Bir Adım Sonra

30

Emre
Kuzey

"... Sonra bu gerizekalı oturup başladı ağlamaya" dediğinde kahkaha atmaya başlamıştık bile.
Beden dersi olduğu için okulun arkasında oturmuş konuşuyorduk. Alp fazla neşe sıçtığı için Kuzey en son dayanamayıp onun çocukluk anılarını anlatmaya başlamıştı. Ancak böyle susmuştu çünkü.

Alp bize öldürecekmiş gibi bakarken kimse onu takmıyordu.

"Çıkışta playstation'a gidelim mi?" Dedi Kuzeyin  arkadaşlarından biri.

"Yok benim Ada'yı dedemlerden almam gerekiyor. Sonra da eve geçerim" dedi Kuzey. Bankın üstünde oturmuş eli de omzumun üzerinde duruyordu. Hiç olmazsa böyle yakın olmak daha iyiydi.
Diğerleri konuşmaya dalınca bana yönelik konuştu Kuzey

"Sen de gelsene benimle. Birlikte gideriz"

"Olur, gelirim" dediğimde küçük çocuk gibi mutlu olmuştu.

Biraz daha oturduktan sonra yakalanmamak adına sınıflara dağılmaya başladık. Bu sırada Mert mesaj attığı için ona cevap verirken Kuzeyin tepemde durmuş mesajları okuduğunu farkettim.

"Akşam eve gidecektin hani?"

"Okuduğunu bu kadar belli etme bari" dedim ona dönerek.

"Nerede buluşacaksınız?"

"Bize gelecek. "

Kaşlarını anında çatmıştı.

"Iyi gelsin" önüne dönüp yürümeye başladığında hemen arkasından gittim.

"Kuzey"

"Ne?"

"Annesi annemin yakın arkadaşı. Çocukluktan beri tanıyoruz bir birimizi"

"Yani?"

"Kıskanılacak bir durum yok ortada"

"Kıskanmadım. Kıskandığımı kim söyledi"

"Peki o zaman ne bu suratının hâli?"

Yürümeyi bırakıp tamamen bana döndü.

"Sadece merak ettim. Öylesine."

Madem öyle diyordu öyleydi o zaman.

"Peki " dedim. Diğerleri sınıflara dağıldığı için biraz daha rahattım. Bu yüzden o yürürken elini tuttum.
Gözleri ile etrafı tarayıp yalnız olduğumuzu görünce elimi tutmaya devam etti. Bu bile onun için büyük bir adımdı.

"Okul çıkışı bekle beni. Adayı aldıktan sonra yemek yeriz öyle gidersin"

"Olur."

Sınıfa geldiğimizde biraz daha birlikte kaldık. O kadar çok konuşuyorduk ki, o kadar çok bir birimize anlatacak anımız vardı ki...

Bu anların hepsinin tadını çıkarıyorduk. Hepsini aklıma kazıyordum. Onu aklıma kazıyordum...