagiiwan ng mga flowers at sweets everytime sa dressing room nito.

Kadalasan pagkatapos ng shows or rehearsals nila ay iniintay niya itong lumabas ng building bago umuwi at ihahatid niya ang dalaga sa kotse nito.
Pag break naman ay inaaya niya itong kumain ng sabay, pero di siya nagpapahalata, casual lang ang kaniyang pagaanyaya.

Isang Friday evening ay sinadya niyang magpunta sa bahay ni Sarah upang surpresahin ito at ng makausap na niya ang mga magulang nito.

Dati rati naman ay nagagawa niyng bumisita kung kailan lang niya gustuhin, dahil close naman siya sa pamilya ni Sarah. Ngunit naputol komunikasyon niya sa mga ito ng dumating si Matteo sa buhay ni Sarah.

Sakto naman na kumakain ng hapunan ang maganak ni Sarah ng pinatuloy ng isang kasmbahay si Bamboo.

"Hello, hello!", bati niya sa mga ito. May dala dala din siyang pagkain at hinagkan pa niya si mommy Devine at nakipagkamayan kay daddy Delfin. Binati din niya sina Sunshine at Gab. Finally ay yinakap niya si Sarah at hinalikan ito sa pisngi.

Mukha namang masayang makita siyang muli ng pamilya ni Sarah, pero si Sarah mismo ay mukhang gulat at ninenerbyos.

"Naku Bamboo", sabi ni Devine, "ang tagal mo namang nadalaw ata."

"Alam mo na Ma", sabi ni Delfin, "busy rin yan. Katulad lang ni Ash." Ash ang palayaw ni Sarah sa bahay.

Nangiti lang si Bamboo. "Pasensiya na po kayo, tita Vine, tito Fin. Yes, na busy lang po talaga."

Hinawakan siya sa braso ni Sunshine at sinabing, "Hay, namiss ka namin dito, Bams! At siyempre masaya kame naisipan mong dumaan ngayun!"

"Sinadya ko talaga, Shine", sagot naman niya. "Eh namiss ko rin naman kayo talaga, eh."

Masayang nakikipagkuwentuhan si Bamboo sa pamilya ni Sarah, ngunit si Sarah naman ay di nakikisali. Di rin siya ngumingiti.

"O, Ash", puna ni Devine, "ang tahimik mo. May masama ka bang nararamdaman?"

Napatingin si Sarah sa ina. "Ah, eh.... Wala naman po, Ma."

"Sigurado ka, anak?", pinakiramdaman ni Devine ang nuo ni Sarah. "Baka kase super stressed ka o di kaya'y over fatigue."

"Ok lang po ako", sagot niya sa ina. Nararamdaman niyang nakatitig sa kaniya si Bamboo.

Nang matapos silang magdinner ay lumabas sa may garden si Sarah. Di niya namalayan na asa likuran lang niya si Bamboo.

"Hey", bulong nito sa tenga niya, "ok ka lang ba?"

Napabunting hininga naman si Sarah. Nanahimik ng sandali, tapos ay himarap siya kay Bamboo. Ang mukha niya waring di maipinta.

"Hindi", sagot niya. "Hindi ako okay. Ikaw, OK KA LANG BA?"

Napakunot ng nuo si Bamboo. "Whaduyah mean, Serah?"

Nagiiiling iling ng ulo si Sarah at sinabing, "Wag mo ko ma - ingles - ingles, Bamboo. Alam mo tinutukoy ko."

"Alin?", tanong ni Bamboo.

"Anong alin?", mukhang close to histerical na si Sarah. "Ito! Ito yung alin!", she spread out her arms, palms wide, habang nakatitig sa mukha ni Bamboo. "Itong ginagawa mo, Bamboo! Di ko alam kung nananadya ka ba o talagang di mo naiintindihan?"

"Whoah, wait", Bamboo raised his hands up. "Far as I know, la man akong ginagawang masama."

"Sa iyo, walang masama", Sarah made a gesture na parang sinasabunutan niya ang kaniyang sarili. "Pero sakin meron. Yung mga pasimple mong hinahatid ako sa sasakyan ko, pagbibigay mo ng flowers at sweets, pagaaya mo na kumain ng sabay, yun lahat ang tinutukoy ko! Alam mong di pa time, diba?", tinitigan niya si Bamboo, "Why are you making this hard for me? Kala ko naintindihan mo na side ko nung nagusap tayo? Konting panahon lang naman hinihiling ko."

"Teka", Bamboo said, "di naman kita pinipilit na magmadali, ah."

"Sa mga ginagawa mo", Sarah exclaimed, "na - pe - pressure ako! Sumabay ka pa sa stress naten sa trabaho! Sabi ko sayo nung una kang nagiwan ng flower sa DR ko, kako wag mo na ulitin baka may makakita pa, mapangunahan pa plano naten. Tapoos unulit - ulit mo pa!"

"Wala naman nakakita, ah!", Bamboo protested.

"Eh panu kung meron nga?", sagot ni Sarah. "Edi pati yung career ni Matt madedelikado! Sira ang plano! Iisipin nila na matagal na tayong may relasyon at front ko lang si Matt!"

"Matt! Puro nalang si Matt!", sigaw ni Bamboo. "Ako ang mahal mo, diba? Hindi siya! Bat siya lang iniisip mo?!"

"Bamboo, diba alam mo naman kalagayan ng sitwasyon naten?", she shouted back. "Bat ka ngayun nagkakaganyan? Tapos heto ka ngayun, anu to, umaakyat ng ligaw? Eh hindi ko pa nga nasasabi sa pamilya ko lahat, eh!"

Bamboo was so pissed. He wanted to hurl something in the air. He wanted to punch Matteo's face. He wanted to shout to the world that Sarah's his, and his alone! He wanted.... He wanted to kiss here senseless untill she won't be able to protest and think about anything or anyone else's but him.

He was out of breath, like as if he jogged the whole city. His eyes closed, clenching his jaw, his fists trembling. He took deep breaths, filling his lungs with as much air as he could, trying to calm down.

Then he finally looked at her. His Serah. She looked so vulnerable. Tired, stressed, in lack of sleep. Fragile. Hurting. All the things he was feeling at that moment were reflected in her sad eyes. The love they have for each other was overshadowed by the pain they were both nursing.

Maybe.... Maybe he should give her the time and space she was asking for. Maybe.... Maybe he should stop courting her. Maybe.... Maybe he should just forget about her. Maybe that's the right thing to do right now.

He gulped, trying to keep his emotions at bay, frightened by the hot tears prickling behind his lids that were threatening to spill.

"I.... I'm so sorry Serah", he said. "I, I shouldn't have placed too much burden on you", he paused, "consider this the last time you'll hear from me, then. I still love you, I really do, I don't think that will change. But.... But you told me once, na you'll understand kung.... Kung di na ko makakapaghintay sayo...."

Natigilan siya ng tuluyan ng umiyak si Sara. He looked away. He didn't want to see her so broken, because he knew he won't be able to mend her when he himself was so defeated.

He walked slowly to his car with heavy steps. And with a final glance, he drove off. He could still see Sarah's slight figure from the rearview mirror, disapearing by the second.