Elmesari

≬5≬ De dag dat ik haar Vond.

≬5≬ De dag dat ik haar Vond. 

Ze keek me aan met grote ogen. Die zag ze geloof ik niet aankomen. Ik pakte haar handen beet en gaf er een kus op.

'Ik neem aan dat je dus snapt wat ik er mee bedoel?' vroeg ik haar voorzichtig. 'Ik geloof van wel' zei ze zachtjes. Ik keek haar afwachtend aan, ik wilde het horen. 'Mij tot koningin maken' fluisterde ze vervolgens. Ik knikte daarop.

'Mijn vrouw ben je al volgens onze wetten, maar koningin nog niet dus moet dat nog gebeuren. Dat was één van de dingen die ik vanmiddag besproken heb' vertelde ik haar. 'Dus je bent niet alleen druk bezig geweest met de reis?' vroeg ze. Ik schudde met mijn hoofd. 'Ik wilde het eerst met mijn vader bespreken en een aantal anderen voordat ik het aan jou zou vertellen. Maar aangezien ik eerst wil dat de Ekahal gepakt word zal dat dus daarna gebeuren. Dan heb je even de tijd om je voor te bereiden voordat het bekend gemaakt word'.

'En hoe zit het met het broertje van Arandur dan? Die moet toch ook nog gepakt worden?' vroeg ze. Ik stond op en haalde mijn hand door mijn haar. Dat was ook nog iets ja. 'Je moet dat ook weer laten knippen trouwens' hoorde ik Lily vanaf het bed zeggen. Ik draaide me om en keek haar aan.

'Wat, mag ik geen lang haar?' vroeg ik haar. 'Dit kan je nog hebben, tussen het korte en half lang in. Als het langer word weet ik niet of ik je nog wel knap vind' zei ze plagend en begon te grijnzen. 'Vind mijn eigen vrouw me dan niet eens knap?' vroeg ik haar uitdagend en ik liep haar kant op. Ze schoof wat naar achter toen ze mij zag aankomen.

'Of moet ik een bepaald kledingstuk uit trekken om je aandacht weer te krijgen?' zei ik met een grijns. Ik zag haar slikken en ze beet op haar onderlip. Mijn hart begon sneller te kloppen toen ze zo reageerde. 'Misschien' zei ze zachtjes. 'In dat geval' zei ik en ik begon de knoopjes van mijn blouse open te trekken. Haar ogen volgden mijn handen en ik zag daarna haar ogen over mijn ontblote bovenlichaam gaan. Ik zette nog één stap naar haar en ging iets krom staan om haar te zoenen. Meteen reageerde ze erop en trok mij bovenop haar.

Ik trok haar jurk kapot en gelijk uit. Ik hoorde haar opgelucht ademhalen. 'Vrijheid, stomme jurken' mompelde ze. Ik keek naar haar lichaam en verlangde ernaar. 'Vrijheid zeker' fluisterde ik en ik begon haar weer te zoenen. Ik gaf haar alle aandacht die ze veel eerder van mij had moeten krijgen toen we nog op Aarde waren. We gingen lang door want ik kon niet stoppen, ik wilde niet stoppen. Ik was zo verslaafd aan haar. Toen we uiteindelijk klaar waren zeiden we niet veel tegen elkaar. We waren doodop. Ze kroop tegen mij aan en legde haar hoofd op mijn hart. Ik voelde haar vingers over mijn buik glijden.

'Wat je ook doet' hoorde ik haar zachtjes zeggen. 'Kom alsjeblieft heelhuids terug' fluisterde ze vervolgens. 'Ik vind het verschrikkelijk dat je gaat maar ik snap het ook weer wel. Ik wil alleen niet dat je iets overkomt. Ik heb al te veel mensen en elfen zien doodgaan. Als er wat met jou gebeurt, dan... dan..' ze ging niet verder. Mijn hart klopte al hard van de gebeurtenis van net, maar nu klopte hij als een bezetene. Ik wist wat ze bedoelde. Als ze mij zou verliezen wist ze niet of ze het wel zou overleven. Ik draaide mijn hoofd zo, zodat mijn lippen haar hoofd aanraakte.

'Mij zal niks overkomen Lily, dat beloof ik. Ik neem heel wat soldaten mee' mompelde ik tegen haar hoofd aan. Ik begon mijn handen door haar blonde haren te halen. 'Maar, en ik wil niet dat je me tegenspreekt, als er wat gaat gebeuren en ik overleef het niet dan neem jij het hier over'. Gelijk kwam ze overeind en keek mij gepijnigd aan.

'Ik kan dat niet!' zei ze geschokt. 'Jawel, dat kan je wel. Mijn vader zal je erbij helpen, echt'. 'Waarom ga jij dan ook met hun mee?! Jij kan toch ook hier blijven?' vroeg ze. Ik trok haar weer terug tegen mij aan, pas toen ze ontspannen lag ging ik weer verder met mijn handen al gleden die nu over haar rug heen.