Elmesari

≬34≬ Wat gaat het Worden?

Het laatste hoofdstuk van Elmesari *snik*.... Geniet er nog even van;)

≬34≬ Wat gaat het Worden?

De dagen erna moest er veel schoon gemaakt en gerepareerd worden. We kregen bericht vanuit het dorp dat een aantal elfen gewond waren geraakt maar gelukkig niks ernstigs hadden. De paarden in de stallen hadden ook bijna niks opgelopen op twee paarden na. Door rondvliegend puin had een paard een diepe snede opgelopen en tegen de tijd dat de storm was gaan liggen was het jammer genoeg al overleden. Nimm had ook wat tegen haar aan gekregen wat haar een bult op haar hoofd had opgeleverd.

Ramen moesten er opnieuw ingezet worden wat nog aardig wat tijd in beslag nam, deuren terug in hun deurposten. Kamers aan de kant waar de wind tegen aan sloeg ontdoen van bergen zand en alle spullen die omver gevallen waren terug op hun plek zetten.

De geneesheer was niet erg blij want een hoop kruiden zaten nu onder het zand waar hij nou niks meer aan had. De toren waar Bellas vaak in zat had ook wat schade opgelopen. Het dak had wat gaten namelijk. Toen Bellas vertelde wat hij daar aantrof leek het alsof iemand het leuk vond om daar een kiepwagen met zand te legen.

En zo was er nog veel meer. Maeron was de dag erna weer aan de betere hand. Goed eten en genoeg slaap had hem goed gedaan. Jhilsraa had meer tijd nodig om op kracht te komen. Blijkbaar had de kracht die ze nodig had om het zwarte van Takari tegen te houden, veel energie gekost. Toen ze zich goed genoeg voelde vertelde ze aan ons wat ze was, wat Iolas en ik al wisten natuurlijk.

Haar moeder bleek ook een heks te zijn en zij heeft het dus mee gekregen van haar. Zij was er alleen niet meer anders hadden ze haar moeder in kunnen schakelen voor wat er was gebeurd.

Wat Takari deed noemde ze Irlach, oftewel Zwarte magie oproepen. Takari zelf was er helemaal niet, het was gewoon een gedaante die zij vormde waar zij ook mocht zijn. Als we de kans kregen om haar aan te vallen had het dus niks uitgemaakt. Het zou waarschijnlijk terug gekaatst hebben of gewoon door haar heen gegaan zijn.

Jhilsraa ging de taak op zich nemen om uit te zoeken waar Takari was, maar daarvoor moest ze eerst groeien, sterker worden. Een aantal mannen zagen dat niet helemaal zitten gezien de geschiedenis met heksen. Dat was alleen maar slecht. Maar ik had haar bijgestaan, was zij er niet geweest namelijk dan was Maeron er ook niet meer geweest. En wie zou het anders moeten doen? Wij hadden geen gave of iets dergelijks om Takari te vinden en ik had het vermoeden dat zij zich niet zomaar liet vinden. Verkenners konden dus wel op pad gestuurd worden maar helpen zou dat waarschijnlijk toch niet. Die zouden misschien hetzelfde eindigen als de mannen die in de kerkers rond liepen.

Het zwarte wat Takari die kant op stuurde voor Lanyar had hun niet goed gedaan, het had hen hun leven gekost. Dat was het geschreeuw wat ik hoorde blijkbaar. Een aantal hadden zwarte aderen op hun gezicht zitten en zwarte ogen en bij een aantal anderen waren hun nekken van omgedraaid. Ik vermoed dat het laatste door toedoen was van Lanyar. Wat er precies gebeurd was bij de bewakers met de zwarte ogen wist ik niet, maar gezien hun geschreeuw was het niet prettig.

De families waren ingelicht en de bewakers kregen een schitterende begrafenis. Dat allemaal was zo snel gegaan. Voor we het wisten gingen de gewone dagelijkse dingen weer door. De sfeer was alleen anders, meer gespannen. Na die dreiging was iedereen op zijn hoede, zelfs ik.

Iolas vertelde me op een gegeven moment dat Jhilsraa ook ergens mee bezig was voor de baby. Wat het was wilde hij niet kwijt. Zelf wist ze ook niet of het zou lukken aangezien ze nog niet sterk genoeg was. Het was dus afwachten op wat het was en of het gelukt was.

'Dag Nimm' zei ik toen ik naar haar toe liep. Ik was na de storm vaak naar haar toe gegaan om te kijken hoe het met haar ging. De bult was zo goed als verdwenen en dat deed me goed, ik wilde niet dat ze pijn had. De bezoekjes aan haar waren ook voor mij eigenlijk, het kalmeerde me als ik bij haar in de stal zat of haar borstelde. Het voelde veilig. Het kasteel was na die storm toch wat anders aan gaan voelen. Ik weet niet precies.