Bir Adım Sonra

10

|Emre|
Okula gitmek için berbat bir gün. Evde sorunlarım üste üste gelirken bir de okuldakilerin söyledikleri ile uğraşmak istemiyordum. Ama gitmezsem de annemin haberi olurdu. Bu benim için daha kötüydü. Ağırlaşmış bedenimi zorlukla kaldırıp okulun yolunu tuttum. Okulun bahçesine girdiğimde bir sigara içip sakinleşmek için arka tarafa geçtim. Kuzeyi gördüğüm anda adımlarımı yavaşla istemsizce. Sabah-sabah onun konuşmalarını çekmek istemezdim ama sigara içecek başka alan yoktu.

"Günaydın" dedi geniş bir gülümse ile.
"Günaydın" diye mırıldandım.
"Hayret yalnızsın" dedim. Normalde hep arkadaşları ile olurdu.
"Başım ağrıyordu, direkt buraya geldim."
"Niye başın ağrıyor?"
"Evde durumlar iç açıcı değil. Alp'e çok yükleniyorlar. Laf anlatmaktan bıktım" dedi şey ile tamamen ona döndüm. Durumlar aynı sayılırdı. Tek fark beni koruyacak bir abim yoktu.
"Annenler biliyor mu?" merakla sorduğum soruya sadece kafasını sallayarak cevap verdi.
"Bu yüzden mi-? Lafımı bitirmeme izin vermeden konuşmaya başladı.
"Hayır ondan değil,dersler yüzünden bu aralar fazla boşladı" bu sefer ben sadece kafamı salladım. Aslında homofobik bir ailesinin olmamasına sevinmiştim. Benimkinin aksine ailesi onun yanındaydı.
'Şanslı' diye düşündüm.
"Seninkiler biliyor mu peki?" sorduğu soruyla sabah evde olanlar geldi aklıma. Annem yine başlamıştı söylenmeye. Evde konu ne olursa olsun sonu bana bağlanıyordu. Bu yüzden pek birşey söylememeye çalışıyordum.
"Evet" dedim.
Bir süre sessizlik hüküm sürdü aramızda. Sonra da sigaralarımızı yere atıp aynı sessizlik ile okulun kapısına doğru yürümeye başladık...