Elmesari

≬13≬ Wat te doen, wat te Doen.

≬13≬ Wat te doen, wat te Doen.

We lagen met z'n allen op onze buiken en keken voorzichtig over het topje van de heuvel heen. De paarden stonden verderop met Kharis, zo heette de andere elf had Naertho gezegd.

'Dit gaat moeilijk worden' hoorde ik Baran zeggen. 'Waar we rijden, ze gaan ons hoe dan ook zien. We kunnen het ons niet veroorloven om terug te gaan en een andere route te nemen of om om te rijden. Maar ook niet dat we dit niet overleven' vervolgde hij.

Ik zuchtte diep. Hoe gaan we dit doen dan?! Hoe langer we hier liggen, des te langer dat het duurt dat we bij Maeron aankomen. En dan is de vraag ook nog hoe hij er aan toe is. Dat kan met de minuut erger worden. Ik haatte het om me zo zorgen te moeten maken om hem. Die onzekerheid met of hij nog leeft, gewond is of wat anders waar ik liever niet aan wilde denken. De hele reis had ik al een knoop in mijn maag. Dat maakte het lastig om te eten maar ook om te slapen. Ik wil dat hij veilig is. Mij desnoods plaagt of irriteert maar niet dit. Gevangen genomen worden door die trut zelf en dan ook nog in een kasteel zitten wat zielen opzuigt! Ik liet mijn voorhoofd op het gras rusten. Ik wou dat dit over was.

'Alles in orde Ernil?' hoorde ik Naertho naast me zeggen. 'Het gaat prima' mompelde ik half terug in het gras. 'Ik, en ik zeg het voor de zoveelste keer, heb het gehad met dit' fluisterde ik en vervolgens keek ik hem aan. 'Waarom kan ik niet gewoon hier leven zonder erop uit te moeten gaan om Maeron te moeten redden of iets anders gevaarlijks. Het is hier bijna gevaarlijker dan op Aarde. Nee wacht dat zeg ik verkeerd. Het is hier gevaarlijker dan op Aarde. Wij hebben geen Nharhinnen en de andere twee. Geen heksen, ja Hermelien of Glinda maar dat zijn personages. En we hebben al zeker geen rond vliegende kastelen die zalen hebben die zielen opzuigen!' zei ik lichtelijk verhit.

'Rustig maar Ernil, adem even in en uit, ik ben anders bang dat je gaat hyperventileren'. Ik keek hem droog aan toen hij dat zei. 'Zover zijn we nog niet, nog lang niet'. Ik keek weer naar voren. Maar misschien zou ik dat wel moeten doen want hoe komen we daar doorheen! Voor me zaten, lagen en liepen de Drie rond. Wat doen ze hier uberhaupt?! Als Maeron en de anderen het al tegen hun hebben moeten opnemen, waarom staat er hier dan weer een groep?

'Om ervoor te zorgen dat niemand het in zijn of haar hoofd haalt dat wij Maeron gaan redden'. Ik keek opzij toen ik Bellas dat hoorde zeggen. 'Hoe wist je waar ik aan dacht?' vroeg ik verbaasd. 'Omdat ik je ondertussen al aardig ken' zei hij met een knipoog. 'Je hebt zo'n bepaalde blik als je niet weet waarom iets op die manier gebeurt' legde hij uit. Heb ik dat? Ik keek vervolgens weer naar voren en keek toe wat die beesten allemaal deden.

'We moeten zorgen voor een afleidingsmanouvre' hoorde ik Baran naast Bellas zeggen. 'Wat voor één' vroeg Naertho. Het was even stil. 'Heb je een idee?' vroeg hij vervolgens aan Baran. 'Ja die heb ik maar dat kan verkeerd aflopen' zei Baran. Het gaat sowieso riskant worden om hier doorheen of erlangs te komen dacht ik.

'Eén van ons gaat op zijn paard zitten en rijdt iets opzij en komt dan tevoorschijn. Diegene lokt hun, of een aantal van hun, weg zodat de anderen erlangs kunnen en dan moeten we kijken hoe het verder gaat. Zij hebben geen paarden dus diegene moet het redden door om ze heen te rijden en zich vervolgens bij ons te voegen' vertelde Baran. Dat kan inderdaad verkeerd aflopen dacht ik. Ik keek vervolgens naar de pijlen en bogen die ze bij zich hadden. Ik zou niet graag door zo'n pijl geraakt worden. Eén keer was meer als genoeg.

'Ik ga' zei Laralytha zeker. 'Wat! Ben je Taia!' fluisterde Bellas fel. 'Dat ga jij niet doen' zei hij nu zeker. 'Wat, wil je zeggen dat jij dan gaat?' vroeg ze hem. Ik kon haar niet zien want ze lag naast Baran, aan de buitenkant van ons groepje. Naar haar luisteren was al lastig want ze fluisterde natuurlijk vanwege de Drie voor ons.