Bir Adım Sonra

40

/Kuzey/

Emrenin dedikleri kafamdan çıkmıyordu. Bir anda girdiğim ilişkiden şimdi kopamıyordum. Yıllardır "kardeşim" dediğim çocukları bile hâlâ aşık olduğumu kabul etmediğim çocuk için silmeyi düşünmüştüm. Şuan baktığımda Emre haklıydı. Gizli bir ilişki yaşamak istememesi en doğal hakkıydı.
Alp bir gün gelip bana sevgilisi diye bir çocuğu tanıttığında onu anlamamıştım.  Her ne kadar bakmış, araştırmış olsamda, "seni anlıyorum" demiş olsam da onu anlamamıştım. Çünkü benim dünyamda aşk her zaman bir kadın ve erkeğin arasında yaşanan duyguydu.
Ama şimdi Emre'ye baktığımda hissettiklerimi hiçbir kadına karşı hissetmemiştim. Galiba geri kalan ömrüm boyunca da hissetmeyecektim. Ona olan sevgim tüm vücudumu ele geçirmişti.  Bir başkası için yer yoktu. Onunla olmak için her bir hücrem deliriyordu. Onu çok özlemiştim. Hiçbir kelime ile ifade edemeyecek kadar çok.
Bana son şansım olduğunu söyledi. Düşünmeye de pek gerek yoktu sanki. Eğer tüm hayatımı onun ile geçireceksem her şeye razıyım.
Alp "eğer beni olduğum gibi kabul etmeyeceksen nasıl sana abi dememi beklersin" demişti. Ben de aynısı şuan arkadaşlarım için düşünüyordum.

Eğer beni olduğum gibi kabul etmeyecekseniz size nasıl hâlâ arkadaşım diye bilirim ki?
Tüm gece aklımı kemiren düşünceler son bulmuştu. Birlikte olmak istediğim kişi Emre.
Tek istediğim bir an önce sabah olması ve onu yeniden görmekti.