Elmesari

≬6≬ Een niet zo vriendelijke Ontmoeting.

≬6≬ Een niet zo vriendelijke Ontmoeting.

Ze waren nu al vijf dagen onderweg en ik vond het verschrikkelijk. Maeron had gezegd dat het niet te lang zou duren. Was dat wel het geval dan zou hij samen met een aantal elfen weer even terugkomen. Nieuwe strategie bedenken, mij zien en dan weer terug gaan. En dan ook echt op die volgorde. Ik dus op de tweede plaats.. pff... Zo lief op de avond toen hij mij had verteld dat ik ingehuldigd zou worden, zo koeltjes toen hij dat zei. Mannen, echt waar.

'Lily!' hoorde ik Laralytha roepen. 'Achter de boom!' riep ik terug. Ik zat onder een gigantische appelboom. Eén van de weinige bomen die wij ook in onze wereld hadden. Vaak zat ik hier als ik even tot rust wilde komen. Even alleen gelaten wilde worden. Mijn eigen plek om, als ik wilde, even terug kon denken aan thuis.

'Alles goed?' vroeg ze toen ze voor me stond. Ze had een schitterende blauwe jurk aan die haar geweldig stond. En het paste mooi bij haar bruine ogen en bruin haar. Toen ik haar voor het eerst in een jurk zag vielen mijn ogen bijna uit mijn oogkassen. Ik was haar zo gewend met broek en wapens die ze altijd droeg. Nu was ze gewoon echt een dame. Netjes, beleefd, zo anders dan de Laralytha die ik voor het eerst zag. Ik moet toegeven dat ik het ook wel wat vreemd vond om haar zo te zien.

'Hoe beweeg jij zo stilletjes met een jurk?' vroeg ik haar. Langzaam kwam ik overeind en klopte mijn jurk af. Laralytha begon te lachen. 'Dat lukt jou over een tijdje ook wel' zei ze met een knipoog. Ik trok mijn wenkbrauw op, ja goeie. 'Mag ik je wat vragen?' vroeg ik haar toen we terug begonnen te lopen naar het kasteel. 'Natuurlijk' zei ze rustig. 'Hoe verloopt zo'n beëdiging' zei ik en ik keek haar van opzij aan.

'Hij heeft het je dus nog wel verteld?' vroeg ze me eerst. 'Ja, hij kon er ook niet onderuit want ik zat op onze kamer te wachten. Zodra hij binnenliep vroeg ik hem wat hij wilde vertellen' zei ik glimlachend. 'Had ik kunnen weten' zei ze lachend. 'Zo'n beëdiging is formeel en feestelijk tegelijkertijd. Ik geloof dat het een beetje hetzelfde is als bij jullie, als er in jullie wereld een prinses of prins een koningin of koning wordt. Je zal een eed af moeten leggen, raadsheren en meer zullen moeten aangeven dat ze jou nu ook zullen volgen. Er zal nog meer heen en weer gezegd worden, oh Thalion is degene die de inhuldiging doet, en als dat voorbij is zal er feest gevierd worden'. Zoals ze het zei klonk het zo simpel.

'Zullen velen van jullie het zien?' vroeg ik haar. 'Zeker, iedereen is nieuwsgierig naar je. Maeron heeft je nog steeds niet naar buiten gebracht. Als hij snel terug is zou hij je kunnen laten zien als we Thalion's geboortedag vieren. Dan kan je alvast een beetje wennen aan de blikken want iedereen zal je zeker aanstaren'. Ik kreunde, ik wist niet of ik dat wel zo leuk zou gaan vinden. Ik weet niet eens of het me wel lukt om als een koningin te gedragen. Om een koningin te zijn!

'Het komt wel goed Lily, echt'. Blijkbaar had ze mijn wanhoop gezien. 'Ik weet niet of ik dit wel kan Laralytha?' fluisterde ik en ik stopte met lopen. Laralytha kwam voor me staan en greep mijn handen vast.

'Het zal nieuw zijn voor je, dat is zeker. Maar je bent al bezig om je aan te passen. Je draagt al jurken dat is één' begon ze. 'Dat is zeker al een begin, had je me in de tijd dat we elkaar leerden kennen gezegd dat ik uiteindelijk in jurken zou lopen, had ik je uitgelachen'. Laralytha begon te lachen. 'De geschiedenis van ons land begin je ook steeds meer te kennen door de omstandigheden, al was het fijner geweest natuurlijk dat je dat gewoon tijdens een les te horen zou krijgen. En als laatste ben je onze taal ook aan het leren. Een aantal woorden ken je al. Voor de rest hoef je niet zo heel veel meer te doen behalve dan dat je aan Maeron's zijde moet staan. Daar waar hij heen gaat, ga jij ook'. Misschien was het ook niet zo moeilijk. Tenminste, zoals ze het omschreef klonk het nog niet zo moeilijk.

'En als je langer koningin bent zal er uiteindelijk dingen van je gevraagd worden, maar dat is iets voor later. Je moet het eerst nog worden' zei ze en ze gaf me weer een knipoog. 'Eerst die inhuldiging doorstaan ja. Nog één vraag. Hoe wen je aan dit!' en ik trok mijn jurk omhoog want hij zat weer vast aan een takje. Laralytha begon keihard te lachen. 'Niet grappig!' en ik gaf haar een por.