Elmesari

≬22≬ Een vreemde Gebeurtenis.

≬22≬ Een vreemde Gebeurtenis.

'Waarom hebben jullie me dit niet eerder verteld!' schreeuwde hij bijna. Wat was ik blij dat dat niet voor mij bedoeld was zeg. Hij was woedend. Thalion zag ik zuchten. 'Omdat jij moest bijkomen van de reis en je gevangenschap' zei hij tegen zijn zoon. Maeron vormde zijn handen tot vuisten en spande zijn kaken aan. Nog even en er komt stoom uit zijn oren.

'Hoe lang zijn ze al weg?' vroeg hij rustig maar zijn toon was alles behalve dat. Zijn hele houding gaf ook aan dat hij kwaad was. 'Een aantal dagen al' zei Thalion rustig. 'Ik heb al bericht gestuurd naar de anderen. De elfen bij het Spiegelmeer, de Rode Bergen, Medal en Adyrs. Van het Spiegelmeer en Drann en Droa heb ik al wat terug. Die zullen het in de gaten houden als hun wat opvalt. Dryr, Medal en Adyrs moet er nog wat van terugkomen' zei Saen.

Ik had al eens eerder van de Rode Bergen gehoord via Gondal. Ze hadden hun bijnaam te danken aan de rode grond. Wat ik alleen niet wist was hoe ze afzonderlijk heette. Ik keek Laralytha vragend aan.

'Hebben ze die bergen serieus één, twee en drie genoemd?' ik moest moeite doen om niet te lachen. 'Ja' zei ze. 'We waren vroeger erg orgineel zoals je merkt' en ik zag een kleine grijns tevoorschijn komen.

'Oké, dan is het wachten op hun reacties' hoorde ik Maeron zeggen dus keek ik zijn kant weer op. Hij greep zijn stoel en zette hem overeind. 'Niet te geloven, twee te pakken waarvan één gedood, verdwijnen hier de andere twee weer' zei hij en hij liet zich vallen in zijn stoel. Ik had het met hem te doen. Takari had hij al eerder gepakt, daarvoor was hij zelfs terug gegaan. Arandur is dankzij mij opgepakt en nou waren ze allebei weg. Ik snap niet hoe dat had kunnen gebeuren.

'Hoe heeft dit kunnen gebeuren?' vroeg ik dus. 'Arandur en Takari zaten naast elkaar' begon Saen. 'Arandur vroeg nog weleens het één en ander en soms kreeg hij het. Dat heeft hij blijkbaar aan Takari gegeven en die heeft er iets van kunnen maken. Beide sloten zijn door gebrand. Één van de wachters raakte het aan met zijn vingers want hij wist niet wat het was en nu zijn zijn vingers aangetast. Het is een soort van zuur. Hoe Takari dat heeft gedaan weet ik niet maar volgens mij hebben we haar een beetje onderschat' en hij keek Maeron en Thalion aan.

'Iedereen dacht dat Unae het meest deed, de bekwame van de twee was maar als ze dit voor elkaar krijgt met simpele dingen dan vraag ik me dat af' zei hij. Hij liet het inzinken tot de anderen en keek ons allemaal een paar keer aan. Niet Unae de gevaarlijkste van de twee maar Takari? Waarom ook niet? Voor zover ik nu weet en gehoord heb is zij de stille van de twee. En vaak hoor je dat je voor degene die het meest stil zijn moet uitkijken.

Ik hoorde een gefrustreerde kreet bij Maeron vandaan komen. Thalion hield hem strak in de gaten.  Hij had eigenlijk de aandacht van iedereen.

'Dan kunnen we nu niet veel doen. Het liefst ga ik er achteraan' ik schraapte mijn keel even. 'Maar ik denk dat mijn vrouw dat niet ziet zitten. Bovendien hebben we nog een beëdiging die we moeten houden' zei hij. 'En dat is iets waar ik nu mijn aandacht op moet richten'. Zodra hij dat zei begon ik kriebels in mijn buik te krijgen. Kriebels van de zenuwen. Dan wordt ik koningin. Dan krijgt het hele volk mij te zien. Ik slikte even. Ik geloof dat ik liever tegenover een Kholari stond dan tegenover duizenden elfen.

Er werd nogal opvallend gekucht door Gondal. Ik keek hem vreemd aan. Wat moest hij kwijt?

'Vergeet u niet iets Enrai?' vroeg hij. 'Vergeet ik iets?' vroeg Maeron verward. Gondal keek Thalion een paar keer aan en daarna Maeron. 'Maar natuurlijk!' zei hij toen bij hem het kwartje viel. 'Hoe heb ik dat kunnen vergeten!'. Hij deed het niet maar dit was volgens mij een moment waar hij zichzelf tegen z'n voorhoofd kon slaan. 'Vader, je geboortedag' zei hij met een glimlach.